Archiwum kategorii 'Relacje'
Z kilkudniowym opóźnieniem, spowodowanym zatorami komunikacyjnymi między redakcją OE a informatorami ze strony (dorosłych) organizatorów, prezentujemy relację z niecodziennej konferencji, jaka w poniedziałek (3 czerwca 2019r.) odbyła się w Teatrze Nowym. O jej przygotowaniach informowaliśmy kilkakrotnie, między innymi relacjonując spotkanie organizacyjne, poświęcone wypracowaniu jej programu, jakie odbyło się 16 stycznia tego roku siedzibie łódzkiego Zespołu Szkół STO.
Zapraszamy do bogato ilustrowanej relacji z konferencji, w całości przygotowanej i zorganizowanej przez uczniów pięciu łódzkich szkół podstawowych*, zatytułowanej „Nasze sprawy w naszych rękach – dzieci o swoich prawach”:
Uwerturą do właściwego wydarzenia było odśpiewanie przez uczennice i uczniów SP nr 81 w Łodzi piosenki, zatytułowanej „Mam prawo żyć”, której powtarzany dwukrotnie refren brzmi: „Dziecka prawa – poważna sprawa! Dziecka prawa – to nie zabawa!”.
Oto amatorskie nagranie tego występu z fanpage SP nr 81 – TUTAJ
Gdy ze sceny zeszły śpiewające dzieci weszły na nią: Anielka Konopka uczennica kl. VII i Olga Politańska – uczennica kl. VII w SP nr 81 w Łodzi, które w roli konferansjerek poprowadziły całą konferencję.
Jako pierwszemu udzieliły głosu panu Marcinowi Gołaszewskiemu – Przewodniczącemu Łódzkiej Rady Miejskiej, który m.in. powiedział: „Życzę dzieciom, aby nie tylko były świadome swoich praw, ale jednocześnie żeby potrafiły je artykułować. Zawsze wtedy kiedy są łamane prawa dzieci, żebyście mieli odwagę zwrócić się do kogoś, żebyście zawsze mieli tego kogoś, do którego będziecie mogli się zwrócić ze swoimi problemami...”
Pierwszym z grona młodych prelegentów był Franciszek Felsztukier, którego wystąpienie było odpowiedzią na tytułowe pytanie: „Czemu dzieci powinny znać swoje prawa”.
Zaczął od stwierdzenia, że „prawa dziecka to jedna z kategorii, zaliczanych do praw człowieka. Do tych praw zalicza się: prawo do życia, godności, edukacji. Są one powszechne, czyli takie same dla każdego z nas. Nikt nie może nam ich zabrać, niezależnie od władzy. […] Nie jesteśmy własnością rodziców, jesteśmy młodymi ludźmi.”
Dalej wymieniał prawa dziecka. Kontynuując swe wystąpienie powiedział:
„Dorośli mają inne prawa, są one bardziej wyszczególnione, ponieważ dorośli dbają sami za siebie.”[…] Swoje wystąpienie zakończył cytatem z Korczaka: „Nie ma dzieci – są ludzie”.
Swoistym wprowadzeniem w problematykę konferencji była prezentacja badań ankietowych, jakie młodzi socjolodzy przeprowadzili wśród dorosłych i niepełnoletnich respondentów na tematy związane ze znajomością problematyki praw dziecka.
Wyniki tego sondażu zaprezentowali: Paweł Dębski i Mateusz Jabłoński.
