Dzisiaj przedstawiamy tekst z bloga „Polonistka przy tablicy”, gdzie we wtorek, 21 maja 2024, prowadząca go Joanna Heftowicz zamieściła warty upowszechnienia pomysł – do zapamiętania i wykorzystania za rok:

                                               Pomysł na karciane powtórki przed egzaminem

W swojej pracy edukacyjnej często stawiamy sobie za cel nie tylko przekazywanie wiedzy, ale także stworzenie środowiska sprzyjającego aktywnemu uczeniu się i angażującego uczniów. Dlatego przygotowałam zestaw kart, które mogą być wykorzystane jako narzędzie do powtórek treści lektur w sposób interaktywny i angażujący. Chciałabym podzielić się z Wami pomysłem na materiał, który może uczynić tę aktywność bardziej atrakcyjną i dla Waszych ósmoklasistów.

1.Pytanie do ucznia: Co tam się wydarzyło?

2.Lokalizację: Miejsce związane z wydarzeniem z lektury.

Zadaniem ucznia jest odpowiedzieć, z jaką lekturą kojarzy lokalizację, co tam się stało dokładnie. Następnie gracz musi podać autora dzieła literackiego, jego rodzaj i gatunek. Karty mogą być wykorzystane jako narzędzie do różnorodnych aktywności:

1.Losowanie: Każdy uczeń losuje jedną kartę i odpowiada na pytania dotyczące lokalizacji, wydarzenia, lektury, autora oraz rodzaju i gatunku literackiego.

2.Gra w pary: Uczniowie mogą pracować w parach, w których jeden czyta pytanie z karty, a drugi udziela odpowiedzi.

3.Quizy zespołowe: Karty mogą być wykorzystane do gry w quizy zespołowe, w których drużyny rywalizują ze sobą, odpowiadając na pytania dotyczące lektur.

4.Stacja powtórkowa: Karty mogą stanowić jedną ze stacji w rotacyjnym systemie nauki, w których uczniowie przechodzą przez różne stanowiska, odpowiadając na pytania związane z lekturami.

5.Dlaczego to działa?

Wykorzystanie kart powtórkowych w takiej formie pozwala na:

– aktywizację uczniów: są oni aktywnie zaangażowani w proces nauki poprzez udzielanie odpowiedzi na pytania.

– wzmacnianie pamięci: systematyczne powtarzanie treści lektur pozwala na lepsze ich utrwalenie w pamięci uczniów.

– interaktywność: karty stanowią element interaktywności, co sprawia, że nauka jest przyjemna.

Karty do lektur klas 7-8 możesz nabyć TUTAJ.

Źródło: www.polonistkaprzytablicy.blogspot.com/?

Oto informacja zaczerpnięta zw strony Łódzkiego Kuratorium Oświaty:

Orlęta Filmowe Łodzi  

Konkurs dla uczniów szkół podstawowych nawiązujący do filmowych tradycji Łodzi rozstrzygnięty! Początkujący reżyserzy, operatorzy i aktorzy odebrali statuetki Orląt, a artystycznych talentów pogratulował im m.in. Łódzki Wicekurator Oświaty Jarosław Krajewski.

Konkurs już ósmy raz zorganizowała Szkoła Podstawowa nr 7 w Łodzi, wspólnie z Zespołem Producenckim WJTeam/Likaon oraz Muzeum Kinematografii. W środę, w kameralnej sali Kinematografu, został podsumowany.

– To konkurs dla osób odważnych, kreatywnych, którzy chcą pokazywać piękne postaci, szczególne wydarzenia, istotne społecznie tematy – komplementował zgromadzonych na widowni uczestników wicekurator Jarosław Krajewski.

W tym roku o statuetki Orląt rywalizowało 15 krótkich filmów, które miały nawiązywać do słów „Szczęście niejedno ma imię”. Jurorzy wyróżnili obrazy uczniów z łódzkich szkół podstawowych nr 34, 33, 37, 199 i 7, przyznając nagrody w kategoriach najlepszy film, reżyseria, scenariusz, najlepsza aktorka i aktor, najlepsza scenografia, najlepsze zdjęcia.  

