W pierwszym dniu pierwszego tygodnia wakacji proponujemy lekturę, którą można potraktować jako jeszcze jedną próbę diagnozy naszego systemu szkolnego. Jest to informacja o wynikach sondażu, przeprowadzonego przez Fundację Teach for Poland:

Mogę wszystko. Co na to współcześni uczniowie?

Raport Fundacji Teach for Poland z pierwszego pilotażowego badania dzieci i młodzieży, którego celem było zmierzenie kompetencji związanych z poczuciem możliwości – nastawieniem, że wszystko jest możliwe.

(…) Polski system oceniania i uczenia pod klucz zaprowadzi kolejne pokolenie w “ślepą uliczkę”. Istnieje alternatywa do oceniania i zdawania zamkniętych testów. To nie oceny się liczą, lecz umiejętności, które pozwolą młodym osobom przejść przez życie. Często młodzi ludzie uczą się dla ocen, które są postrzegane jako ekwiwalent sukcesu, zamiast koncentrować się na rzeczywistym rozwoju i zdobywaniu umiejętności.

Nasze badanie to potencjalnie pierwszy krok do głębszej analizy tego, jak można monitorować wpływ nauczycieli i nauczycielek, a wyniki to narzędzie do poprawiania swojego warsztatu w codziennej pracy z uczniami – Katarzyna Nabrdalik, prezeska Teach for Poland. […]

Raport z badania pilotażowego „Mogę wszystko. Co na to współcześni uczniowie” – TUTAJ

Źródło:  www.teachforpoland.org

P.s.

Naszym zdaniem zaprezentowane powyżej wyniki badania nie mogą uchodzić za reprezentatywne, gdyż sondaż prowadzony był prawie wyłącznie w szkołach wielkomiejskich. [WK]

X          X          X

K O M U N I K A T  R E D A K C J I

Jak w latach minionych, także i w tym roku, w okresie wakacyjnym – do 17 sierpnia – zamieszczać będziemy jedynie materiały najbardziej istotne z punktu widzenia środowiska oświatowego. Jedynie felietony będą ukazywały się regularnie, jak zawsze, w niedziele.

                                                                                                   Włodzisław Kuzitowicz

                                                         Redaktor „Obserwatorium Edukacji”

Krótko, ale treściwie  prof. Bogusław Śliwerski podsumował „osiągnięcia” ministry Barbary Nowackiej w naprawianiu systemu oświaty, w zakończonym właśnie roku szkolnym:

                                                          Koniec popisowego roku szkolnego

Ciekaw jestem, czy mainstreamowe media opublikują świadectwo, jakie powinno się wystawić obecnej minister edukacji, bo w poprzednich latach z satysfakcją upowszechniano taki certyfikat z najniższymi ocenami dla ministra Zjednoczonej Prawicy Przemysława Czarnka. Jakoś nie widzę świadectwa dla Barbary Nowackiej. Zapewne dlatego, że wciąż obowiązuje zmowa chwalenia niezależnie od tego, jak fatalnie prowadzona jest przez ten resort polityka oświatowa.

Powinienem raczej napisać, że nie ma tu żadnej polityki poza rozpoznawalnym populizmem, chaosem, kompromitującymi pedagogicznie i pedeutologicznie decyzjami centrum władzy. Nie widzę powodu, by chwalić władze resortu za to, że został objęty przez osoby, które nie miały i nadal nie posiadają żadnej wizji rozwoju polskiego szkolnictwa, w tym zatroszczenia się o jak najwyższy poziom wykształcenia młodych pokoleń. Oj, ucieka nam świat Zachodu, do czego przyłożyły swoje ręce, bo o mądrych umysłach trudno tu mówić, kadry kierownicze MEN.

Kiedy rzekomo wolne media TVN opublikowały osiągnięcia niekompetentnej ekipy, o mało nie spadłem z fotela. Wystawiam za nie ocenę:

1.Wymiana kuratorów oświaty – „1” niedostateczna (w okresie przedwyborczym obiecywano decentralizację i odpartyjnienie terenowych struktur władzy, likwidację kuratoriów).

