Zdjęcie z: www. demotywatory.pl
Dzisiaj proponujemy lekturę, już trzeciego z całej serii, tekstu Marty Ciesielskiej, w którym autorka przywołuje poglądy Janusza Korczaka, z intencją, by stały się one inspiracją dla współczesnych pedagogów – przeto także i dla nauczycieli….
Zamieszczony dzisiaj na portalu EDUNEWS.PL tekst „Teoria a praktyka – szukanie ‚zbratania się’ ” – nie ukrywamy, że bliskość naszych przekonań z przypomnianą tam myślą przewodnią wielu tekstów Janusza Korczaka (i całej jego praktycznej działalności) jest przyczyną, że to właśnie ten tekst został niezwłocznie na stronę OE przeniesiony – w całości:
„Dzięki teorii wiem, dzięki praktyce czuję. Teoria wzbogaca intelekt, praktyka zabarwia uczucie, trenuje wolę”.
Był Janusz Korczak człowiekiem intelektualnej refleksji i codziennego, realnego działania. Wiarygodny dzięki własnemu wieloletniemu doświadczeniu – dostrzegał napięcia czy konfrontacje, które rodzą się na styku teorii i praktyki. Chciał „zbratać arystokratyczną teorię z demokratyczną praktyką wychowawczą” (Kasta autorytetów, 1927), ale nie pozornie, deklaratywnie, tylko autentycznie. By był to efekt stałej (współ)pracy poznania, dokumentowanej obserwacji, analizy, dziś może powiedzielibyśmy – dekonstruowania i konstruowania wiedzy wciąż na nowo, bo „każda na dziś prawda jest jeno etapem”.
Potrafił jednocześnie krytycznie punktować zarówno akademickich teoretyków, jako oderwanych od realiów i ignorującą konkretny trud „szarych pracowników”, jak i takich z tych ostatnich, co trafiają z negatywnej selekcji do zawodu: „bezbarwni i nijacy”, często podatni na demoralizację (Wychowawca ambitny, 1938). Odwoływał się także samokrytycznie do własnych złudzeń i niepowodzeń wychowawczych, bo obce było mu samozadowolone pouczanie i mentorstwo – czyż właśnie refleksyjna praktyka, stały kontakt z realiami nie chronią przed nimi najskuteczniej…?
Foto: www.facebook.com/msklodz
Dzisiejszy felieton nie będzie o żadnym z eventów mijającego tygodnia, które zaistniały w obszarze edukacji z inicjatywy polityków, związkowców czy „eduzmieniaczy”. Uznałem, że powinienem odnotować – być może przełomowe – wydarzenie, jakim był Protest Tysięcy Miast w ramach kampanii Młodzieżowego Strajku Klimatycznego. Czynię to w przekonaniu, że jesteśmy świadkami rodzenia się „Nowego Świata” – świata, który chcą urządzać „po swojemu” urodzeni w XXI wieku, którzy już nie wierzą „starym”, którzy – sami nie mogąc jeszcze realnie wpływać na strategiczne decyzje – postanowili zmusić dzisiejszych włodarzy państw i organizacji ponadnarodowych do niezwłocznego ratowania naszej planety przed grożącą jej nieuchronnie klimatyczną zagładą. I to nie w jakiejś niewyobrażalnej przyszłości, a jeszcze za ich, dzisiejszych nastolatków, życia.
Zanim odnotuję tu moje przemyślenia i refleksje, proponuję trzy akapity wprowadzenia w zagadnienie:
„Grubo ponad pół tysiąca uczniów łódzkich szkół wzięło udział w Młodzieżowym Strajku Klimatycznym wpisującym się w Protest Tysięcy Miast, który odbył się 20 września, w ostatni piątek przed szczytem klimatycznym ONZ w Nowym Jorku, gdzie politycy mają zadecydować o dalszych losach naszej planety. „Rządzący muszą wiedzieć, że społeczeństwo nie zgadza się, by nasz świat zginął przez ich ignorancję” – napisali w swej odezwie organizatorzy protestu.” [Źródło:www.expressilustrowany.pl]
Walka młodych o przyszłość planety ma twarz. Grety Thunberg – nastolatki ze Szwecji. Stała się ona rzeczniczką swojego pokolenia, które chce powstrzymać zmiany klimatyczne. Młodzieżowy Strajk Klimatyczny objął ponad 150 państw. – Robimy to, by obudzić polityków – mówiła Greta.