Zwycięzcy, oprócz statuetek, dostali dyplomy i drobne upominki. Mogli też obejrzeć swoje filmy na dużym kinowym ekranie i usłyszeć głośne, zasłużone brawa.

Orlęta Filmowe nawiązują do idei Hollyłódź – czyli Łodzi, najważniejszego miasta na mapie polskiej kinematografii, ze słynną szkołą, w której kariery rozpoczynali wybitni reżyserzy i aktorzy. Podczas środowej gali gratulacje uczestnikom złożyli również Magdalena Pelska, kierownik Działu Edukacji i Kultury Filmowej Muzeum Kinematografii oraz Iwona Łaptaszyńska, która od lat wspiera SP nr 7 w realizacji ciekawych edukacyjnych projektów.

Źródło: www.kuratorium.lodz.pl

Choć tematem wczorajszej rozmowy prof. Romana Lepperta  z zaproszonym gościem była książka prof. Pawła Rudnickiego „Kto, jak nie my? Wspólnota i działanie na Dworcu Głównym we Wrocławiu”, co ma luźny związek z głównym nurtem zainteresowań naszej redakcji, to namawiamy osoby, które nie zamykają się tylko w szkolno-oświatowej „bańce” do zapoznania się z przebiegiem tego spotkania:

Paweł Rudnicki – jest profesorem na Wydziale Studiów Stosowanych Uniwersytetu Dolnośląskiego DSW we Wrocławiu. Pedagog.  Zajmuje się pedagogiką krytyczną oraz edukacyjnymi wymiarami działań organizacji pozarządowych i grup nieformalnych. Współpracuje z organizacjami pozarządowymi zajmującymi się tematyką m.in. edukacji globalnej, edukacji antydyskryminacyjnej oraz praw człowieka.

Jest także autorem monografii: „Oblicza buntu w biografiach kontestatorów…” (2009), „Pedagogie małych działań. Krytyczne studium alternatyw edukacyjnych” (2016), współautorem – razem z Marianną Pogorzelską, książki „Przecież jesteśmy! Homofobiczna przemoc w polskich szkołach – narracje gejów i lesbijek” (2020).

Oto zapis filmowy wczorajszej rozmowy w „Akademickim Zaciszu”:

Badanie, działanie, uczenie się (siebie)  –  TUTAJ

Dziś, dzięki postowi Anny Szulc na jej fejsbukowym profilu, proponujemy lekturę tekstu z portalu <twojahostoria.pl>:

Wielu ludziom trudno uwierzyć, że obecny model szkoły, którą jak najbardziej należy docenić, ma ponad dwieście lat. Bez niego nie byłoby tego, co jest postępem cywilizacji. Problem jest w tym, że doceniać należy w uznaniu historycznym. To nie jest dobrze, że gdyby człowiek, który żył dwieście lat temu znalazłaby się we współczesnej rzeczywistości, tylko w szkole wiedziałby gdzie jest.

Mam wrażenie, że w kwestii spraw edukacji dorośli zachowują się jak dzieci, które przysłaniają swoje oczy i są przekonani, że jeśli oni nie widzą, to inni też nie widzą.

Czas otworzyć szeroko oczy i zobaczyć, bo czasu coraz mniej, bo nie będzie już czego naprawiać. Chciałoby się, by dorośli zamiast tworzyć warunki uczenia się na wzór i podobieństwo swoich doświadczeń, przekonań, swoich potrzeb, zeszli z katedr, realnie i refleksyjnie zobaczyli jakie są skutki grzechów zaniechania w polskiej szkole. Jakie będą konsekwencje w dobie AI, jeśli tego nie dokonamy.