Słuchacze dowiedzieli się, że ankietę przeprowadzono 12 lutego 2019 r. Objęła ona 121 osób, w tym 57 z nich było niepełnoletnich. Oto wybrane informacje zapisane z prezentowanych na ekranie diagramów kołowych, ilustrujących odpowiedzi respondentów na zadawane im pytania:
A Wśród osób dorosłych
Czy prawa dziecka są w Polsce respektowane? 59% – TAK, 41 – NIE
Czy społeczeństwo jest wystarczająco informowane w tym temacie? Tak – 34% NIE – 66%
Na pytanie o podmiot, który zdaniem dorosłych powinien być najbardziej odpowiedzialny za upowszechnianie informacji o prawach dziecka – najwięcej osób wskazało środki masowego przekazu. Niestety bardzo alarmujący jest fakt, że RPD był najrzadziej wybieraną opcją ze wszystkich dostępnych w ankiecie. Znacznie częściej badani wskazywali na placówki edukacyjne, nieco mniej wskazywało organy rządowe
B Wśród uczniów
Na pytanie: „Czy wg ciebie twoje prawa są w naszym kraju przestrzegane? – 58% Tak, 42% Nie. Aż 60% ankietowanych stwierdziło, że nie ma w szkole wystarczającej informacji o ich prawach. Na pytanie: „Czy zdarzyło się kiedyś aby twoje prawa zostały złamane?” – Tak – 37%, Nie – 63%. Podawano także przykłady złamanych praw: prawa do własności (konfiskata mienia) oraz prawa do przedstawiania własnych poglądów. Natomiast – w odróżnieniu od ankietowanych dorosłych – ponad 3/4 ankietowanych uczniów podało, że wie kto jest RPD, jednak ponad połowa badanych nie potrafiła wymienić jego kompetencji. Przytłaczająca większość ankietowanych uczniów nie znała aktów prawnych, które gwarantują prawa dziecka: tylko 3% z nich potrafiła podać nazwę takiego aktu.
Dziś, w Parku im. Szarych Szeregów, na placu pod Pomnikiem Martyrologii Dzieci, zwanym w Łodzi Pomnikiem „Pękniętego Serca”, już po raz 31. odbyła się uroczystość dekoracji Medalami „Serce Dziecku”, przyznawanymi przez Dziecięco-Młodzieżową Kapitułę, działającą przy Stowarzyszeniu „Komitet Dziecka”, osobom i instytucjom szczególnie zasłużonym w społecznej pracy na rzecz dzieci.
Medal „Serce Dziecku”
Po raz pierwszy uroczystość ta odbyła się w tym miejscu w w czwartek 1 czerwca 1989 roku – w Dniu Dziecka. Był to świadomy wybór daty i miejsca, aby w ten sposób upamiętnić dzieci więzione w tzw. „obozie na Przemysłowej” (Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt) – jedynym takim obozie na terenie wszystkich okupowanych przez reżim hitlerowski krajów. Działał on na terenie wydzielonym z łódzkiego getta w latach 1942 – 1945, a jego więźniami byli małoletni Polacy w wieku od 6 do 16 roku życia.
Dzisiejsza uroczystość, tradycyjnie, rozpoczęła się równo z sygnałem czasu, który oznajmił godzinę dwunastą, od Hymnu Państwowego. Wszystkich przybyłych powitała Honorowa Przewodnicząca Stowarzyszenia „Komitet Dziecka” – pani Genowefa Adamczewska, która przypomniała ideę powstania i kilkudziesięcioletnią historię tej inicjatywy nagradzania działalności społecznej dorosłych na rzecz dzieci, a także tych uroczystości, w których do niedawna uczestniczyli jeszcze jego byli więźniowie. Dziś nie ma wśród nas nikogo z nich…
Zgodnie z zapowiedzią – prezentujemy dziś naszą – ilustrowaną – relację z II Ogólnopolskiej Konferencji „Od Nauczenia do Uczenia się – Daltońskie Inspiracje”. Z konieczności uwzględnienia reguł naszego obserwatorium – będą to w zasadzie głównie zdjęcia z nieco rozbudowanym ich podpisem.
Swoistą rekapitulacją każdego wystąpienia będą dołączone rysunki (myślografiki), które koleżanka (bo jest nauczycielką w SP nr 82 w Gdańsku-Klukowie) Vitia Bartošová-Hoffmann wykonywała, zapisując w tej formie syntezę tego, o czym mówiła/mówił prelegentka/prelegent.