Aby lepiej zrozumieć jej motywację, która stała się źródłem takiej właśnie formy aktywności, warto dowiedzieć się czegoś więcej o tym „skąd przychodzi”, a także zapoznać się z jej przekazem „z samego źródła”, czyli np. czytając o czym mówiła w kwietniu tego roku w Parlamencie Europejskim.
Po takim wprowadzeniu mogę już przejść do moich przemyśleń. A będą one dotyczyły tego czym ten młodzieżowy protest w obronie klimatu jest nie tylko w skali globalnej, ale także jak powinniśmy na niego patrzeć, oceniać go, ale i wyciągać z niego wnioski my – dorośli Polacy, a zwłaszcza nauczyciele polskich szkół.
Zacznę od refleksji związanej z polskim kalendarzem politycznym, czyli czym owe młodzieżowe protesty, które co prawda odbywały się tylko w miastach, powinny stać się dla przywódców głównych sił politycznych, wiodących swoich zwolenników ku lokalom wyborczym, w których winni oni 13 października oddać głos na jednego z kandydatów, proponowanych na posłów (lub senatora) znajdujących się na ich listach. Otóż nie mam wątpliwości, że problem przeciwdziałania efektowi cieplarnianemu, a więc zastępowanie kopalnych źródeł energii źródłami odnawialnymi, a także konieczność promowania zmian nawyków żywieniowych i komunikacyjnych, nie może już być uważany za temat niszowy, za hasło głoszone tylko przez „nawiedzonych zielonych”. Każda siła polityczna, która tego problemu nie uczyni jednym z najważniejszych, i to nie tylko w kampanii wyborczej, ale także w kierunkach swej polityki sprawowania władzy, musi liczyć się z tym, że za następne cztery lata utraci władzę. Bo kolejne roczniki „Młodych Klimatycznych Strajkowiczów” będą już wtedy miały czynne prawo wyborcze!
Foto: www.gov.pl/web/edukacja
W czwartek, 19 września br. w MEN odbyło się pierwsze spotkanie grupy roboczej do spraw odbiurokratyzowania pracy szkoły. To efekt sierpniowych ustaleń pomiędzy Ministrem Edukacji Narodowej a przedstawicielami nauczycielskich związków zawodowych w ramach prac Zespołu do spraw statusu zawodowego pracowników oświaty.
Czwartkowym rozmowom z udziałem przedstawicieli związków zawodowych i kuratorów oświaty z Lublina, Katowic i Gorzowa Wielkopolskiego oraz dyrektorów szkół przewodniczył Podsekretarz Stanu w MEN Maciej Kopeć.
Przypomnijmy, że zmniejszanie uciążliwości pracy związanej z nadmiarem dokumentacji szkolnej, było jednym z punktów kwietniowego porozumienia pomiędzy stroną rządową a Krajową Sekcją Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”. W porozumieniu zawarto ustalenia dotyczące m.in.: zniesienia obowiązku przygotowywania przez szkołę dokumentów na potrzeby ewaluacji, zniesienia obowiązku rozliczania się z godzinowej realizacji nowej podstawy programowej oraz likwidacji wymogu przygotowywania przez nauczycieli tzw. rozkładów materiału i planów wynikowych.
Podczas czwartkowej dyskusji rozmawiano również o raporcie przedstawionym przez Związek Nauczycielstwa Polskiego, który dotyczył badania poziomu biurokracji w szkole.
Wiceminister edukacji Maciej Kopeć podkreślił, że MEN stara się zmniejszyć tzw. papierologię w szkołach. Podziękował przedstawicielom obu związków zawodowych za przedstawione propozycje i diagnozę dotyczącą wytwarzania zbędnej dokumentacji w szkołach.
Uczestnicy dyskusji zgodzili się, że w szkołach i placówkach powstaje dużo zbędnych dokumentów, które są obciążeniem w codziennej pracy nauczyciela czy dyrektora.
Foto: biennalewarszawa.pl
Prof. dr hab. Maria Mendel – kierownik Zakładu Pedagogiki Społecznej w Instytucie Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego, inicjatorka i liderka Polskiej Sieci Badawczej „Rodzice w Edukacji”.
Wczoraj na portalu EDUNEWS.PL zamieszczono obszerny tekst Marcina Polaka, zatytułowany „O zaangażowaniu rodziców w edukację”. Jest to relacja z odbytej w Gdańsku 12. Konferencji Europejskiej Sieci Badawczej „Rodzice w Edukacji” (ERNAPE). Jej tematem było zaangażowanie rodziców rozumiane jako moc, która rozwija dzieci, szkoły i społeczeństwa.