A poniżej zamieściła link do obszernego tekstu na portalu „twoja historia.pl”:

Prusacy wymyślili system edukacji dla robotników i żołnierzy. Do dziś kształcimy w nim dzieci  –  TUTAJ

Źródło: www.facebook.com/anna.szulc.505/

Zmiany w ramowych planach nauczania od września 2024 – rozporządzenie podpisane

Obowiązkowe zajęcia z udzielania pierwszej pomocy w ramach godzin wychowawczych, rezygnacja z przedmiotu historia i teraźniejszość dla uczniów, którzy rozpoczynają naukę w szkołach ponadpodstawowych – to najważniejsze zmiany, jakie wprowadza podpisane 20 maja br. przez Ministra Edukacji rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania. Rozporządzenie wchodzi w życie 1 września 2024 r. […]

Najważniejsze zmiany dotyczą:

1.rozszerzenia katalogu zajęć, które są realizowane podczas zajęć z wychowawcą w szkołach podstawowych (klasy IV–VII) i ponadpodstawowych (w klasach: II–IV liceum ogólnokształcącego, II–V technikum oraz II i III branżowej szkoły I stopnia), o zajęcia dotyczące nauki udzielania pierwszej pomocy (w klasie VIII szkoły ponadpodstawowej i w klasie I szkół ponadpodstawowych uczniowie uczą się pierwszej pomocy na lekcjach edukacji dla bezpieczeństwa);

2.rezygnacji od roku szkolnego 2024/2025 z nauczania przedmiotu historia i teraźniejszość w:

a.klasie I liceum ogólnokształcącego,

b.klasie I technikum,

c.klasie I branżowej szkoły I stopnia,

d.klasie I liceum ogólnokształcącego dla dorosłych prowadzącego zajęcia w formie stacjonarnej,

e.semestrze I i II liceum ogólnokształcącego dla dorosłych prowadzącego zajęcia w formie zaocznej, a w latach następnych w kolejnych klasach i semestrach tych szkół, aż do całkowitego zakończenia nauczania tego przedmiotu.

3.wprowadzenia zmiany o charakterze dostosowującym, będącej konsekwencją zmiany w art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy, wprowadzonej na mocy art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy – Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2005), polegającej na zastąpieniu wyrazów „kwalifikacji rynkowej” wyrazami „kwalifikacji wolnorynkowej lub kwalifikacji sektorowej”;

4.skrócenia z dwóch lat do jednego roku okresu, o jaki może zostać przedłużona uczniowi nauka w branżowej szkole II stopnia lub szkole policealnej; rozwiązanie to będzie dotyczyć uczniów, którym nie przedłużono okresu nauki w szkole podstawowej na I lub II etapie edukacyjnym lub w szkole ponadpodstawowej;

5.zwiększenia liczby godzin przedmiotów ogólnokształcących w klasie II branżowej szkoły II stopnia (i odpowiednio zmniejszenie tej liczby w klasie I) oraz umożliwienie dyrektorowi branżowej szkoły II stopnia zaplanowanie takiej organizacji obowiązkowych zajęć edukacyjnych, aby słuchacz klasy II branżowej szkoły II stopnia mógł odbywać obowiązkowe zajęcia edukacyjne w podobnym wymiarze tygodniowym w obu semestrach.

Zmiana dotycząca rezygnacji od roku szkolnego 2024/2025 z przedmiotu historia i teraźniejszość w klasie I szkół ponadpodstawowych, oznacza konieczność pilnego sporządzenia aneksów do arkuszy organizacji szkół ponadpodstawowych.

Nowe rozporządzenie MEN w sprawie ramowych planów nauczania dla publicznych szkół  –  TUTAJ

Źródło: www.gov.pl/web/edukacja/

Oto tekst, znaleziony na fanpage „NIE dla chaosu w szkole”, zamieszczony tam wczoraj – 21 maja 2024 roku:

W USA poruszenie wywołała książka psychologa społecznego Jonathana Haidta. Badacz ten zajmuje się wpływem mediów społecznościowych na zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży. Haidt wskazując, że obecnie w USA 40% nastolatków ma objawy depresyjne, obciąża odpowiedzialnością firmy technologiczne. Mówi:

Nasze dzieci uzależniają się od tego, co tworzą firmy technologiczne, ale firmy te nie mają motywacji do ich ochrony; wręcz przeciwnie, mają tendencję do ich wykorzystywania.

