Warto wiedzieć więcej, jaką przynętę założył PiS na haczyk wędki przedwyborczej. Dlatego postanowiliśmy udostępnić naszym Czytelniczkom i Czytelnikom fragmenty aktualnego programu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości, w które zawierają przedwyborcze obietnice w obszarze edukacji/oświaty. Ale najpierw  musicie przeczytać, choćby fragment, ogólno-ideowego wstępu. Dla bardziej dociekliwych dajemy także możliwość zapoznania się z całym dokumentem, ukrytym na oficjalnej stronie tej partii:

Oto spis treści tego, liczącego 302 strony dokumentu:

Na początek fragmenty pierwszej część tego tekstu, po lekturze której, przynajmniej nam, skojarzyła się stara prawda, ze najgłośniej krzyczy „łapaj złodzieja” ten co właśnie ukradł:

1.Wyzwania postkomunizmu

Rok 1989 stanowi cezurę w najnowszych dziejach naszego Narodu. To właśnie wówczas nadzieje Polaków uzyskały szansę na spełnienie po latach zmagania się z zewnętrznie narzuconą przez Sowietów, monopartyjną, totalitarną – a po 1956 r. umiarkowanie łagodzącą represje – władzą komunistyczną. Nowe rządy zastały Polskę w upadku: ubogą, niewydolną gospodarczo, zacofaną infrastrukturalnie, centralnie zarządzaną, zadłużoną, na marginesie zachodniego świata. Wszystkie sfery życia publicznego – społeczna, gospodarcza, polityczna czy prawna wymagały pilnych oraz gruntowanych reform. Niestety większość rządzącej w owym czasie klasy politycznej zdecydowała się na przeprowadzenie zmian powolnych i powierzchownych tam, gdzie potrzebne były działania szybkie i dogłębne, zaś tam, gdzie okoliczności wymagały roztropności i społecznej empatii, stosowała terapię szokową. […]

Faktyczne uprzywilejowanie ludzi dawnego ustroju było źródłem rażących niesprawiedliwości społecznych, którym towarzyszyły korupcja, rozgrabianie majątku narodowego i przenoszenie całego ekonomicznego ciężaru trans[1]formacji z gospodarki centralnie planowanej na wolnorynkową, na ubogą polską rodzinę. Procesy te rodziły uzasadnione poczucie krzywdy w społeczeństwie, silnie łączące się z rozgoryczeniem wynikającym z wszechpanującego tryumfu egoizmu nad wspólnotą, korupcji i zorganizowanej przestępczości nad sprawiedliwymi mechanizmami awansu społecznego. Powszechnemu lekceważeniu dobra wspólnego towarzyszył wyjątkowy klientelizm. W wymiarze wartości ówczesne rządy były przekonane o nieatrakcyjności Polski i jej dziedzictwa, zarówno w sensie kulturowym, jak i potencjału społeczno-gospodarczego. W polityce zagranicznej dominowała zasada rezygnacji z własnej podmiotowości, kreatywności w obronie interesu narodowego, a także złudnego poczucia bezpieczeństwa. Skutkowało to szerzeniem się kultu pesymistycznej myśli o konieczności płynięcia z głównym nurtem polityki europejskiej, postawą wyczekiwania na instrukcje z zagranicznych ośrodków władzy, niewiarą w sprawczość państwa oraz przyzwoleniem na moralne dryfowanie w sferze publicznej. […]

Fundamentalną zasadą, na której opierał się późny postkomunizm, było traktowanie władzy jako celu samego w sobie. Jej utrzymaniu miała służyć rozbudowana propaganda, walka z pluralizmem mediów, kreowanie wewnętrznego wroga oraz odwoływanie się do socjotechniki. System ten zasadzał się na społecznej apatii, zawłaszczaniu struktur państwa przez grupy interesu, oszczędzaniu na bezpieczeństwie (zewnętrznym i wewnętrznym), eliminowaniu pluralizmu mediów, zwalczaniu obywatelskiej krytyki władzy oraz podporządkowaniu polityki zagranicznej bezrefl eksyjnemu podążaniu za niemiecką koncepcją federacji europejskiej. Do rangi zasady podnoszono niesprawność, nieudolność i nieefektywność instytucji publicznych, w szczególności w sytuacjach kryzysowych, pozostawiając obywatela samemu sobie. Można powiedzieć, że w pełni realizowano system określony celnie przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego jako państwo silne wobec słabych i słabe wobec silnych.