Oto obszerne fragmenty tego artykułu i link do jego pełnej wersji:
[…] Przez trzy dni w salach Europejskiego Centrum Solidarności i Uniwersytetu Gdańskiego miało miejsce łącznie 96 wystąpień i prezentacji, w których uczestniczyli badacze edukacji z całego świata. Sieć europejska, działająca od roku 1993, skupia wiele sieci lokalnych, w tym m.in. Polską Sieć Badawczą „Rodzice w Edukacji”, którą kieruje prof. Maria Mendel z Uniwersytetu Gdańskiego. A konferencja, którą zorganizowano zalicza się do najważniejszych spotkań naukowych poświęconych roli rodziców w edukacji.
„Spotykamy się, aby porozmawiać o zaangażowaniu rodziców w procesach edukacyjnych. Jest ono bardzo znaczące i na pewno warte badania. Tematem konferencji ERNAPE w tym roku jest zaangażowanie rodziców rozumiane jako moc, która zmienia dzieci, szkoły i społeczeństwa.” – mówiła prof. Maria Mendel otwierając konferencję. „Ta moc tkwi w każdym z rodziców, w każdej grupie rodziców, w każdej ich społeczności, bez względu na ich status, zawód czy pochodzenie. Przejawia się w chęci pomagania w rozwoju swoim dzieciom, ale także czymś więcej – uczeniu zgodnego życia w społeczeństwie, uczeniu demokracji.”
Rodzice bywają w każdej szkole, ale w wielu szkołach nie są rzeczywiście obecni i aktywni. Dlaczego tak jest? Być może za mało jest woli współpracy (po obu stronach). Tymczasem, jak zauważył Piotr Kowalczuk, wiceprezydent Gdańska, rodzice mogą być w szkołach tymi osobami, które mogą zmieniać szkoły. Dlatego w szkołach wszystkie osoby zainteresowane edukacją powinny się spotykać i rozmawiać. […]
Uwolnić energię rodziców
W obszarze współpracy szkoły i rodziców warto czerpać z doświadczeń zagranicznych. W wielu krajach rozwinięto oryginalne metody współdziałania społeczności szkolnych, w których ważne miejsce zajmują zarówno nauczyciele, jak i uczniowie oraz ich rodzice/opiekunowie. Można z nich korzystać, gdyż stosunkowo łatwo dają się przenieść.
Dzisiaj, zgodnie z zapowiedzią, w sali konferencyjnej Zespołu Szkół i Placówek Oświatowych Nowoczesnych Technologii Województwa Łódzkiego w Łodzi odbyło się Forum Kształcenia Zawodowego, którego współorganizatorami były Wojewódzkie Ośrodki Doskonalenia Nauczycieli z siedzibami w Łodzi, Piotrkowie Tryb., Sieradzu, Skierniewicach i Zgierzu.
Wydarzenie przebiegło zgodnie z opublikowanym programem, z wyjątkiem – zapowiedzianej w nim – obecności Marszałka Województwa Łódzkiego – Grzegorza Schreibera. W jego imieniu „forum uznał za otwarte” – nie, jak należało się spodziewać, wicemarszałek Zbigniew Ziemba, któremu podlega, min. Departament Kultury i Edukacji – a pan Andrzej Górczyński – Członek Zarządu Województwa Łódzkiego, który sprawuje zwierzchność nad departamentami: Geodezji i Kartografii, Rolnictwa i Ochrony Środowiska oraz departamentem Funduszu Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Pierwszą referentką była pani Emilia Maciejewska – naczelnik Wydziału Departamentu Strategii, Kwalifikacji i Kształcenia Zawodowego MEN, która w trwającym 46 minut wystąpieniu, jak je zapowiedziała prowadząca Forum pani Halina Cyrulska – zastępca dyrektora Departamentu Kultury i Edukacji UM Województwa Łódzkiego – obecnym uczestnikom tego spotkania „przybliżyła zmiany legislacyjne, jakie w ostatnim czasie dokonały się w obszarze szkolnictwa zawodowego”.