Na początku sieci społecznościowe były faktycznie zorientowane na łączenie ludzi, ale od 2009 r. skupiły się na wydajności. Fb wprowadził polubienia, a Twitter retweety. Wprowadzono również obrotową kamerę, która rozpoczęła erę selfie. Teraz nagradza się tworzenie chwytających uwagę treści, istnieje potężna presja na dorównanie narzuconym kanonom piękna, a zarazem istnieje wielka tolerancja na zwykłe okrucieństwo. A to wywołuje niepokój i depresję.

Inne konsekwencje to kłopoty z koncentracją, rozproszenie uwagi, uzależnienie, spadek umiejętności społecznych. Sieci społecznościowe nie są neutralne dla naszego zdrowia.

W mojej książce powołuję się na dziesiątki badań, które ukazują w spójny sposób, że osób często korzystających z sieci społecznościowych dotyczy znacznie wyższe ryzyko chorób psychicznych. Np. duże badanie przeprowadzone w 2018 r. na 14-latkach wykazało, że dziewczęta, które spędzają pięć lub więcej godzin dziennie w sieciach społecznościowych, są trzy razy bardziej narażone na depresję niż nastolatki, które prawie ich nie używają.

Jest to zjawisko, które dotyka populacje zdecydowanej większości krajów rozwiniętych. Interesujące było jednak odkrycie, że depresja i stany lękowe dotykają większego odsetka dzieci i młodych ludzi pochodzących z rodzin świeckich i liberalnych. Te dzieci, które dorastają w społecznościach bardziej religijnych lub w tradycyjnych strukturach lokalnych i rodzinnych, wydają się być bardziej chronione przed negatywnym wpływem nowych mediów.

Wiem, że wielu technokratycznych menedżerów firm z Doliny Krzemowej zdaje sobie sprawę z konsekwencji technologii, które sami oferują, i trzyma swoje dzieci z dala od nich. Często wysyłają je np. do szkół modelu waldorfskiego, gdzie używanie telefonów i komputerów jest po prostu zabronione.

Zawsze zalecam prosty sposób: aby rodzice porozumiewali się z kilkoma rodzinami przyjaciół swoich dzieci i działali jako konsekwentna grupa. „The Guardian” pisał zresztą niedawno o tym jako rodzącym się ruchu w Anglii. Doprowadziło to już nawet do działań rządu: w lutym oficjalnie zakazano używania telefonów komórkowych w brytyjskich szkołach. Ludzie, niezależnie od światopoglądu, zaczynają mieć dość sieci społecznościowych i szukają wyjścia z toksycznej sytuacji.

Źródło: www.facebook.com/NIEdlachaosuwszkole/posts/

Foto: www.proto.pl

Piotr Otrębski – od 29 stycznia 202 roku  rzecznik prasowy Ministerstwa Edukacji Narodowej

Oto najnowsza informacja o aktualnym etapie prac nad rozporządzeniami w sprawie podstaw programowych, jaką dzisiaj (21 maja 2024 r.) zamieszczono na „Portalu Samorządowym – Portalu dla Edukacji”:

Zakres treści, jakie ma znać uczeń, będzie ograniczony. Dwa projekty MEN po konsultacjach

[…]

Rzecznik MEN Piotr Otrębski przekazał, że w ramach konsultacji publicznych i opiniowania projektów rozporządzeń ministra edukacji opinie i uwagi zgłosiły 33 podmioty – partnerzy społeczni i związki zawodowe. Wpłynęło także 417 indywidualnych uwag, opinii i komentarzy.

Poinformował, że trwa analiza zebranego materiału. – Analizowane są również opinie, propozycje i uwagi zgłoszone podczas obywatelskiego wysłuchania publicznego dotyczącego zmian w podstawie programowej języka polskiego, zorganizowanego 18 maja 2024 r. przez Fundację Stocznia – dodał Otrębski.

W poniedziałek wiceminister edukacji Katarzyna Lubnauer powiedziała, że wszystko to posłuży ekspertom do tego, by mniej więcej do końca tego tygodnia przygotować dla resortu ostateczną wersję podstaw programowych wraz z kanonem lektur i ze wszystkim, co wiąże się ze zmianami mającymi wejść w życie 1 września 2024 r.