2.Ograniczenie prac domowych w szkołach podstawowych – „1” niedostateczna za totalną degradację autonomii nauczyciela w procesie dydaktycznym. Czegoś takiego nie było nawet w PRL.

3.Decyzja o likwidacji HiTu – 2 – dopuszczająca (populistyczna obietnica bez przygotowanej wcześniej koncepcji kształcenia historyczno-obywatelskiego).

4.Prace nad ograniczeniem podstawy programowej – 2 – dopuszczająca (jak wyżej, brak jakiejkolwiek koncepcji wynikającej z teorii programów szkolnych. Populizm, chaos, uległość wobec różnych środowisk politycznych i religijnych).

Tym samym ogłaszam, że ministra Barbara Nowacka nie powinna uzyskać promocji na kolejny rok szkolny 2024/2025.  

Źródło: www.sliwerski-pedagog.blogspot.com

Foto: Maciej Kosycarz / KFP[ www.fakt.pl/pieniadze/]

Od kilku dni wiele mediów zamieszczało teksty, informujące o akcjach promocyjnych, prowadzonych przez handlowców dla uczniów ze świadectwami „z paskiem”. Oto przykład jednego takiego tekstu ze strony „Spider’s Web” – największego, niezależnego technologiczno-lifestylowego  bloga w Polsce:

Promocje dla kujonów? Rozpętała się burza. Nawet są już jej pierwsze efekty

Końcówka roku szkolnego to dla sklepów dodatkowa okazja, by promocjami złowić klientów. Oferują więc zniżki za piątkę, szóstkę albo czerwony pasek na świadectwie. Takie akcje sklepów przelały jednak czarę goryczy, o zaprzestanie promocji apeluje Rzeczniczka Praw Dziecka. – Takie działania, choć pozornie przyjazne dzieciom i rodzinom,  naruszają prawa konsumenckie. Oceny nie świadczą o wartości dziecka ani o jego potencjale – alarmuje. Na szczęście są już sieci, które premiują wszystkich uczniów – niezależnie od wyników. […]

Mimo kontrowersji jakie wywołują zniżki za dobre (bądź złe) oceny, tego typu ofert nadal nie brakuje. W jednej z sieci płacą 5 zł za każdą piątkę, a 6 zł – za każdą szóstkę na świadectwie. Promocja obowiązuje przez cztery dni dla zakupów o wartości min. 250 zł. Ofertę dla prymusów tradycyjnie zapowiedziała łódzka Fala –  uczniowie z czerwonym paskiem na świadectwie w dniu zakończenia roku szkolnego zapłacą mniej. […]

Głos w sprawie dyskusyjnych zniżek zabrała Rzeczniczka Praw Dziecka. Monika Horna-Cieślak* podkreśla, że takie działania, choć pozornie przyjazne dzieciom i rodzinom, w rzeczywistości naruszają nie tylko prawa konsumenta, ale przede wszystkim nie sprzyjają realizacji postanowień Konwencji o prawach dziecka i Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. RPD wraz ze swoimi zastępcami zaapelowała do sieci handlowych i właścicieli sklepów, by skończyli z takimi promocjami. […]

Cały tekst „Promocje dla kujonów? Rozpętała się burza. Nawet są już jej pierwsze efekty”  –  TUTAJ

Źródło: www.bizblog.spidersweb.pl

* Strona RPD: Rabat za świadectwo z paskiem? Nie tędy droga!  –  TUTAJ

Apel RPD do przedsiębiorców i sieci handlowych  –  TUTAJ

Jak najczęściej to czynimy w czwartki przed południem – także i dzisiaj informujemy o wczorajszym spotkaniu w „Akademickim Zaciszu”. Ale wyjątkowo nie musimy szerzej informować i zachęcać wszystkich zainteresowanych, aby skorzystali z załączonego linku i w dowolnej porze obejrzeli i wysłuchali tego słowotoku rozmówcy prof. Romana Lepperta. Bo był nim człowiek, którego przedstawiać nie trzeba: Paweł Lęcki.