Świadomie unikamy słów „wykład”, „wykładowca”, gdyż wszystkie wystąpienia plenarnej części konferencji nie miały nic z „zadęcia” głoszonej ex catedra „jedynej prawdy” – były to opowieści praktyków (nieważne czy nauczycieli czy badaczy), którzy po prostu przedstawiali swój, oparty na osobistym doświadczeniu, punkt widzenia na prezentowany problem. Bez dalszych wstępów – przechodzimy do konkretnych informacji:
Jako pierwsza stanęła przed z mikrofonem w ręce Małgorzata Taraszkiewicz – psycholog edukacyjny, redaktorka naczelna internetowego miesięcznika „Awangarda w Edukacji”, aktualnie dyrektorka ds. projektów w Instytucie Nowoczesnej Edukacji. Oto temat jej wystąpienia: „Neurobox – praktyczny program dla rozwoju kompetencji uczenia się”. Zaczęła od zaprezentowania wiodącej myśli: „Nie tylko mózg chodzi do szkoły”. Dalej zanotowaliśmy tezy takie jak: „Mózg nie jest zdeterminowany przez genetykę, tylko ulega wpływom środowiska” lub „Nauczyciele WF są najważniejsi. W nich nadzieja”. Wielokrotnie odwoływała się do filmu „Mózg moja miłość”, prezentującego wyniki badań amerykańskiej uczonej dr Marian Diamond, która jako jedna z pierwszych rozpoczęła badania nad plastycznością ludzkiego mózgu.
A oto „mapa myśli” wygłoszonych przez Małgorzatę Taraszkiewicz
„Dlaczego w świecie cyfrowym tak ważne są relacje bezpośrednie?” Do takiej tezy przez kolejne 50 minut przekonywał dr Maciej Dębski – socjolog, adiunkt w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytety Gdańskiego, ale także założyciel i lider Fundacji Dbam o Mój Z@sięg. Swe wystąpienie rozpoczął od przypomnienia historii powstania i ewolucji przekazu e-informacji – od pierwszego e-maila do czasów nam współczesnych. Jednak najwięcej czasu przeznaczył na rozprawienie się z mitem o szkodliwości (głównie dla dzieci i młodzieży) Internetu, a następnie rozwinął 10 tez dotyczących tej problematyki – od tezy 1. „W społeczeństwie sieci internet jest naturalnym środowiskiem wzrostu dzieci i młodzieży”, przez tezę 4. „Zachowania podejmowane w przestrzeni internetu mają takie same skutki, co zachowania odejmowane w świecie realnym”, tezę 8. „Odpowiedzialność cyfrową buduje się od od wczesnych lat dziecka”, na tezie 10. kończąc: „Dobrostan psychiczny użytkowników mediów cyfrowych uzależniony jest od świadomego pozostawania poza przestrzenią internetu”.
Oto „mapa myśli” wygłoszonych przez dr Macieja Dębskiego
Foto: www.booking.com/hotel/pl
Dziś, w Hotelu Ambasador Premium w Łodzi spotkali się na Ogólnopolskiej Konferencji „Od Nauczenia do Uczenia się – Daltońskie Inspiracje” nauczyciele i dyrektorzy szkół i przedszkoli, którzy już realizujący, lub są zainteresowani wprowadzaniem do swej codziennej praktyki edukacyjnej elementy systemu Halen Parkurst, nazwanego Planem Daltońskim – od nazwy miasta Dalton, gdzie twórczyni tego systemu pracowała w szkole średniej.
W jednej z hotelowych sal konferencyjnych zasiadła ponad setka uczestniczek i uczestników pierwszego dnia tej konferencji, aby wysłuchać sześciu wykłado-gawęd zaproszonych ekspertów-praktyków oraz siedmiu prezentacji przedstawicieli szkół i przedszkoli, realizujących – w różnym zakresie – edukację według metody Planu Daltońskiego. Jutro drugi dzień konferencji – zajecia warsztatowe w SP nr 137 i PP nr 152 na łódzkim osiedlu Retkinia.
Uczestnicy konferencji tuż przed jej rozpoczęciem potwierdzają swoją obecność i otrzymują identyfikatory oraz materiały konferencyjne.