– Rozporządzenie dotyczące podstaw programowych do końca czerwca (…). To jest termin, którego chcielibyśmy dotrzymać, bo to jest jednak duża praca – dodała.

Opublikowanie projektów ministerialnych poprzedziły wstępne propozycje powołanych ekspertów i prekonsultacje społeczne trwające od 12 do 19 lutego 2024 r.  Do resortu wpłynęły wówczas 50 262 sugestie. Najwięcej uwag dotyczyło historii (31 411), języka polskiego (11 092), historii i

Do zakończonych w maju konsultacji publicznych przekazano dwa projekty. Pierwszy z nich to projekt nowelizacji rozporządzenia w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej.

Drugi z nich to projekt nowelizacji rozporządzenia w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego dla liceum ogólnokształcącego, technikum i branżowej szkoły II stopnia.

Uzasadniono, że zaproponowane zmiany mają zapewnić nauczycielom i uczniom więcej czasu na spokojniejszą i dogłębniejszą realizację zagadnień określonych w podstawie programowej. Stąd – jak podano – treści nauczania z poszczególnych przedmiotów zostaną ograniczone o około 20 proc. Wyjaśniono, że m.in. usunięto treści nauczania, które są niemożliwe lub bardzo trudne do zrealizowania w praktyce szkolnej, a także ograniczono wymagania związane z wiedzą teoretyczną lub encyklopedyczną na korzyść rozwijania umiejętności.

Źródło: www.portalsamorzadowy.pl/edukacja

Instytut Badań Edukacyjnych był organizatorem odbytej wczoraj (20 maja 2024 r.) konferencji na bardzo słabo spenetrowany naukowo temat: „Różnice edukacyjne a płeć uczniów”. Oto informacja o tym wydarzeniu zamieszczona na tronie IBE oraz link do relacji filmowej na YouTube:

Podsumowanie konferencji „Różnice edukacyjne a płeć uczniów”

Uczestnicy panelu, kończącego konferencję, którego tematem było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: „Jak zamknąć luki edukacyjne związane z płcią?

[…]

Konferencja „Różnice edukacyjne a płeć uczniów” odpowiada na potrzebę dyskusji o obecnych w polskiej edukacji lukach edukacyjnych między dziewczętami a chłopcami. Widać je wyraźnie np. w wynikach badań międzynarodowych.

Konferencję otworzyli sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki, Katarzyna Lubnauer oraz dr hab. Maciej Jakubowski, dyrektor IBE. […]

Dr hab. Maciej Jakubowski podkreślał, że Instytut będzie kierował swoje działania na praktyczne rozwiązania. Wskazał, że należy zwalczać stereotypy, wg których dziewczęta nie powinny kontynuować nauki na kierunkach technicznych.

W następnej części grono zaproszonych ekspertów przedstawiło prelekcje omawiające szeroki zakres zagadnień związanych z tematem konferencji.

Prof. Francesca Borgonovi, kierownik działu Analizy Umiejętności w Centrum Umiejętności OECD wygłosiła prelekcję „ O różnicach między płciami w międzynarodowych badaniach edukacyjnych”. W wystąpieniu podkreśliła m.in., że ilość chłopców w grupie najniżej punktujących wg wyników badań międzynarodowych jest alarmująca. Wskazała także przykład krajów skandynawskich jako wzoru dobrych praktyk, jeśli chodzi o likwidowanie różnic edukacyjnych między dziewczętami i chłopcami.

Dr Michał Sitek, Kierownik Zespołu Badań Międzynarodowych w Instytucie Badań Edukacyjnych, prezentował temat „Różnice w osiągnięciach i decyzjach edukacyjnych chłopców i dziewcząt w Polsce”. W prezentacji zwracał również uwagę na stereotypy, które utrwalają nierówności edukacyjne:

„To, że dziewczęta częściej wybierają licea ogólnokształcące i profile humanistyczne prowadzi do pogłębienia się nierówności ze względu na wyniki w rozumieniu tekstu, co przekłada się na wyniki matur, a w konsekwencji może sprzyjać pogłębianiu się nierówności w wyborach kierunku studiów.”