A rzecz była na temat – jak to określił Gospodarz spotkania – „Jak być nauczycielem”, albo „Jak przestaje się być nauczycielem”. Bo Paweł Lęcki podjął decyzje o odejściu z tego zawodu.

„Jak (się przestaje) być nauczycielem?”  –  TUTAJ

x          x          x

A przy okazji:  Dzisiaj Paweł Lęcki zamieścił na swoim fb profilu kolejnego „tasiemca” – TUTAJ

Minęło już pół roku od dnia, kiedy polską edukacją  rządzi ekipa „Koalicji 15 października”. Dziś proponujemy lekturę tekstu autorstwa prof. Czachorowskiego z jego  bloga „Profesorskie Gadanie”, w którym podzielił się swoimi ocenami/reflek- sjami o efektach tego zarządzania:

W edukacji ciągle bez zmian na lepsze

Po pół roku aktywności nowej władzy nie widać sensownych i wartościowych zmian w edukacji. Są tylko niewielkie, kosmetyczne i trzeciorzędne działania. Plaster na głęboką ranę. To za mało. Sam brak szkodzenia nie jest wystarczający. Bo wyzwania są ogromne. A czas nam ucieka. Wraz z końcem roku szkolnego kolejni wartościowi nauczyciele odchodzą ze szkoły. Może także dlatego, że brak nadziei na szybkie i sensowne zmiany?

Pozostaje więc tylko żmudne zmienianie na dole. Zrobić to co można (co da się), tam gdzie jesteśmy i z tym co mamy. I czekać na lepsze i mądrzejsze władze centralne. Takie, które dostrzegą zmiany w krajobrazie społecznym i będą miały odwagę podjąć dyskusję. Odejść od taniego populizmu i odważnie zabrać się za budowanie edukacji przyszłości. Przyszłości, która już jest, choć nierówno rozmieszczona.

A czego ja się w tym roku akademickim nauczyłem, czego spróbowałem oraz jakie refleksje się narodziły? Okazało się, że coś jednak można zrobić, wbrew narzekaczom i Konopielkowym hamulcowym. Kontynuowałem dziennik refleksji, wykorzystałem metodę projektu, poczyniłem kolejne kroki by odejść od cyfrowego oceniania, włączyłem trochę  aktywizujących momentów na wykładach i niektóre wykłady zrobiłem w wersji hybrydowej, łącznie z nagraniem i udostępnieniem studentom.

Co planuję w najbliższym roku akademickim? Nagrywać wykłady i je udostępniać studentom. Podręcznik czyta się wiele razy, np. przy powtarzaniu materiału. Dlaczego wykład miałby być jednorazówką? Jeśli będzie nagrany, to studenci będę mogli w całości lub we fragmentach odsłuchiwać wiele razy. I zamierzam przygotować wykłady także w formie podcastów. Audiobooki do słuchania w dowolnym czasie i dowolnym momencie. Uświadomiłem sobie, że prognozowana kultura po piśmie (przez Jacka Dukaja) już zaistniała i się rozwija. Warto więc szukać właściwych dla niej środków wyrazu i komunikacji. Owszem, to duża trudność. Lecz jednocześnie przyjemność i ekscytacja odkrywaniem zupełnie nowych przestrzeni, nowego świata. Edukację i uniwersytet wymyślamy na nowo. Zostanie w nim sporo starych elementów, część zostanie zmodyfikowana a część będzie zupełnie inna. Tak jak to w ewolucji bywa.

Zbliżam się do końca aktywności zawodowej. Dla mnie to raczej zmierzch i kończenie niż zdobywanie świata i wielkie plany. Chcę pokończyć rozpoczęte dzieła i przekazać pałeczkę młodszym. Ale każdy dzień mojej pracy, aż do emerytury, chcę wykorzystać na odkrywanie i eksperymentowanie. Chcę współtworzyć kumulatywnie ludzką i akademicką kulturę. Do ostatniego dnia pracy. A nawet dłużej. Bo przejście na emeryturę nie kończy aktywności. Widzę to po wielu aktywnych i wartościowych ludziach z mojego bliższego i dalszego otoczenia.