Biorąc pod uwagę, że słuchaczkami i słuchaczami byli dyrektorzy szkół zawodowych, a także kierownicy kształcenia praktycznego – Pani Naczelnik musiała uznać, że wyświetlanie kolejnych slajdów, gdzie zapisano wybrane artykuły Ustawy Prawo Oświatowe (które zaistniały tam w wyniku nowelizacji tejże ustawy z dnia 22 listopada 2018 roku) będzie tym osobom przydatne.
Wybaczcie Szanowni Czytelnicy, ale nie będę tego wystąpienia streszczał…..
X X X
Więcej o wystąpieniach pozostałych mówców tego Forum, po opracowaniu bogatego materiału źródłowego, zamieścimy w pierwszych dniach przyszłego tygodnia.
Tekst i zdjęcia
Włodzisław Kuzitowicz
Wczoraj na portalu JUNIOROWO.PL zamieszczono tekst Elżbiety Manthey, zatytułowany „Inna edukacja jest możliwa! – OSEA”. Jest to rozbudowana informacja o przygotowywanym na 28 i 29 września w Poznaniu VII Ogólnopolskim Spotkaniu Edukacji Alternatywnej. Oto jej obszerne fragmenty:
Coraz więcej osób – ekspertów, nauczycieli, rodziców – wyraża swój sprzeciw, krytykę, lub przynajmniej sceptycyzm wobec systemu edukacji i tradycyjnego modelu szkoły. Kryzys edukacji to nie tylko polski problem – na całym świecie rośnie świadomość palącej potrzeby zmian edukacyjnych. Ale czy to w ogóle możliwe, żeby edukacja wyglądała inaczej? Nie trochę inaczej, tylko zupełnie inaczej?
Możliwe. Udowadniają to edukatorzy i rodziny zaangażowane w nurt edukacji alternatywnej. Jest ich w Polsce i na świecie coraz więcej, a alternatywa dla tradycyjnej edukacji przybiera różnorodne formy. W alternatywnym nurcie mieści się edukacja demokratyczna, edukacja domowa, unschooling, szkoły i przedszkola leśne, pedagogika waldorfska, pedagogika przeżyć i wiele innych pomysłów na wspieranie rozwoju dzieci. Ich wspólnym mianownikiem jest szacunek dla dziecka i dbałość o to, by każde dziecko mogło rozwijać się i uczyć podążając za swoim potencjałem i możliwościami. […]
28 i 29 września 2019 entuzjaści i praktycy edukacji alternatywnej spotkają się w Poznaniu, by wymieniać się doświadczeniami i przemyśleniami. Ogólnopolskie Spotkanie Edukacji Alternatywnej (OSEA) to przestrzeń otwarta dla rodziców, edukatorów, nauczycieli, twórców alternatywnych placówek edukacyjnych oraz wszystkich tych, którzy wierzą, że inna edukacja jest możliwa. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o różnych aspektach alternatywy w edukacji – to spotkanie jest dla ciebie. Jeśli szukasz dla swoich dzieci edukacji innej niż ta pełna klasówek, ocen i presji – podczas OSEA zobaczysz wiele możliwości.
OSEA to stały punkt na mapie ogólnopolskich wydarzeń związanych z edukacją alternatywną. Jest przestrzenią, w której uczestnicy wymieniają się doświadczeniami, czerpią inspiracje, nawiązują współpracę i dyskutują w gronie entuzjastów alternatywnych ścieżek edukacyjnych. W tym roku spotkanie odbędzie się już po raz siódmy. Na bogaty i różnorodny program dwudniowego wydarzenia składają się wykłady, warsztaty, panele dyskusyjne i spotkania sieciujące. Prelekcje i warsztaty poprowadzą doświadczeni praktycy, którzy na co dzień wdrażają realne zmiany w edukacji.
Tegoroczna edycja OSEA będzie skoncentrowana wokół trzech głównych zagadnień:
>skuteczna i empatyczna komunikacja, pozwalająca budować dobre relacje w domu, w przedszkolu i w szkole;
>doświadczenia twórców miejsc nastawionych na naturalne potrzeby dzieci – będzie o edukacji leśnej, projektowaniu przestrzeni wspierającej holistyczny rozwój i różnych formach zabawy outdoorowej;
>doświadczenia osób wspierających dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych oraz dzieci z niepełnosprawnościami w edukacji alternatywnej.