Kres tym patologiom ustrojowo-społecznym postanowiło postawić społeczeństwo, oddając w 2015 r. większość parlamentarną w ręce Prawa i Sprawiedliwości. To wówczas rozpoczęła się systemowa, wszech[1]stronna oraz kompleksowa reforma wszystkich sfer życia publicznego – począwszy do odbudowy instytucji państwowych, przez wielką politykę społeczną, aż do kultury i sportu. Podczas ośmiu lat rządów Prawa i Sprawiedliwości dokonała się cywilizacyjna zmiana w życiu Polaków. Nie jest to jednak proces zamknięty. Jego dynamika trwa nadal i są realizowane aspiracje i nadzieje obecne w naszych sercach i umysłach. Zdając sobie sprawę z konieczności kontynuowania dzieła naprawy i rozwijania Rzeczypospolitej, oddajemy w Państwa ręce niniejszy program, którego celem oraz ambicją jest stworzenie ideowych i materialnych podstaw dla sukcesu naszej Ojczyzny u progu lat 30 XXI w. […]

Cały rozdział „1.Wyzwania postkomunizmu”  – TUTAJ

x           x           x

4.8.Oświata i zasoby intelektualne młodego pokolenia

Coraz częściej świat obiegają nowe historie młodych Polaków, którzy przodują na światowych uniwersytetach, w najbardziej prestiżowych instytucjach jak NASA czy CERN, rozwijają najnowsze technologie w zakresie sztucznej inteligencji. Pozycja naszego kraju w rankingu uczestników testu kompetencji PISA2 pokazuje, że wśród należących do Unii Europejskiej krajów OECD jesteśmy na drugim po Estonii miejscu, jeśli chodzi o najmniejszy udział osób posiadających najniższy poziom umiejętności matematycznych oraz na pierwszym (razem z Estonią i Holandią) miejscu pod względem udziału tzw. „asów matematycznych”, czyli osób posiadających wybitne zdolności w tej dziedzinie.[…] Dlatego głównym zadaniem w dziedzinie oświaty jest odpowiednie zadbanie o zasoby intelektualne młodego pokolenia i takie przemodelowanie systemu edukacji, które pozwoli wyłapywać talenty i je rozwijać tak, aby zdolni Polacy, niezależnie od swojego pochodzenia i poziomu zamożności, mogli budować siłę polskiej gospodarki.

System oświaty – aspekty systemowe

Stopniowo ograniczając biurokrację szkolną i reformując tzw. siatkę godzin, tworzymy przestrzeń dla efektywnych relacji nauczyciel–uczeń. W konsekwencji doprowadzi to wciągu kolejnych 2 – 4 lat do maksymalnej redukcji patologicznego zjawiska korepetycji, na które rodzice każdego roku wydają dziesiątki milionów złotych. Efektywna i przyjazna dla ucznia edukacja będzie się odbywać w nowoczesnych warunkach infrastrukturalnych pod kierunkiem nauczycieli z autorytetem.

Sposób zorganizowania pracy szkoły musi prowadzić do odciążenia rodziców. Uczeń musi być w szkole otoczony kompleksową opieką, ponieważ tylko w ten sposób szkoła będzie realizować, pomocniczą wobec rodziców, funkcję wychowawczą.

Edukacja i szkolnictwo wyższe powinny kształcić w duchu wartości właściwych naszej cywilizacji i z poszanowaniem dla Ojczyzny, jej historii i bohaterów z przeszłości. Zastępujemy dominującą dawniej pedagogikę wstydu pedagogiką dumy. Dzięki temu kształcone w nowoczesnych warunkach i w nowoczesny sposób dzieci i młodzież zapewnią dobrą przyszłość Rzeczypospolitej Polskiej i narodowi polskiemu.

W ciągu dwóch lat nowej kadencji zmienimy siatkę godzin i sposób pracy nauczycieli, aby dzięki wzmocnieniu ich autorytetu oraz warunków infrastrukturalnych szkoły, nastawieni byli na wyszukiwanie i odkrywanie talentów wśród dzieci i młodzieży.

Doprowadzimy do tego, że infrastruktura ogromnej części szkół, także zawodowych oraz wyższych, osiągnie najwyższy poziom w Europie i stanowić będzie doskonałe miejsce pracy nauczycieli, w tym nauczycieli zawodu, a przez to stanie się miejscem efektywnego kształcenia polskich dzieci i polskiej młodzieży. Absolwenci szkół oraz uczelni polskich, rozwijający naturalne i odkryte talenty, będą wykształceni w zawodach przyszłości i od razu zatrudniani na polskim rynku, oferującym bardzo dobrze płatną pracę. […]

Nauczyciel powinien mieć możliwie najwięcej czasu na bezpośrednią pracę z uczniami. Z tego powodu nadal będziemy dążyć do odbiurokratyzowania pracy nauczyciela. Zamierzamy kontynuować wielkie inwestycje w infrastrukturę oświatową, dzięki czemu stworzymy lepsze warunki pracy nauczycieli w szkole. Połączymy to z odbudową autory[1]tetu nauczyciela, przede wszystkim dzięki zwiększeniu wynagrodzeń i zapewnieniu większej ochrony prawnej nauczycieli. Przywrócimy także emerytury nauczycielskie.