Konferencję otworzyli i powitali wszystkich jej uczestników inicjatorzy i organizatorzy tego przedsięwzięcia – Anna i Robert Sowińscy.
Więcej informacji (i zdjęć) o przebiegu pierwszego dnia „Daltońskich Inspiracji” znajdziecie Szanowni Czytelnicy w relacji, którą zamieścimy w „Obserwatorium Edukacji” na początku przyszłego tygodnia.
Tekst i zdjęcia
Włodzisław Kuzitowicz
Wczoraj w Zespole Szkół Gastronomicznych w Łodzi odbyła się Konferencja „Budzących się Polonistów”. Jej tytuł „Lekcja jest teatrem” wpisuje się w łódzką formułę dorocznej akcji „Dotknij Teatru”, która ma miejsce w okresie obchodów Międzynarodowego Dnia Teatru (27 marca). Środowisko edukacyjne włączyło się w te obchody „Dniami teatralnej aktywizacji szkół”.
Jak informowali organizatorzy tej konferencji „nie bez kozery związujemy się z tym wydarzeniem, bowiem my, niestandardowi, stawiający na zmiany jakościowe w edukacji BUDZĄCY SIĘ POLONIŚCI, wywodzący się z idei BUDZĄCYCH SIĘ SZKÓŁ, rozumiemy, że wspomniane metody znakomicie nadają się do aktywizacji uczniów, odejścia od utartych schematów lekcji, przyczyniają się do zmiany kultury nauczania na kulturę uczenia się.
Uczestnicy Konferencji „Budzących się Polonistów” mogli przed południem uczestniczyć w trzech lekcjach otwartych: w SP nr 29, SP nr 35 i w Szkole „Mikron”. (więcej TUTAJ )
Oto fotorelacja z drugiej części tego wydarzenia – w łódzkim „Gastronomiku”:
Jako pierwsza powitała uczestników konferencji jej inicjatorka i liderka ruchu „Budzących się Polonistów” pani Aneta Jamiołkowska-Pabian, która raz jeszcze przypomniała jej ideę i program.
W imieniu szkoły-gospodarza Konferencji przywitała uczestników i prowadzących kolejne jej elementy pani Zofia Wrześniewska – dyrektorka Zespołu Szkół Gastronomicznych.
W pierwszej, plenarnej, części uczestnicy wysłuchali wykładu Magdaleny Szpak ze Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, współtwórczyni Działu Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im. Z. Raszewskiego.
Po przerwie uczestnicy udali się do pomieszczeń, w których przygotowano dla nich zajęcia warsztatowe. Prezentujemy zdjęcia wykonane podczas realizacji tych warsztatów – w kolejności od największej do najmniejszej frekwencji biorących w nich udział uczestników:
Tak jak to zapowiadaliśmy w naszym materiale z 8 stycznia, w dniu 22 marca, w siedzibie Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 20 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Łodzi, odbyła się gala finałowa Wojewódzkiego Konkursu „Stulecie Polek – kobieca odsłona historii 1918-2018”.
Choć zabrakło na nim łódzkich VIP-ów – nie umniejszyło to radości laureatek i laureatów z odbieranych dyplomów i nagród.
