W Środę 11 grudnia Tomasz Tokarz oświadczył na swoim fejsbukowym profilu:
Nie da się ukryć.
Za mało się przykładacie.
Dałem szansę – nie doceniliście.
Motywacja wewnętrzna się nie sprawdza.
Od dzisiaj wprowadzam przymus czytania moich wpisów.
Ze zrozumieniem właściwym.
Będę Was sprawdzał, wystawiał oceny i straszył niezaliczeniem.
Robił testy i zadania domowe ze znajomości postów.
Pamiętajcie to Wasz obowiązek, by pilnie wykonywać moje polecenia.
Każdy świadomy człowiek musi wiedzieć o tym, co piszę.
Jak będziecie grzecznie czytać i robić zadania to dostaniecie ode mnie dobre cyferki, a jak nie – to złe.
Jeśli tego nie zrobicie, to czeka Was bezrobocie.
Pamiętajcie, że czytanie mądrych tekstów ćwiczy mózg.
Więc to tak naprawdę dla Waszego dobra jest.
To wam się przyda choć jeszcze nie wiecie do czego.
Ważne że ja wiem.
Najlepsi na koniec dostaną ode mnie dyplom.
I książkę kupioną na wyprzedaży.
x x x
Aby nie być w przyszłości bezrobotnym, zaliczyć na przyzwoite cyferki i mieć szansę na dyplom i przecenioną książkę – zalecamy „powtórkę materiału” z trzech ostatnich dni:
Socjologowie edukacji próbując tłumaczyć zachowania ucznia w szkole, porównywali je do działań niewolnika w koloniach. W obu przypadkach zadania, które wykonują nie są ich zadaniami, Za ich wykonania nie otrzymują wynagrodzenia, wymaga się od nich bezwzględnego posłuszeństwa, a zlecających właściwie nie interesuje, co oni o tym myślą, ani co czują.
Nic zatem dziwnego, że przyjmują oni trzy strategie:
a) po pierwsze zaczynają oszukiwać i kombinować,
b) po drugie udają zaangażowanie starają się przymilać do zwierzchników,
c po trzecie wycofują się, robią zadania mechanicznie, popadają w marazm i apatię.
Jak się nietrudno domyślić żadna z tych strategii nie jest rozwojowa. Ludzie w nich zatracają siebie. Służą po prostu przetrwaniu w miejscu, którego nie wybierali. Wykonywaniu działań, na które nie mają wpływu.
Jeśli oczekujemy autentycznego zaangażowania musimy zmienić warunki w jakich funkcjonuje uczeń.
11 grudnia, godz.07:55
Głosy polemiczne wobec moich apeli o danie uczniom więcej czasu dla siebie – można zebrać w kilka kategorii. Ale dominuje ta, którą nazywam kanałową lub podmostową.
Streścić ją można tak: „tak, tak dajmy im więcej luzu, nie wymagajmy od nich wiedzy, jak się nazywał ojciec Jadwigi, jaki jest zapis soli kuchennej, nie każmy im czytać Orzeszkowej, niech sobie robią co chcą – ale jak trafią potem niechybnie do kanału pod mostem, to ja nie będę płacić na ich utrzymanie„.
Zawiera się w niej przekonanie, że jeśli uczniowie nie opanują tysięcy danych to ich zguba jest pewna i znikąd dla nich nadziei. Pragnę uspokoić: wedle znanych mi przypadków nikt jeszcze nie trafił pod most dlatego, że nie wiedział kim jest Ludwik Węgierski, że NaCl to sól, ani dlatego, że nie potrafił przyporządkować opisu lasu do właściwego rozdziału Nad Niemnem.
Ludziom nie wiedzie się w życiu raczej z innych powodów. I nie zawsze mamy na to wpływ. Co nie znaczy, że nic nie możemy zrobić.
Jeśli chcemy im pomóc to zadbajmy o trzy rzeczy: […]
Cały post z 11 grudnia, godz.07:55 – TUTAJ
11 grudnia, 08:04
Jest dla nas starszych nadzieja.
„Oczywiście w rozwoju mózgu istnieją okresy krytyczne (zwane też wrażliwymi), w których uczymy się rozpoznawać i szybko przetwarzać określone wzorce (słuchowe bądź wzrokowe).
Jednak tylko w naprawdę rzadkich przypadkach (jednym z nich jest opanowanie podstawowych umiejętności związanych z mową) mamy po temu okazję jeden jedyny raz w życiu.
Zapomnijcie więc o wprowadzającym w błąd pojęciu „krytycznego okna czasowego”, które po jakimś czasie zamyka się na dobre. W rzeczywistości takie okna domykają się bardzo nieszczelnie, a na dodatek mają tylko pojedyncze szyby – wciąż od nich „ciągnie”, co oznacza, że nowe informacje przedostają się do środka, dzięki czemu również dorosły mózg jest w stanie opanować nowy język czy sekwencje ruchowe. […]
Cały post „Jest dla nas starszych nadzieja” – TUTAJ
Źródło:www.facebook.com/tomasztokarzIE
X X X
Na dzisiaj to by było na tyle….
Zostaw odpowiedź