System oświaty – celowane programy

Dofi nansujemy posiłki w szkole dla każdego, by komfort pobytu dziecka w szkole uległ znaczącej poprawie. Dzieci, które spędzają w szkole wiele godzin, muszą mieć możliwość i miejsce spożycia ciepłego i zdrowego posiłku. Jest to rozwinięcie trwających już działań, m.in. programu „Posiłek w domu i szkole”. Wprowadzimy bon szkolny „Poznaj Polskę” dla wszystkich uczniów. Już ok.  mln dzieci i młodzieży dzięki środkom rządowym odwiedziło muzea, miejsca pamięci, zabytki oraz miejsca związane z polską nauką, kulturą i tradycją, budując w ten sposób poczucie dumy z przynależ[1]ności do narodu polskiego i bycia częścią Europy, wolnego świata. Sfinalizujemy 1 i 2-dniowe wycieczki edukacyjne dla każdej klasy i każ[1]dego ucznia w Polsce. To oznacza, że prawie 5 mln uczniów odwiedzi najważniejsze miejsca w naszym kraju. Program zostanie rozszerzony także na przedszkola. Zwiększone zostaną również środki na program „Poznaj Polskę – kraj rodzinny”, przeznaczony dla Polaków z zagranicy, zwłaszcza ze wschodu Europy. Dokończymy akcję „Chrońmy dzieci, wspierajmy rodziców”, mającą na celu transparentność zajęć pozalekcyjnych prowadzonych przez organizacje pozarządowe w szkołach, z całkowitym zakazem seksualizacji dzieci i młodzieży. Będziemy wspierać rodziców w realizacji ich prawa do wychowania dzieci i młodzieży zgodnie z własnym światopoglądem. […]

Edukacja praktyczna i pragmatyczna

Wielkim sukcesem było utworzenie Laboratoriów Przyszłości dla uczniów wszystkich szkół podstawowych. Czas teraz na nowoczesne pracownie techniczne, informatyczne i branżowe we wszystkich szkołach zawodowych i ogólnokształcących. Zbudujemy Branżowe Centra Umiejętności, czyli nowoczesne ośrodki edukacji zawodowej, które utworzone zostaną na bazie 120  szkół zawodowych w całym kraju, we współpracy z wyższymi szkołami zawodowymi oraz poszczególnymi branżami właściwymi i wyjątkowo ważnymi dla danych obszarów kraju.

Zmienimy warunki rekrutacji na studia zawodowe, aby uwzględniały one w większym stopniu wyniki egzaminów zawodowych. Będziemy nada l wzmacniać wyższe szkoły zawodowe w byłych miastach wojewódzkich – po wprowadzeniu akademii nauk stosowanych w miejsce państwowych wyższych szkół zawodowych i akademii w historycznych centrach, takich jak Płock, Zamość czy Piotrków, czas na jeszcze bardziej zaawansowane inwestycje w infrastrukturę i kadrę w tych uczelniach. Absolwenci szkół ponadpodstawowych na większą jeszcze skalę powinni być wykształceni w tzw. zawodach przyszłości, gwarantujących im dobrą i dobrze płatną pracę. W ten sposób także zapewnimy wykwalifikowanych pracowników przedsiębiorcom rozwijającym polski rynek pracy.

Uruchomimy program „Nauka dla przetwórstwa rolno-spożywczego”. Da on nam szansę na połączenie nauki i biznesu, czyli rozbudowany i doinwestowany program, nakierowany na ścisłe powiązanie nauki z obszaru dziedzin i dyscyplin zawodowych, w tym zwłaszcza rolniczych, z przedsiębiorstwami, szczególnie z obszaru przetwórstwa rolno-spożywczego, eksportującymi polskie produkty za granicę. Program obejmie badania i doktoraty wdrożeniowe, praktyki dla studentów, szkolenia dla pracowników.

Rozwiniemy także program rozwoju zawodów przyszłości. Uczynimy to we współpracy MEiN z Siecią Badawczą Łukasiewicz, z Orlenem i Narodowym Centrum Badań Jądrowych w celu uruchomienia i rozwinięcia nowych kierunków studiów strategicznych z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego państwa, w tym zwłaszcza kierunku energetyki jądrowej. Zapotrzebowanie na zawody przyszłości będzie szczegółowo diagnozowane i na tej podstawie uruchamiane będą właściwe kierunki kształcenia zawodowego i studiów w poszczególnych regionach Polski. […]

 Cały rozdział „4.8.Oświata i zasoby intelektualne młodego pokolenia”  –  TUTAJ

Cały program PiS „Bezpieczna przyszłość Polaków”  –  TUTAJ