Jury Konkursu, wsparte przez panią Sylwię Wielichowską z Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi miało niezwykle trudne zadanie, by z ponad czterystu nadesłanych prac wybrać te najlepsze. Jako że konkurs obejmował trzy kategorie prac: prezentacje multimedialne, ujęcia artystyczne (inaczej – prace plastyczne, grafiki i zdjęcia) oraz utwory literackie, także w tych trzech kategoriach ogłoszono zwycięzców – autorów najlepszych prac:
Laureatki w kategorii „Ujęcia artystyczne” z odebranymi nagrodami i dyplomami. Druga od prawej – Martyna Kozłowska
KATEGORIA UJĘCIA ARTYSTYCZNE
I MIEJSCE
>Martyna Kozłowska ze Szkoły Nr 1 im. Królowej Jadwigi w Konstantynowie Łódzkim za niezwykły portret Katarzyny Kobro
Foto: www.sp1konstantynow.pl
Martyna Kozłowska przy swej nagrodzonej pracy
II MIEJSCE (ex aequo)
>Małgorzata Gromczyk z XXVI Liceum Ogólnokształcącego im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w Łodzi
>Laura Bujnowicz ze Szkoły Podstawowej nr 1 im. Królowej Jadwigi w Konstantynowie Łódzkim
>Nikola Maciejewska ze Szkoły Podstawowej nr 1 im. Królowej Jadwigi
w Konstantynowie Łódzkim
III MIEJSCE (ex aequo)
>Kacper Groń z Gimnazjum nr 3 w Tomaszowie Mazowieckim
>Helena Swinarska ze Szkoły Podstawowej nr 205 im. św. Jadwigi Królowej Polski w Łodzi
>Karolina Zalewska I Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Sienkiewicza w Koluszkach
Zgodnie z zapowiedzią – dziś prezentujemy krótkie, ilustrowane informacje o przebiegu warsztatów, które były głównym elementem konferencji „Relacje w edukacji”, zorganizowanej 22 marca, w ramach cyklu „Mozaika Edukacyjna”. Prezentacje uszeregowaliśmy w kolejności, w jakiej organizatorzy wymienili je w programie. Jeśli warsztat występował w I i II turze – informację zamieścimy tylko w ramach relacji z I tury.
Uczeń – Nauczyciel: Jak budować sojusz sprzyjający uczeniu się? Prowadząca – Joanna Krzemińska, Szkoły MIKRON
Zaprosiłam nauczycieli do pokoju zagadek o nazwie “Tajemnicze relacje”.
Pierwsze zadanie, jakie postawiłam przed nimi na powitanie, stanowiło swego rodzaju rozgrzewkę. Każda z obecnych na sal osób losowała kartonik z pytaniem i miała za zadanie udzielić na nie odpowiedzi. Następnie odszyfrowywaliśmy nazwy emocji, dopasowywaliśmy je do obrazków, dzieliliśmy je na przyjemne i nieprzyjemne. Potem zagraliśmy w bingo. W ostatnim zadaniu należało podzielić się przykładem sytuacji, wywołującej określoną emocję (wszystkie warsztatowe zdania znajdziecie <tu>). W części zadań bardzo pomocne okazały się <karty emocji>.
Przy okazji wywiązało się kilka wartościowych dyskusji. Nauczyciele chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami, inspirujący tym samym pozostałych (niektóre pomysły planuję sama wprowadzić w życie.
Więcej – TUTAJ
Relacje w strategii planu daltońskiego – wyzwanie czy odpowiedź na potrzeby dzieci? Prowadząca – Ewa Morzyszek-Banaszczyk, Łódzki Regionalny Klub Budzących się Szkół, SP 137 w Łodzi
W warsztacie uczestniczyło 38 nauczycieli szkół podstawowych, przedszkoli i szkół ponadpodstawowych. Przebiegało zgodnie z zaprezentowaną agendą
Na wstępie uczestnicy wykonywali zadani zgodnie z instrukcja, zaznaczając swoja obecność na „Tablicy zadań”, a następnie siedząc w kręgu w parach omawiali prawa dziecka, które prezentowali na forum. W ten sposób powstała zwizualizowana skala potrzeb dzieci inspirująca do zmian w organizacji przebiegu procesu uczenia się. Te potrzeby odnosiły się do: prawa do błędu, rozwoju zainteresowań,własnego tempa i czasu,prawa wyboru : z kim , co i jak będę działać, prawa do odpoczynku, do nudy, refleksji, przemyśleń i swobody w działaniu, prawa do swobody myśli ,potrzeby ruchu, prawa do dostępu do dóbr kultury, prawa do informacji, prawa do bycia wysłuchanym,prawa do własnego zdania,do ochrony przed poniżaniem, prawa do szacunku i godności.