Michał Gulczyński, z Uniwersytetu Bocconiego w Mediolanie podczas prelekcji „O płci w kontekście wyników egzaminów i edukacyjnych ścieżek polskich uczniów„ podjął się próby odpowiedzenia na pytanie, jakie są przyczyny nierówności i tego, że chłopcy znacznie częściej osiągają najsłabsze wyniki  w czytaniu ze zrozumieniem. Jako przyczyny wskazywał brak norm i zachęt, aspiracji edukacyjnych, zbyt małą ilość mężczyzn wśród nauczycieli, czy np. późniejszy rozwój chłopców, który powoduje nawarstwienie problemów.

Dr Zofia Zasacka z Biblioteki Narodowej w prelekcji „Chłopcy jako czytelnicy- zaangażowanie w czytanie szansą wyrównania dystansów edukacyjnych” skupiła się na temacie czytelnictwa wśród uczniów obu płci. Zwróciła uwagę na to, jak ważna jest obecność kultury czytelniczej w domu. Wg prelegentki dzieci wywodzące się ze środowisk o wyższym kapitale kulturowym mają większe chęci do czytania, niezależnie od płci. Wskazała także, że czytanie ma wpływ na postępy edukacyjne na przykładzie wzrostu wyników z j. polskiego wśród uczniów, którzy zadeklarowali, że potrafią odnaleźć satysfakcję z czytania. Wyniki badań pokazują, że dla chłopców największy pozytywny wpływ i zachętę do czytania stanowi widok rodzica czytającego książkę, natomiast na dziewczęta oprócz środowiska rodzinnego wpływa także ich otoczenie i rówieśnicy.

Dr Alicja Zawistowska-Sadowska  z Uniwersytetu w Białymstoku w prezentacji „Wypadanie dziewcząt ze ścieżek matematycznych i STEM” podjęła temat obecności dziewcząt na kierunkach ścisłych. Prelegentka wskazała powody, dla których więcej chłopców niż dziewcząt decyduje się na studiowanie na kierunkach technicznych. Jako trzy najważniejsze wskazała poczucie sprawczości i pewność siebie, wybór w oparciu o wyniki edukacyjne oraz indywidualne preferencje.

Marcin Skarbka z Fundacji Good Culture w swoim wystąpieniu „Męska przestrzeń w instytucji kulturalnej i edukacyjnej – dostrzeganie potrzeb nowych grup użytkowników” zadał pytanie „Czemu mężczyzna nie wchodzi do biblioteki?”. Wskazywał, jak ważne jest poznanie funkcji, którą pełni czytanie dla danego człowieka. Z badań wynika, że mężczyźni rzadziej czytają dla relaksu, a najważniejsza jest funkcja informacyjna, stąd wśród mężczyzn więcej czytelników prasy niż innych tekstów.

Konferencję zwieńczył panel dyskusyjny „Jak zamknąć luki edukacyjne związane z płcią?”, poprowadzony przez dr Tomasza Gajderowicza, zastępcę dyrektora IBE. Każdy z panelistów biorących udział w dyskusji wskazał możliwości zmian i kierunku działań, które miałyby na celu zmniejszenie luk edukacyjnych między płciami.

Oto filmowy zapis  przebiegu konferencji – 2 h 18′

Konferencja „Różnice edukacyjne a płeć uczniów” –  zapis na YouTube  –  TUTAJ

Źródło: www.ibe.edu.pl/pl

Rysunek: Danuta Sterna

Co robić z uczniami po wystawieniu ocen? 

Czas końca roku jest bardzo dobrym okresem na refleksję nad minionym rokiem i na wybieganie w przyszłość.

W miarę zbliżania się końca roku szkolnego, zaczyna się obłęd poprawiania ocen lub robi się tak zwany czas wolny. Nikt już nie ma zamiaru się uczyć, bo oceny są już wystawione.