Nawet stare i martwe drewno w puszczy jest siedliskiem życia dla wielu unikalnych gatunków. Umierania i rozkład trwa długo. I jednocześnie daje życie nowym gatunkom. Liczy się proces.

Źródło: www.profesorskiegadanie.blogspot.com

Oto informacja o raporcie z badań kreatywności uczniów, prowadzonych w ramach PISA22, zaczerpnięta z fejsbukowego profilu Jędrka Witkowskiego:

KREATYWNOŚĆ POLSKICH UCZENNIC I UCZNIÓW

IBE Instytut Badań Edukacyjnych dzisiaj opublikował raport z badań kreatywności prowadzonych w ramach #PISA2022 OECD Education and Skills. Płyną z niego dobre wnioski. Polscy 15-latkowie zanotowali w nim dobry wynik. Tylko 8 krajów na świecie z 64 badanych (w tym 3 kraje z UE – Estonia, Finlandia i Dania) osiągnęło lepszy wynik niż Polska.

Miałem przyjemność współpracować przy tej publikacji jako recenzent. Dziękuję za zaproszenie i możliwość wniknięcia w te dane.

Badano trzy wymiary myślenia kreatywnego:

-tworzenie różnorodnych pomysłów

-tworzenie kreatywnych (oryginalnych) pomysłów

-ocenianie i ulepszanie pomysłów oraz myślenie kreatywne w czterech obszarach wypowiedzi pisemne

-prezentacje graficzne

-rozwiązywanie problemów społecznych

-rozwiązywanie problemów naukowych

Polscy uczniowie wypadają powyżej średniej OECD we wszystkich tych wymiarach i obszarach!

Kilka ciekawostek:

-znacznie bardziej kreatywne są dziewczyny niż chłopcy

-myślenie kreatywne jest w podobnym stopniu skorelowane z wynikami z trzech podstawowych pomiarów PISA: umiejętnościami matematycznymi, rozumieniem czytanego tekstu i rozumowaniem w naukach przyrodniczych

-znacznie gorsze wyniki w nauce osiągają uczennice i uczniowie szkół branżowych

-osiągnęliśmy wysokie wyniki w myśleniu kreatywnym mimo bardzo niskich wyników w pomiarze (samoocenie) ciekawości uczniów

UWAGA. Polscy uczniowie choć osiągnęli dobre wyniki w pomiarze kreatywności, to jednak w porównaniu ze średnią OECD:

-niżej oceniają własną skuteczność w działaniach kreatywnych,

-są mniej otwarci na wyzwania poznawcze i sztukę,

-ostrożniej podchodzą do nowych doświadczeń

-gorzej oceniają swoją sprawność korzystania z wyobraźni

Być może mamy więc spory potencjał wzrostu, jeśli będziemy skutecznie pracowali nad nastawieniem uczniów do zadań kreatywnych.

A niecałe  2 godziny później uzupełnił ten tekst materiałem z fb profilu Joanny Jarmużek:

Ważny raport!

 Jedrek Witkowski pisze:

„Polscy uczniowie choć osiągnęli dobre wyniki w pomiarze kreatywności, to jednak w porównaniu ze średnią OECD:

-niżej oceniają własną skuteczność w działaniach kreatywnych,

-są mniej otwarci na wyzwania poznawcze i sztukę,

-ostrożniej podchodzą do nowych doświadczeń

-gorzej oceniają swoją sprawność korzystania z wyobraźni

Być może mamy więc spory potencjał wzrostu, jeśli będziemy skutecznie pracowali nad nastawieniem uczniów do zadań kreatywnych.”

Pod tym tekstem zamieściła tabelę z tego raportu, informującą o pozycji Polski w tych badaniach:

Źródło: www.facebook.com/jedrek.witkowski.3

Dziś, na trzy dni przed zakończeniem zajęć dydaktycznych tego roku szkolnego, proponujemy lekturę tekstu „na czasie”, autorstwa Danuty Sterny z jej bloga  OK. NAUCZANIE:

Świętowanie

Mamy koniec roku szkolnego, ale to też czas na planowanie zmian w przyszłym roku szkolnym. Jedna z nich mogłaby polegać na wprowadzeniu zwyczaju świętowania.

