Kontynuując relacjonowanie przebiegu Forum Kształcenia Zawodowego, które odbyło się w piątek 20 września w Zespole Szkół i Placówek Oświatowych Nowoczesnych Technologii Województwa Łódzkiego, przestępujemy do prezentacji krótkich syntez treści, zawartych w wystąpieniach kolejnych [po pani Emilii Maciejewskiej – naczelnika Wydziału (?) w Departamencie Strategii, Kwalifikacji i Kształcenia Zawodowego MEN] prelegentów.
Pierwszym który wystąpił po przedstawicielce MEN był Robert Podgórski – wicedyrektor Zespołu Szkół i Placówek Kwalifikacji Zawodowych w Zgierzu. Mówił na temat „Program nauczania zawodu jako obraz rozwoju szkoły”.
Zaczął od poinformowania, że wystąpienie jego zostało przygotowane z dwu punktów widzenia: placówki doskonalenia nauczycieli (WODN w Zgierzu) , ale także szkoły policealnej (Zespołu Szkół i Placówek Kwalifikacji Zawodowych w Zgierzu) oraz od doprecyzowania zapowiedzianego w programie tematu: „Podstawa programowa jako obraz rozwoju szkolnictwa zawodowego”. Nie kwestionując potrzeby aktualizacji podstaw programowych z 2012 roku, stwierdził, że fakt iż rozporządzenie zmieniające podstawy zostało opublikowane dopiero w maju tego roku, skutkowało tym, że postawiło ośrodki doskonalenia nauczycieli w trudnej sytuacji, gdyż pozostawiało to bardzo mało czasu, aby mogły one dobrze przygotować się do udzielania wsparcia nauczycielom ze szkół zawodowych w tworzeniu nowych programów nauczania. Bo nigdzie nie ma ogólnodostępnych wzorców jak te nowe programy powinny być opracowywane, a przecież muszą je tworzyć sami nauczyciele. Inaczej wyglądało wprowadzanie nowych programów nauczania w szkołach podstawowych. Już w lutym-marcu pracownicy WODN-ów zostali przeszkoleni w zakresie nowych przepisów, co umożliwiło zorganizowania w miesiącach kwiecień-maj szkolenia dla nauczycieli tych szkół, co pomogło im przygotować nowe programy na czas, tzn. aby mogły one zostać zatwierdzone na sierpniowych posiedzeniach rad pedagogicznych.
W dalszej części swego wystąpienia dyr. Robert Podgórski wykazał z jakimi trudnościami dla szkół i organów prowadzących wiążą się wprowadzone tak późno prze MEN zmiany:
x x x
Następnie głos zabrała pani Ewa Marciniak-Kulka – wicedyrektor Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Sieradzu.
Swoje wystąpienie, zatytułowane „Ścieżki indywidualizacji kształcenia w zawodzie i w kwalifikacji – wykorzystanie nowych możliwości organizacji kształcenia”, a rozpoczęła je takimi słowami:
„Chciałam powiedzieć, że: po pierwsze – moje wystąpienie będzie dość emocjonalne, po drugie – przepraszam, że państwa odrobinkę zdenerwuję, a po trzecie – […] chciałam ogłosić, że […] musimy zapomnieć o stereotypowo pojmowanej, klasycznej dydaktyce, czyli o zajęciach prowadzonych „wspólnym frontem”.[…] Dzisiaj, niestety, albo też stety, inna jest potrzeba społeczna. Będziemy pracować z różnymi uczniami, konfigurując ich w różne grupy, dostosowane do ich zindywidualizowanych potrzeb.”
Dzięki temu, że został nam udostępniony plik ze slajdami, którymi wspierała swoje wystąpienie Pani Dyrektor Marciniak-Kulka (za co bardzo jej dziękujemy) – po obszerną informację o głównych jego tezach odsyłamy TUTAJ
x x x
Po przerwie jako pierwsza wystąpiła pani Agata Lipska – doradca metodyczny kształcenia zawodowego z Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Skierniewicach, która pracuje jako nauczycielka przedmiotów zawodowych w Zespole Szkół – Centrum Edukacji Zawodowej i Ustawicznej im. M. Kopernika w Rawie Mazowieckiej.
W swym wystąpieniu „Budowanie bazy kształcenia zawodowego szkoły – udziałowcy i perspektywy rozwoju” zaprezentowała, na przykładzie jej szkoły bazowej, kolejne etapy pozyskiwania środków finansowych (w tym z projektów unijnych) oraz partnerów wśród przedsiębiorców, co pozwoliło na systematyczne powiększanie bazy dydaktycznej dla zajęć praktycznych – i to dla bardzo różnych zawodów: od technika-mechatronika, poprzez technika handlowca (pracownia obsługi konsumenta) i technika hotelarstwa ( pracownia obsługi hotelarskiej), aż do technika pojazdów samochodowych i technika budownictwa. W ostatniej części wystąpienia podkreśliła wagę współpracy z pracodawcami, także jako źródłem kadry dla kształcenia praktycznego.
x x x
„Nowa rola szkół zawodowych w realizacji zadań doradztwa zawodowego” – to temat, którym poszerzyła problematykę poruszaną na Forum pani Jadwiga Miłos – konsultant Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Łodzi.