W ostatniej części warsztatu nauczyciele w pięciu podgrupach dobranych losowo wypracowali receptę na dobre relację U-N, N-N, N-R, R-U, w szkole. W efekcie uznano, że wszystkie podmioty mają te same oczekiwania dotyczące relacji, które skupiają się wokół: szacunku, stylu komunikacji, zaufania, partnerstwa, życzliwego dialogu, współdziałania, swobody wyrażania własnych myśli i opinii, prawa do współdecydowania i poszanowania godności każdego człowieka. Ogromne zaangażowanie i otwartość uczestników warsztatu świadczy o potrzebie wymiany doświadczeń i trafności doboru tematu.
Więcej – TUTAJ
Dziś w auli Wydziału Nauk Geograficznych UŁ odbyła się konferencja, zorganizowana w ramach cyklu „ Mozaika Edukacyjna”, której nazwa i idea przewodnia to: „Relacje w edukacji”. Była ona współorganizowana przez cztery, bardzo różniące się od siebie z punktu widzenia ich statusów formalnych, podmioty:Fundację Innopolis, Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego, Łódzki Regionalny Klub Budzących się Szkół i Szkoły Mikron w Łodzi.
Ogólny widok auli – trwa wykład inauguracyjny dr hab. Jacka Pyżalskiego, prof. UAM w Poznaniu
Konferencję otworzyła Marta Rosińska – administratorka ogólnopolskiej akcji „2018/2019 – Rok Relacji”, która w swym wstąpieniu zapoznała zebranych w auli uczestników konferencji z ideą tej akcji, dotychczasowym przebiegiem oraz planami na najbliższą przyszłość.
Pierwszym i jedynym wykładem w plenarnej części tej konferencji było wystąpienie dr hab. Jacka Pyżalskiego, prof. UAM, zatytułowane „Relacje online i offline – najnowsze wyniki badania EU Kids Online”.
Jako że wykład został utrwalony w wersji filmowej i wkrótce najprawdopodobniej będzie dostępny na YouTube (o czym powiadomimy i udostępnimy link naszym Czytelnikom) – nie będziemy tu podejmować próby jego streszczenia.
Przed przerwą i rozejściem się uczestników konferencji do sal, w których odbyły się (w dwu turach) warsztaty – osoby prowadzące je pokrótce zaprezentowały ich tematy i idee przewodnie.
Jedną z takich prezentacji – niezwykle rzadko spotykaną podczas konferencji dla dorosłych, a dla nauczycieli w szczególności, było zaproszenie na warsztat „Dlaczego głos uczniów jest ważny? – Uczniowie – Nauczycielom”, w wykonaniu „trójgłosu”: dyrektorki SP nr 81 w Łodzi Bożeny Będzińskiej-Wosik i uczennic tejże szkoły – Leny Brejtkopf (kl.8) i Agaty Popławskiej (kl.8) .
Oto program warsztatów
I Tura
Rodzic-Uczeń-Nauczyciel: jak budować sojusz sprzyjający uczeniu się? – Joanna Krzemińska, Szkoły MIKRON
Relacje w strategii planu daltońskiego – wyzwanie czy odpowiedź na potrzeby dzieci? – Ewa Morzyszek-Banaszczyk, Łódzki Regionalny Klub Budzących się Szkół, SP 137 w Łodzi
O budowaniu relacji – Anna Gnatkowska, Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego
Uczucia i emocje nauczyciela, a budowanie relacji z uczniami – Tomasz Bilicki, Fundacja Innopolis wraz z Klubem Liderów Młodzieżowych
Zapraszamy do relacji: dlaczego głos uczniów jest ważny? – Uczniowie – Nauczycielom – Bożena Będzińska-Wosik, Lena Brejtkopf (kl.8), Agata Popławska (kl.8), Łódzki Regionalny Klub Budzących się Szkół, SP 81 w Łodzi
Przerwa
II Tura
Rodzic-Uczeń-Nauczyciel: jak budować sojusz sprzyjający uczeniu się? – Joanna Krzemińska, Szkoły MIKRON
Uczucia i emocje nauczyciela, a budowanie relacji z uczniami – Tomasz Bilicki, Fundacja Innopolis wraz z Klubem Liderów Młodzieżowych
Język dyskusji a relacje, czyli jak z szacunkiem, logiką i kulturą słowa prowadzić dialog – Aneta Jamiałkowska-Pabian, Budzący się Poloniści, Zespół Szkół Gastronomicznych w Łodzi
Relacje szkoły z rodzicami – model Szkoły Przyjaznej Rodzinie – Krzysztof Durnaś, Fundacja Innopolis, Szkoła Podstawowa nr 35 w Łodzi
O budowaniu relacji – Anna Gnatkowska, Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego
Druga część relacji, zawierająca informację o przebiegu tych warsztatów, zostanie zamieszczona gdy tylko materiały (info i foto) dotrą do redakcji OE – po ich opracowaniu – najprawdopodobniej w poniedziałek, 25 marca.