Na początek roku warto świętować wzajemne poznanie się. Ono czyni grunt do świętowania w czasie roku szkolnego.

Jeśli znamy się w społeczności klasowej, to łatwiej jest okazywać wzajemna troskę, empatię, współczucie, tak aby każdy uczeń czuł się mile widziany i akceptowany. Aby dostrzec i docenić każdego ucznia, trzeba wiedzieć, na czym mu zależy i docenić jego mocne strony i jego zainteresowania.

Wymaga to zmiany myślenia polegającej na dostrzeganiu, co już uczniowie wiedzą i potrafią, zamiast szukania tego, czego jeszcze nie potrafią.

Docenienie i świętowanie powoduje, że uczniowie czują się zauważeni i wspierani, wtedy istnieje większe prawdopodobieństwo, że będą mieli większe zaufanie i poczują się bezpiecznie, będą bardziej gotowi na ryzyko i wyzwania.

Trudno jest dostrzegać w każdym uczniu tylko pozytywy, ale trzeba się starać.

Przede wszystkim konieczne jest postrzeganie każdej osoby jako człowieka pełnego wartości, który dokłada wszelkich starań, aby się rozwijać. Oznacza to, że uważamy, że wszystkie dzieci mogą się uczyć i że naszym zadaniem jest znaleźć drogę i dotrzeć do każdego dziecka. Wymaga to cierpliwości i wiary w to, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Tego typu wiara nie jest zgodna z systemem edukacyjnym, który zakłada, że wszystkie dzieci mają uczyć się tego samego i w samym czasie.

Istoty ludzkie nie pasują jednak idealnie do programu i nie powinniśmy tego oczekiwać, bo każdy człowiek jest wyjątkowy. System edukacyjny oczekuje od nauczycieli, że będą  postępować zgodnie z ustalonym programem bez odstępstw.

Skutkuje to brakiem sukcesów wielu uczniów, co w rezultacie skutecznie zniechęca ich do nauki. Nawet jeśli wymagana jest realizacja programu, warto pomyśleć, o nim jako o strukturze, którą można tak zmieniać, aby odpowiadała potrzebom uczniów.

Jeśli nauczyciel zaczyna oceniać uczniów i klasyfikować ich jako zdolnych lub niezdolnych, to nie może świętować z uczniami ich sukcesów.

Na pewno każdemu z nas zdążyło się spotkać ucznia, który nie potrafił czegoś dokonać (według programu), a po pewnym czasie nagle zaczął to robić. Po prostu dorósł do tego.

Zauważmy, że małe dzieci rozwijają się w różnym tempie, w różnym wieku zaczynają mówić, czy chodzić. Przymuszanie ich do robienia czegoś, gdy nie są jeszcze gotowe, owocuje frustracją zarówno dziecka, jak i dorosłego.

Przykład małego dziecka jest tu bardzo adekwatny, gdyż ocenianie, krytykowanie, przemawianie do ambicji nic nie pomaga, jeśli dziecko nie jest jeszcze gotowe.

Jednak w szkole panuje pogląd, że w danym wieku wszyscy uczniowie muszą być gotowi.

Świętować należy każde sukcesy, które polegają na zauważeniu rozwoju.

Świętować trzeba POSTĘP.

Czegoś uczniowie wcześniej nie robili dobrze, a teraz już to robią, to okazja do świętowania. Na przykład, wcześniej nie umieli dodawać w zakresie 10, a teraz już potrafią; nie potrafili składać literek w wyraz, a teraz już czytają całe zdania; nie wiedzieli jaki jest wykres funkcji logarytmicznej, a teraz potrafią go wykreślić; nie wiedzieli nic o początkach państwa polskiego, a teraz potrafią o tym okresie opowiedzieć itd.