Po pokonaniu przez prelegentkę problemów z mikrofonem, uczestnicy Forum mogli wysłuchać opowieści o tym, że:
„Przychodzący do szkoły zawodowej uczeń, w zasadzie, wie w jakim zawodzie chciałby pracować. […] Jednak pokazujemy mu jak wygląda organizacja pracy w tym zawodzie, kształtujemy odpowiednie postawy właściwe w tym zawodzie. Robią to wszyscy nauczyciele: zarówno nauczyciele kształcenia praktycznego, jaki teoretycznych przedmiotów zawodowych. […] Powinniśmy pokazywać im pozytywne strony zawodu. Powinniśmy ich przygotowywać do pozytywnego myślenia o sobie. A jako że najprawdopodobniej będą musieli w swoim życiu zmienić zawód – musimy ich także przygotować do pozytywnej postawy wobec zmian, że zmiana to nie jest tragedia, ale wyzwanie. […] Doradca zawodowy w szkole zawodowej pełni ważną funkcję, ponieważ powinien wspomagać uczniów w rozwijaniu kompetencji zawodowych […] Ważną rolą jest również informowanie o rynku pracy, jak umiejętnie poruszać się po nim. […]
x x x
Kontynuowała ten wątek tematyczny pani Krystyna Jabłonka – konsultant Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Piotrkowie Trybunalskim, podejmując się odpowiedzi na będące tematem jej wystąpienia – retoryczne pytanie:„Doradztwo zawodowe potrzeba czy konieczność?”
Prelegentka rozpoczęła swe wystąpienie od oświadczenia, ze nie będzie uzasadniała konieczności jego prowadzenia, gdyż wynika ona z powszechnie znanych przepisów prawa oświatowego. Jednak gdy przeszła do uzasadniania twierdzenia, że prowadzenie doradztwa zawodowego w szkołach zawodowych jest potrzebą – nie wniosła nic ponad oczywiste stwierdzenia, że:„Ważne żebyśmy zapoznali się z własnymi zasobami, […] zawody przychodzą, odchodzą, […] my jako doradcy zawodowi, ale i inni nauczyciele, musimy wskazywać w jaki sposób planować swoją karierę. […] Jeżeli nie znamy portu docelowego, to żadem wiatr nie będzie nam sprzyjał, […] Wybierz pracę którą kochasz, a nie będzie w ogóle pracował…”
I dalej w tym stylu, aż doszła do konkluzji: „Jeżeli będzie dobre doradztwo, to może nie będziemy mieli ludzi wypalonych zawodowo. I chciałabym państwa pozostawić z takim cytatem – to dla nas wszystkich: ‚Wielu życiowych rozbitków to ludzie, którzy nie zdawali sobie sprawy jak bliscy są celu w chwili, kiedy się poddali.’ ”
x x x
Kolejnym punktem programu była dyskusja panelowa na temat:„Dobre praktyki w zakresie wspierania szkół przez pracodawców w organizacji i prowadzeniu kształcenia zawodowego”.
Jej moderatorem był Olgierd Neyman – dyrektor Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Sieradzu. (siedzi pierwszy z prawej). Uczestniczyło w niej, obok trojga reprezentantów przedsiębiorców – partnerów szkół zawodowych, troje dyrektorów tych szkół: pan Dariusz Kowalczyk – dyrektor Zespołu Szkół nr 2 w Wieluniu (pierwszy od lewej), pani Honorata Chojnacka – dyrektorka Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Głuchowie (trzecia od lewej) i pan Andrzej Żelasko – dyrektor Zespołu Szkół Samochodowych w Łodzi (trzeci od prawej).
Z oczywistych powodów niemożliwa jest prezentacja wypowiedzi uczestników panelu. Poprzestaniemy na stwierdzeniu, że dobrani do tej formuły Forum uczestnicy wywiązali się dobrze z przyjętego na siebie zadania – wykazali, że ze współpracy szkół zawodowych z pracodawcami wymierne korzyści odnoszą obie strony.
x x x
W końcowej części Forum Kształcenia Zawodowego nie uczestniczyliśmy, przeto przypomnimy jedynie, że odbyły się jeszcze dwa punkty programu:
Kwalifikacje rynkowe dla uczniów – nowe możliwości na rynku pracy- dr Dorota Nawrat-Wyraz, Martyna Kruszyńska – doradcy regionalni Województwa Łódzkiego, IBE
Przedstawienie kierunków doskonalenia kadry kierowniczej szkól kształcących w zawodach i nauczycieli kształcenia zawodowego
Tekst i zdjęcia*
Włodzisław Kuzitowicz
*Przepraszamy za jakość zdjęć, czego główną przyczyną jest słabe oświetlenie sali i miejsca, z którego występowali mówcy.