Podczas dwóch intensywnych dni będzie można posłuchać wykładów i wziąć udział w warsztatach, wśród których znajdą się takie wątki jak: edukacja globalna, pedagogika przeżyć, nauka poprzez pracę, edukacja eksploracyjna, dziecko z zespołem Aspergera w szkole demokratycznej, edukacja w czasach klimatycznej niepewności, kompetencje XXI wieku w edukacji domowej, współczesna neurobiologia a metoda Montessori, leśne Przedszkole Montessori w praktyce. Uczestnicy OSEA będą też wspólnie zastanawiać się nad relacjami z nastolatkami (kiedy kończy się wychowanie?) i nad autorytetem – czym jest i skąd go brać? […]
Zobaczcie pełen harmonogram na stronie wydarzenia – TUTAJ
Organizatorem OSEA jest Stowarzyszenie Kolektyw Edukacyjny, które zajmuje się propagowaniem alternatywnych nurtów edukacyjnych i tworzeniem spersonalizowanej oferty edukacyjnej, opartej na demokratycznych wartościach. Prowadzi Przedszkole Domowo-Leśne i Wolną Szkołę „Na Bosaka”. […]
Zapraszamy na OSEA!
Cały tekst „Inna edukacja jest możliwa! – OSEA” – TUTAJ
Źródło: www.juniorowo.pl
Foto: Tomasz Radzik[www.se.pl]
Realizując naszą deklarację dotyczącą publikowania w tygodniach poprzedzających wybory do Parlamentu programów głównych partii i bloków wyborczych, dotyczących ich wizji edukacji – prezentujemy pierwszy odcinek tego serialu. Zdecydowaliśmy się na kolejność odwrotną do miejsc, jakie te komitety zajmują w najnowszych sondażach poparcia.
Jako że pozycję „tego czwartego”, którego wynik pozwoliłby mu na wejście do Sejmu, zajmują – wymiennie – raz PSL+ Kukiz15, a raz Konfederacja WiN, dziś przedstawimy informacje o wizji edukacji, z jaką oba te bloki idą do wyborów.
Zaczniemy od oferty PSL:
Oto postulaty zmian, które obiecuje ta nieformalna koalicja, gdyby to ona rządziła:
>ograniczenie liczby uczniów w klasie do maksymalnie 25 osób;
>zagwarantujemy uczniom ciepły, dwudaniowy posiłek w szkole, niezależnie od statusu majątkowego ich rodziców;
>minimum 5 godzin nauki języka angielskiego w tygodniu już od pierwszej klasy szkoły podstawowej;
>wprowadzenie do szkół nowych przedmiotów nauczania: podstawy ekonomii oraz wiedzę o ekologii, ochronie przyrody i zdrowym trybie życia, w tym o odżywianiu się;
>odbudowanie prestiżu zawodu i poczucia bezpieczeństwa nauczycieli: średnia płaca nauczyciela na etacie musi równać się średniej płacy w gospodarce,
>uruchomienie programu eTornister, na który złoży się tablet z internetem i wszystkimi niezbędnymi podręcznikami dla każdego dziecka;
>każda szkoła podstawowa powinna zapewniać bezpłatną, profesjonalną opiekę pozalekcyjną dla uczniów do czasu powrotu rodziców z pracy.
Pełna wersja tej części programu PSL – TUTAJ
Wczoraj Marcin Polak zamieścił na portalu EDUNEWS.PL tekst, zatytułowany „Jak uczyć kompetencji przyszłości tkwiąc w teraźniejszości?”, którego finalnym celem jest promocja filmowej relacji wystąpienia Iwony Brzózki-Złotnickiej podczas Konferencji INSPIR@CJE 2019.
Oto ten tekst:
O kompetencjach przyszłości w kontekście edukacji szkolnej napisano i mówiono już wiele. Co jakiś czas pojawiają się nowe opracowania eksperckie i nowe propozycje. Nauczyciele na pewno o niektórych słyszeli, choćby tym opracowanym przez instytucje europejskie (kompetencje kluczowe). Pytanie, czy na pewno ucząc młodych ludzi staramy się patrzeć w przyszłość.
Młodzież coraz głośniej zabiera głos w sprawie przyszłości naszej planety – w najbliższy piątek w tysiącach miast na całym świecie odbędzie się Młodzieżowy Strajk Klimatyczny – pod hasłem „Nie damy sobie zabrać przyszłości”. „20 września bądź częścią największej mobilizacji w historii i wyjdź z nami na ulice, by pokazać, że Ty też się nie zgadzasz! Miliony uczniów i studentów, rodziców i dziadków, będą protestować w tysiącach miast na całym świecie, by pokazać, że nie zgadzają się na bierność rządzących wobec pogłębiającego się kryzysu klimatycznego – największego wyzwania, z jakim do tej pory musieliśmy się zmierzyć. 20 września to ostatni piątek przed szczytem klimatycznym ONZ w Nowym Jorku, gdzie politycy mają zadecydować o dalszych losach naszej planety. Rządzący muszą wiedzieć, że społeczeństwo nie zgadza się, by nasz świat zginął przez ich ignorancję.” – czytamy w komunikacie organizatorów.