Tekst i zdjęcia
Włodzisław Kuzitowicz
Dziś „Obserwatorium Edukacji” towarzyszyło otwarciu XXII Łódzkich Targów Edukacyjnych. Mając za sobą doświadczenie uczestnictwa w analogicznych „otwarciach” w latach poprzednich (dla przykładu – można sprawdzić nasze relacje z lat 2018, 2017,..) oświadczamy, iż jedyne co różni to wydarzenie od tamtych z lat minionych, jest zaskakująca zmiana miejsca ich organizacji: nie w zbudowanej specjalnie dla tych celów Hali EKSPO przy Al. Politechniki, a w Atlas Arenie! Poza tym wszystko odbywało się bardzo podobnie.
Z tego to powodu ograniczymy się w naszej relacji do zaprezentowania serii zdjęć i opatrzenia ich krótkimi komentarzami. Osoby pragnące dowiedzieć się o tych targach czegoś więcej odsyłamy na stronę gospodarza Targów oraz na fanpage XXII ŁTE.
Uroczystość otwarcia XXII ŁTE przebiegała także według utartego schematu: powitanie oficjeli i przemówienia niektórych z nich – na zdjęciu siedzą w pierwszym rzędzie.
Po senatorze Ryszardzie Bonisławskim (zasada precedencji), głos zabrał Tomasz Trela – Pierwszy Wiceprezydent Miasta Łodzi, który m.in. powiedział: „Mam nadzieję, że w tym trudnym roku, gdy mamy do czynienia z podwójnym rocznikiem absolwentów gimnazjów jak i szkół podstawowych, każdy znajdzie dla siebie dobrą szkołę.”
Jeszcze przed uroczystym otwarciem na płytę Atlas Areny, na której ostawiono ponad setkę stoisk szkół ponadgimnazjalnych/ponadpodstawowych, szkół wyższych oraz instytucji i firm wspierających szkoły, wpuszczono uczniów – potencjalnych absolwentów, przybyłych tam w zorganizowanych grupach, pod opieką nauczycieli.
W zbliżeniu – tak prezentowały się warunki dla zdobycia informacji, pomocnych przy decyzji o wyborze dalszej ścieżki kariery szkolnej.
Oto, przykładowo, kilka bardzo różniących się od siebie stoisk, promujących szkoły różnych typów:
Materiał, który zamieszczamy poniżej nie może zostać określony relacją, gdyż jego autor uczestniczył w opisywanym wydarzeniu jedynie fragmentarycznie – od godziny 11:45 do 13:40.
Nie stało się tak z powodu lekceważenia tego ewentu, ani lenistwa reportera, lecz z przyczyny, tkwiącej po stronie organizatorów. O były one takie:
O tym, że Łódzki Kongres Edukacyjny odbędzie się w siedzibie ŁSSE 5 marca dowiedzieliśmy się, przypadkiem, dzień wcześniej – i to od osoby, która także nie znała jego szczegółów organizacyjnych – w tym dokładnego programu. Poszukiwania na oficjalnej stronie Łódzkiego Kuratorium Oświaty także niewiele dały. Nic nie znaleźliśmy pod zakładką <Komunikaty>. Dopiero po kliknięciu w <Kalendarzu wydarzeń> w niebieski kwadracik w kratce daty – 5. marca – otwierała się informacja:
Łódzki Kongres Edukacyjny – współczesne oblicza szkoły.