Niektórzy nauczyciele mogą powiedzieć – co tu świętować, przecież obowiązkiem ucznia jest się nauczyć. Warto wtedy sobie przypomnieć, ż emy kiedyś tez czegoś nie umieliśmy i dopiero się uczyliśmy, co wymagało od nas wysiłku i docenienia. Pozbawiając uczniów świętowania, pozbawiamy ich satysfakcji i radości z sukcesu, a bez tego nauka jest ciężarem, a nie radością.

Co zrobić z uczniami, którzy jeszcze nie są gotowi na dany sukces? Trzeba poszukać, to w czym uczeń jest dobry, doceniać to i świętować razem z nim, wtedy możemy liczyć na sukces też w innych dziedzinach.

Duma z osiągnięć zastępuje porażkę.

Może teraz na koniec roku jest dobry czas, aby podsumować – ile się nauczyliśmy w tym roku?

Inspiracja artykułem Regie Routman

Źródło: www.oknauczanie.pl

W miniony piątek (14 czerwca 2024 r.) Marek Pleśniar zamieścił na swoim fejsbukowym profilu krótki, ale niezwykle celnie ujmujący poruszany w nim problem, post. Oto ten tekst

W kwestii Głównego Problemu Oświaty (czyli „czerwonego paska”) oraz zbawienności jego zniesienia: powstaje kilka pytań na dzień likwidacji tego paska:

– czy – gdy ktoś ostatniego roku się starał i tę formę wyróżnienia miał – to nauczyciele i inni uczniowie właśnie pokazali mu Kozakiewicza gest?

– czy szkoła też sobie (POPIERAM!) zdejmie ze ściany wszystkie tabliczki typu „szkoła przyjazna dziecku”, „szkoła przyjazna temu i owemu”, „szkoła druga w rankingu”?

– czy nauczyciele zrezygnują ze stopni awansu zawodowego (JESTEM ZA) i zechcą zarabiać wszyscy tak samo?

– czy nauczyciele zrezygnują z dodatku motywacyjnego?

– czy dyrektor odda Nagrodę Prezydenta Miasta, jeśli kiedyś miał lub dostanie?

– czy nauczyciele zrezygnują z Nagród Dyrektora za najlepszą pracę?

– czy odbierzemy tytuły Nauczyciela Roku?

– czy nauczyciele wycofają ze swoich osiągnięć, „kart samooceny” np liczbę finalistów konkursów itd.

– i czy, co za tym idzie, zlikwiduje się konkursy uczniowskie – w tym wojewódzkie, ogólnopolskie itd?

i – czy – zlikwidowane zostaną konkursy na stanowiska dyrektorów i się będzie np. dyrektora losować?

Źródło: www.www.facebook.com/marek.plesniar/

Na dzisiejszą sobotę proponujemy – na początek – fragmenty tekstu, zamieszczonego na stronie błoga Centrum Edukacji Obywatelskiej. Jeśli Was to zainteresuje – gorąco namawiamy do przeczytania całego materiału – zamieszczamy link do bloga CEO:

28 maja młodzież w niemal 300 szkołach z całej Polski zagłosowała na komitety, które startują w powszechnych wyborach parlamentarnych. Oznacza to, że blisko 80 000 uczennic i uczniów stanęło przed wyborem podobnym do tego, przed którym stają dorośli i dało znać o swoich poglądach.

W projekcie „Młodzi głosują 2024”, tworzonym przez Centrum Edukacji Obywatelskiej, młode osoby samodzielnie tworzyły kampanie profrekwencyjne, powoływały komisje wyborcze i przeliczały głosy. Uczniowie i uczennice mieli również możliwość zorganizowania szkolnych debat na ważne tematy. Takie, które są interesujące dla młodzieży, a bywają pomijane przez partie polityczne i opinię publiczną.

Nauczycielki i nauczyciele, korzystając ze scenariuszy przygotowanych przez Centrum Edukacji Obywatelskiej, prowadzili angażujące lekcje o Parlamencie Europejskim, wadze głosu i wpływie obywateli na Unię Europejską.  Ze wsparciem organizatora i nauczycieli-koordynatorów społeczność uczniowska uczyła się o najważniejszych mechanizmach demokracji na własnym doświadczeniu. Cała szkoła miała możliwość uczestniczyć w tym wyborczym święcie, uświadamiającym młodzieży jak cennym prawem jest prawo wybierania swoich przedstawicieli. Wszystko w celu kompleksowego budowania zainteresowania polityką, które zaowocuje obywatelskimi nawykami w przyszłości. 