Czy strajk może być kompetencją przyszłości? To pytanie, które można postawić w kontekście protestów klimatycznych organizowanych przez młodych ludzi. Jak wyjść z teraźniejszości i zająć się tym, co ważne dla wszystkich ludzi już za chwilę?
Foto: screen z www.youtube.com
Iwona Brzózka-Złotnicka
O kompetencjach i ich rozwijaniu w działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły i instytucji edukacyjnych opowiadała podczas INSPIR@CJI 2019 Iwona Brzózka-Złotnicka ze Stowarzyszenia Cyfrowy Dialog – zapraszamy:
Jak uczyć kompetencji przyszłości tkwiąc w teraźniejszości? (film na You Tube) – TUTAJ
Konferencja INSPIR@CJE 2019 odbyła się w Warszawie w dniach 27-28 czerwca 2019.
Źródło: www.edunews.pl
Foto: Krzysztof Szymczak[www.expressilustrowany.pl]
Do jakiego wielu powinni pracować nauczycielki i nauczyciele?
Dziś „Gazeta Prawna” poinformowała w artykule Artura Radwana zatytułowanym „PiS szuka poparcia wśród nauczycieli. Daje wcześniejsze emerytury” o tym, że – według zdobytych przez redakcję informacji – w Ministerstwie Edukacji Narodowej jest już przygotowany projekt nowelizacji Karty Nauczyciela, przywracający możliwość przechodzenia przez nauczycieli na wcześniejszą emeryturę po 30 latach pracy i 20 latach przy tablicy – bez względu na płeć i wiek. Minister Piontkowski twierdzi, że musiałoby się wiązać z szerszymi zmianami. [Zobacz – TUTAJ]
Oto fragmenty tej publikacji – wybraliśmy przede wszystkim te, w których cytowano opinie rozmówców na ten temat:
[…] Z projektu wynika, że możliwość wcześniejszego zakończenia aktywności zawodowej ma istnieć tylko do 2023 r. Szczegóły propozycji resortu edukacji mają być zaprezentowane tuż przed wyborami, które odbędą się za niespełna trzy tygodnie. […]
Projekt ma być przekazany do konsultacji z organizacjami związkowymi jeszcze w tej kadencji z zapewnieniem, że jeśli PiS wygra wybory, pozwoli nauczycielom skorzystać z uprawnienia, które wcześniej zostało im odebrane. Według szacunków rządowych ekspertów z takiego rozwiązania od razu mogłoby skorzystać ponad 100 tys. pedagogów. […]
Inne zdanie na temat ewentualnych braków kadrowych mają organizacje związkowe.
Foto: Marcin Kokolus[www.www.fakt.pl]
Agnieszka Czeglik w swoim PP nr 18 w Szczecinie
Oto treść zaproszenia do wysłuchania kolejnej rozmowy o nieszablonowej pracy nieszablonowej dyrektorki przedszkola:
W dniu dzisiejszym zapraszamy na wersję audio spotkania z Agnieszką Czeglik, wieloletnią dyrektorką Przedszkola Publicznego Nr 18 w Szczecinie, która doprowadziła do wdrożenia w swojej placówce planu daltońskiego. Po zakończeniu misji dyrektorskiej rozpoczęła pracę jako dyrektorka ośrodka doskonalenia nauczycieli w Szczecinie, jest również edukatorką, szkolącą nauczycieli przedszkoli w całej Polsce z pedagogiki planu daltońskiego. W 2019 roku na konferencji „Od nauczania do Uczenia się – daltońskie inspiracje w Łodzi” otrzymała nagrodę „Daltońskiego Inspiratora”.
Dzisiaj rozmawiamy o tym jak wprowadzać plan daltoński, jak unikać błędów i co z nimi robić. Zapraszamy.
Nieszablonowy plan daltoński – rozmowa z Agnieszką Czeglik – TUTAJ
Źródło: www.plandaltonski.pl