Możemy poświęcić ten czas, aby pomóc naszym uczniom rozpoznać i świętować osiągnięte przez nich sukcesy i zastanowić się nad celami na przyszłość.

W tym wpisie przedstawiam cztery propozycje na koniec roku, szczególnie przydatne w klasach wyższych oraz propozycje nauczycieli z inicjatywy Frajda z nauczania: Bożeny Sozańskiej, Krystyny Dąbek, Iwony Zając, Kariny Wójcik, Izabeli Greszty i Żanety Wójcik.

1.Listy do przyszłości 

Zaproponujmy uczniom napisanie listu do siebie samego w przyszłości – za rok. Uczniowie mogą pisać, co chcą, ale warto ich zachęcić do skupienia się na tym, co chcieliby, aby się zdarzyło w ciągu następnego roku.Niektórzy mogą pisać o sukcesach sportowych, inni o przyjaźniach, a jeszcze inni o dobrych stopniach. Cele mogą być akademickie i osobiste, wszystko zależy od ucznia.

Można zebrać listy i oddać je uczniom za rok.

2.Podziękowania 

Inną sposobem refleksji nad rokiem szkolnym jest pisanie listów  z podziękowaniami. W ramach tej aktywności można zaproponować uczniom napisanie podziękowania dla kogoś w szkole lub poza szkołą lub dla siebie samego. Wielu uczniów korzysta z okazji, aby napisać podziękowania dla swoich rodziców, przyjaciół z klasy, nauczycieli lub trenerów sportowych.

Takie doświadczenie tworzy pozytywne środowisko, w którym uczniowie są wdzięczni za to, co osiągnęli i są w stanie docenić ludzi, którzy im w tym pomogli.

3.Przedstawienie 

Polega na przypomnieniu sobie przez uczniów wszystkiego, co zdołali osiągnąć w ciągu ostatniego roku, nie tylko w dziedzinie akademickiej, ale też  osobistej. Warto dać uczniom czas na przygotowanie wystąpienia, na przykład dwa tygodnie.

Uczniowie w ciągu roku szkolnego uczyli się różnych przedmiotów, ale też śpiewali, czytali poezję, tańczyli. Uczniowie mogą przedstawić np. rysunki lub obrazy, które zrobili w domu lub na zajęciach plastycznych. Może to być również esej, z którego są dumni.

Trzeba pozwolić uczniom pokazać dowolny aspekt swojego talentu. Zwykle uczeń nie ma wielu okazji bycia w centrum uwagi, jeśli nie jest na przykład wybitnie zdolny w przedmiotach szkolnych. A tym razem będzie miał okazję sam się docenić. Trzeba nadać przedstawieniom rangę, tak aby było to święto w klasie.

4.Wizja przyszłości. 

Polega na zachęceniu uczniów do zastanowienia się, jak chcieliby, aby wyglądała ich przyszłość.

Uczniowie otrzymują plakat i mają za zadanie stworzyć kolaże ilustrujące ich cele i przyszłość. Warto, kilka dni przed planowanym wykonaniem tego ćwiczenia, zapowiedzieć uczniom, aby zbierali zdjęcia lub fragmenty z czasopism, które mogą chcieć wykorzystać na swoim plakacie. Można też przynieść inne ilustracje do wykorzystania.

Uczniowie przedstawiają na plakacie: uczelnie (na których chcą studiować), drużynę piłkarską (w której chcą grać), a czasami galerię z obrazami, albo szpital (w którym chcą pracować).

Plakaty po ukończeniu można powiesić na ścianie i poprosić autorów o wyjaśnienia. To niesamowita okazja, aby usłyszeć, jak uczniowie opowiadają o swoich marzeniach, celach i przyszłości.