Wybory uczestników projektu „Młodzi głosują”

Czynne prawo wyborcze w szkolnych symulacjach mieli wszyscy uczniowie i wszystkie uczennice szkół ponadpodstawowych oraz uczniowie i uczennice klas VI-VIII szkół podstawowych (szkoły mogły również zdecydować o ewentualnym dopuszczeniu klas młodszych). W 289 szkołach, które dodały wyniki wyborów, uprawnionych do głosowania było 79 796 uczniów i uczennic. Z tego prawa skorzystało 36 918 osób, a frekwencja wyniosła 46,3%. Z tej liczby 59 190 osób uprawnionych i 26 133 głosujących było w szkołach ponadpodstawowych; 14 749 uprawnionych oraz 8 013 głosujących w szkołach podstawowych. Pozostałe osoby to zespoły szkół i inne placówki oświatowe.

Frekwencja wyborcza i udział uprawnionych do głosowania z uwzględnieniem typu placówki w ramach projektu „Młodzi głosują 2024”

Zwyciężczynią szkolnych wyborów europejskich została Koalicja Obywatelska, która otrzymała 22,3% głosów.  Nie jest to jednak zwycięstwo miażdżące – Koalicji depcze po piętach Konfederacja z wynikiem 21,6%. Trzecie miejsce przypadło Trzeciej Drodze – 19,2%, czwarte Prawu i Sprawiedliwości – 12,6%, piąte Lewicy z wynikiem 11,3%. Stawkę zamykają Bezpartyjni Samorządowcy z wynikiem 4,9%. […]

Koalicja Obywatelska powtórzyła zwycięstwo z symulacji wyborów parlamentarnych „Młodzi głosują 2023”, ale jednocześnie wyraźnie straciła część swojego poparcia. W 2023 roku KO mogła poszczycić się wynikiem 31%, w tym roku otrzymała o niemal 9 punktów procentowych mniej. Straty Koalicji mogą wynikać z rozczarowania młodych osób powolnym tempem spełniania obietnic złożonych w ostatniej kampanii przed wyborami do Sejmu i Senatu.

Ważne dla części młodych postulaty (na przykład prawo do legalnej i bezpiecznej aborcji) wyniosły KO i inne partie koalicji rządzącej do władzy. Młodzi oczekiwali szybkich i sprawnych działań w celu ich realizacji. Kolejnym powodem może być próba balansowania Koalicji Obywatelskiej pomiędzy dwoma różnymi elektoratami: tym lewicowym, do którego kieruje postulaty światopoglądowe i euroentuzjastyczne, i tym prawicowym, do którego kieruje zaostrzoną narrację o migracji czy częściową krytykę Zielonego Ładu. Taka szeroka centrowość działa na starszy elektorat, który może obawiać się głosowania na wyraziście prawicowe lub lewicowe partie. Jednak młodzi nie boją się  głosować na skrajności. Są gotowi poprzeć bardziej postępową Lewicę lub eurosceptyczną Konfederację. Niemniej Koalicja Obywatelska utrzymała zwycięską pozycję i wciąż postrzegana jest jako lepsza alternatywa dla niezbyt. […]

Szkoły średnie, ale wyniki dalekie od średniej 

Gdy porównujemy poziomy edukacji, zauważamy, że w szkołach podstawowych zdecydowanie większym poparciem niż w szkołach średnich cieszyło się PiS (17,3% w szkołach podstawowych i jedynie 11,2% w szkołach średnich). Także Koalicja Obywatelska była chętniej wybierana przez uczniów młodszych niż starszych. Niższe poparcie w szkołach podstawowych niż średnich odnotowały Lewica, Konfederacja i Trzecia Droga. Różnice wynikają zapewne z tego, że młodsze osoby znacznie częściej kierują się w swoich poglądach tym, co wynoszą z domu. Wyniki w szkołach podstawowych są więc bardziej zbliżone do tych w dorosłych wyborach. 