Kuratorium Oświaty w Łodzi informuje, że w dniu 5 marca 2019 roku odbędzie się Łódzki Kongres Edukacyjny – współczesne oblicza szkoły.
Wydarzenie jest organizowane we współpartnerstwie z Łódzką Specjalna Strefą Ekonomiczną, na terenie której odbędzie się kongres.
Celem przedsięwzięcia jest przybliżenie zagadnień związanych z definiowaniem tożsamości polskiej szkoły, promocja kultury pracy szkoły opartej na wzajemnym szacunku i wspólnym dążeniu do rozwoju oraz działań nastawionych na poprawę efektów uczenia się uczniów i nauczania. [Źródło: www.kuratorium.lodz.pl]
Jak widać – nie tylko, że nie było tam linku do programu kongresu, ale nawet nie podano godziny jego rozpoczęcia.
Jedyną konkretniejszą informacją, pozyskaną z owego nieformalnego źródła, był wiadomość, jakoby po 12-ej na Kongresie miała wystąpić minister Zalewska. Stąd nasza decyzja, aby odbyć cząstkową hospitację tego wydarzenia właśnie w porze południowej.
Oto widok wielofunkcyjnej sali w budynku ŁSSE, wypełnionej gównie przez dyrektorów szkół z terenu Województwa Łódzkiego, jaki reporter OE zarejestrował po wejściu do niej, ok godz. 12-ej
Dopiero po przybyciu do siedziby ŁSSE reporter dowiedział się – pozyskawszy program Kongresu – w wersji papierowej – że rozpoczął się on ok. godziny 9-ej i że jego zakończenie planowane jest na ok. godz, 15:30. Wystąpienie min. Anny Zalewskiej przewidziano na czas 13:10 – 13:30.
Oto fotokopia programu:
Zanim zaprezentujemy relację z wydarzeń, w których uczestniczyliśmy, musimy podzielić się wiadomościami, jakie udało się pozyskać od jednej z uczestniczek, która była tam od początku. A zapytaliśmy ją przede wszystkim o to, co straciliśmy nie będąc podczas wystąpienia Andrzeja Waśko – literaturoznawcy, profesor nauk humanistycznych, który w roku 2007 krótko był sekretarzem stanu w MEN, aktualnie doradcy Prezydenta RP. (wystąpił: 9:30 – 10:00)
Foto: www.kuratorium.lodz.pl
Profesor Andrzej Waśko
Otrzymaliśmy od niej jej notatki poczynione podczas tego wykładu. Poniżej prezentujemy ich fragmenty:
O uczniach: „Nie wiemy jaka będzie przyszłość. Pewne jest to co było i to trzeba przekazywać dzieciom. Bezpieczne jest opierać się na przeszłości. Tolerancja – musi być jej właściwe rozumienie, oddzielanie tego co pożyteczne od tego co szkodliwe. Tolerancja nie może być akceptacją postaw szkodliwych.”
O nauczycielach: „Co najmniej od 200 lat autorytet zawodowy nauczyciela był respektowany. Szkoły wykształciły wiele pokoleń. Uczniowie chodzili na groby ich nauczycieli i składali kwiaty. Dziś – nauczyciele są najbardziej poszkodowani.
Zmiany transformacyjne są ponowoczesne. (rewizje zakorzenionych autorytetów – lata 90-e) Dekonstrukcja – a: rodziny, b:nauczyciela. BUNT RZECIWKO SZKOLE AUTORYTARNEJ.
Reforma? – niekontrowersyjna! To powrót do TRADYCJI SZKOLNEJ, rekonstrukcja ładu aksjologicznego. NIE WOLNO SIĘ EKSCYTOWAĆ MITEM XXI WIEKU.