Pomysły zaczerpnięte z artykułu RacheliFuhrman:  https://www.edutopia.org/article/4-meaningful-activities-mark-end-school

Pomysły nadesłane przez Frajdę:

Bożena Sozańska, nauczycielka chemii w Szkole Podstawowej nr 7 w Gliwicach

[…]

Krystyna Dąbek, nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej i języka angielskiego, Opolskie Centrum Edukacji

[…]

Iwona Zając, nauczycielka języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 16 z Oddziałami Integracyjnymi im. Orląt Lwowskich w Przemyślu

[…]

Karina Wójcik, nauczycielka języka niemieckiego w Zespole Szkół Publicznych w Szewnie

[…]

Izabela Greszta, nauczycielka języka polskiego w Szkole Podstawowej w Woli Krakowiańskiej

[…]

Natalia Czarnecka, nauczycielka języka niemieckiego w Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Skulsku

[…]

W zebraniu online Frajdy z nauczania wzięli udział: Karina Wójcik, Malwina, Patrycja Doroszewska- Olenader, Iwona Zając, Bożena Rakowska, Michał Szczepanik, Iza Greszta, Natalia Czarnecka, Krystyna Dąbek i Danuta Sterna. Zostało zaprezentowane wiele bardzo dobrych pomysłów na koniec roku po wystawieniu stopni. Wymienię je hasłowo:

Przede wszystkim pomysły związane z wyjściem poza sale lekcyjne: […]

Cały tekst „Co robić z uczniami po wystawieniu ocen?”  –  TUTAJ

Źródło: www.oknauczanie.pl

 Ośrodek Rozwoju Edukacji ogłasza konkurs „Wybór szkoły podstawowej do pilotażu wdrażania modułowych e-podręczników” –  w ramach projektu niekonkurencyjnego „Pilotażowe wdrożenie modułowych e-podręczników oraz opracowanie założeń do zaawansowanych technologicznie e-materiałów wspierających nowoczesne metody nauczania i uczenia się”, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, w ramach Programu Fundusze Europejskie dla Rozwoju Społecznego 2021-2027.

Celem konkursu jest wybór 12 szkół podstawowych, w których zostaną pilotażowo wdrożone modułowe e-podręczniki do 12 przedmiotów: biologii, przyrody, chemii, fizyki, geografii, matematyki, informatyki, historii, wiedzy o społeczeństwie, języka polskiego, muzyki i plastyki, zamieszczone na Zintegrowanej Platformie Edukacyjnej (ZPE).

Ideą konkursu jest przetestowanie w szkołach podstawowych nowatorskiego rozwiązania dydaktycznego w postaci modułowych e-podręczników.

Celem pilotażu jest wypracowanie mechanizmów pomagających nauczycielom i nauczycielkom przystosować się do pracy z wykorzystaniem modułowych e-podręczników pozwalających na zwiększenie roli samokształcenia w procesie uczenia się uczniów.

Do udziału w konkursie serdecznie zapraszamy wszystkie publiczne szkoły podstawowe prowadzące kształcenie ogólne na terenie Polski

Konkurs odbywa się w terminie od 13.05.2024 r. do 28.06.2024 r. Kartę zgłoszenia szkoły wraz z minimum jedną Kartą zgłoszenia przedmiotu należy przesłać w formie elektronicznej (skan z podpisami i wersje edytowalne doc/docx) do 10 czerwca 2024 r. na adres wdrazanie.mep@ore.edu.pl.

Wyniki konkursu zostaną opublikowane na stronie internetowej ORE do 28.06.2024 r., a wybrane szkoły zostaną dodatkowo poinformowane o wynikach konkursu e-mailowo.

Pilotaż będzie trwał przez jeden rok szkolny – 2024/2025, tj. od 01 września 2024 r. do 31 sierpnia 2025 r.

Udział w pilotażu wiąże się ze wsparciem merytoryczny i dydaktycznym. Nauczyciele wezmą udział w kompleksowym szkoleniu wprowadzającym w zagadnienia korzystania z modułowych e-podręczników i ZPE oraz warsztatach rozwijających umiejętność pracy z modułowym e-podręcznikiem. Otrzymają też stałe indywidualne wsparcie mentora, który jest ekspertem merytorycznym z danego przedmiotu oraz wsparcie z wykorzystania ZPE w zakresie tworzenia i modyfikacji modułowych e-podręczników.

Regulamin konkursu  –  TUTAJ

Więcej informacji o procedurach konkursu na stronie ORE

Źródło: www.ore.edu.pl