Frekwencja wśród uczestników projektu „Młodzi głosują” wyższa niż u dorosłych

Frekwencja w szkolnych wyborach na poziomie 46,3% nie zachwyca i jest niższa niż ta w symulacji wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku (59%). Jednocześnie jest wyraźnie wyższa niż frekwencja w wyborach dorosłych (40,7%). Niską frekwencję zarówno w wyborach szkolnych, jak i w wyborach 9 czerwca tłumaczyć można kilkoma współistniejącymi czynnikami:

-Historyczny: wybory europejskie nigdy nie cieszyły się wysoką frekwencją – w 2019  roku padł rekord wynoszący niecałe 46%, frekwencja we wcześniejszych głosowaniach europejskich nie przekraczała 30%;

-Kampanijny: tegoroczna kampania europejska było mało widoczna, więcej uwagi poświęcano krajowym sprawom lub aferom;

-Terminowy: to trzecie wybory w ciągu ośmiu miesięcy; mniej zaangażowani wyborcy mogli poczuć się zmęczeni polityką i polaryzacją. Podobne zmęczenie na pewno musieli odczuwać także politycy. Niektórzy jeździli po kraju po raz trzeci w krótkim okresie – tym razem już ze zdecydowanie mniejszą energią;

-Budżetowy: tak jak wyborcy i politycy, budżety komitetów wyborczych zostały nadwyrężone dwiema wcześniejszymi kampaniami, w tej europejskiej brakowało środków na liczne plakaty i widowiskowe konwencje;

-Społeczny:  niekończący się politycznym spór, który bazuje w bardzo dużym stopniu na często agresywnych emocjach, odpycha młodzież od polityki. Taka interpretacja jest zgodna z badaniami młodych wyborców. Pokazują one, że aż 80% młodych jest sfrustrowana sytuacją polityczną w Polsce, a zaufanie do polityków jest w tej grupie bardzo niskie;

-Kalendarzowy: miesiąc przedwakacyjny to dla wielu uczniów i uczennic czas poprawiania ocen, a jednocześnie szkolnych wycieczek – czasu na myślenie o polityce nie zostaje dużo.

Dbając o najwyższe standardy neutralności politycznej projektu „Młodzi głosują 2024”, ogólnopolskie wyniki opublikowaliśmy dzień po wyborach powszechnych (10 czerwca). Wystrzegamy się wszelkich form agitacji, a naszym celem jest wzmacnianie społeczeństwa obywatelskiego i edukacji wyborczej. Projekt „Młodzi głosują 2024” realizowany jest zgodnie z art. 108 §  3. kodeksu wyborczego

Autor  –  Michał Mazur – koordynator programów „Latarnik Wyborczy” i „Młodzi Głosują”.

Cały tekst „‘Młodzi głosują’, czyli niepełnoletni wzięli udział w wyborach”  –  TUTAJ

Źródło: www.ceo.org.pl

W minioną środę, 12 czerwca w Akademickim Zaciszu odbyła się rozmowa na bardzo specjalistyczny temat: „Od kształcenia przedmiotowo-językowego do multialfabetyzacji”.

Jak poinformował Gospodarz – prof. Roman Leppert, inspiracją do odbycia tego spotkania stała się książka autorstwa  książka Doktor Barbary Muszyńskiej z Uniwersytetu Dolnośląskiego DSW we Wrocławiu, zatytułowana „Edukacja dwujęzyczna przez projektowanie. Multilfabetyzacja przedmiotowo-językowa”.

Zamieszczamy tę informację dopiero dzisiaj – nie dlatego, ze nas ten temat nie interesował, lecz z innych, od nas niezależnych powodów.

Tradycyjnie zapraszamy wszystkich czytających nasze OE, których ten temat zainteresowal, a którzy w środę nie mogli tego uczynić, aby o dowolnej porze kliknęli na zamieszczony poniżej link i odsłuchali półtoragodzinne nagranie:

Od kształcenia przedmiotowo-językowego do multialfabetyzacji  –  TUTAJ