Zgodnie z zapowiedzią – dziś prezentujemy krótkie, ilustrowane informacje o przebiegu warsztatów, które były głównym elementem konferencji „Relacje w edukacji”, zorganizowanej 22 marca, w ramach cyklu „Mozaika Edukacyjna”. Prezentacje uszeregowaliśmy w kolejności, w jakiej organizatorzy wymienili je w programie. Jeśli warsztat występował w I i II turze – informację zamieścimy tylko w ramach relacji z I tury.

Uczeń – Nauczyciel: Jak budować sojusz sprzyjający uczeniu się? Prowadząca – Joanna Krzemińska, Szkoły MIKRON

Zaprosiłam nauczycieli do pokoju zagadek o nazwie “Tajemnicze relacje”.

Pierwsze zadanie, jakie postawiłam przed nimi na powitanie, stanowiło swego rodzaju rozgrzewkę. Każda z obecnych na sal osób losowała kartonik z pytaniem i miała za zadanie udzielić na nie odpowiedzi. Następnie odszyfrowywaliśmy nazwy emocji, dopasowywaliśmy je do obrazków, dzieliliśmy je na przyjemne i nieprzyjemne. Potem zagraliśmy w bingo. W ostatnim zadaniu należało podzielić się przykładem sytuacji, wywołującej określoną emocję (wszystkie warsztatowe zdania znajdziecie <tu>). W części zadań bardzo pomocne okazały się <karty emocji>.

Przy okazji wywiązało się kilka wartościowych dyskusji. Nauczyciele chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami, inspirujący tym samym pozostałych (niektóre pomysły planuję sama wprowadzić w życie.

Więcej   –    TUTAJ

Relacje w strategii planu daltońskiego – wyzwanie czy odpowiedź na potrzeby dzieci? Prowadząca – Ewa Morzyszek-Banaszczyk, Łódzki Regionalny Klub Budzących się Szkół, SP 137 w Łodzi

W warsztacie uczestniczyło 38 nauczycieli szkół podstawowych, przedszkoli i szkół ponadpodstawowych. Przebiegało zgodnie z zaprezentowaną agendą

Na wstępie uczestnicy wykonywali zadani zgodnie z instrukcja, zaznaczając swoja obecność na „Tablicy zadań”, a następnie siedząc w kręgu w parach omawiali prawa dziecka, które prezentowali na forum. W ten sposób powstała zwizualizowana skala potrzeb dzieci inspirująca do zmian w organizacji przebiegu procesu uczenia się. Te potrzeby odnosiły się do: prawa do błędu, rozwoju zainteresowań,własnego tempa i czasu,prawa wyboru : z kim , co i jak będę działać, prawa do odpoczynku, do nudy, refleksji, przemyśleń i swobody w działaniu, prawa do swobody myśli ,potrzeby ruchu, prawa do dostępu do dóbr kultury, prawa do informacji, prawa do bycia wysłuchanym,prawa do własnego zdania,do ochrony przed poniżaniem, prawa do szacunku i godności.

W ostatniej części warsztatu nauczyciele w pięciu podgrupach dobranych losowo wypracowali receptę na dobre relację U-N, N-N, N-R, R-U, w szkole. W efekcie uznano, że wszystkie podmioty mają te same oczekiwania dotyczące relacji, które skupiają się wokół: szacunku, stylu komunikacji, zaufania, partnerstwa, życzliwego dialogu, współdziałania, swobody wyrażania własnych myśli i opinii, prawa do współdecydowania i poszanowania godności każdego człowieka. Ogromne zaangażowanie i otwartość uczestników warsztatu świadczy o potrzebie wymiany doświadczeń i trafności doboru tematu.

Więcej    –   TUTAJ

O budowaniu relacji. Prowadząca – Anna Gnatkowska, Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego

Na warsztatach przedstawiłam wachlarz możliwości związanych z budowaniem relacji na lekcjach. Służyły mi do tego m.in.: rury, zawory, pompa, które zostały połączone ze sobą w dowolny sposób przez uczestników warsztatów. Dzięki integracji całej grupy powstała niezwykła konstrukcja! Posłużyła ona jako wstęp do tematów: politechnicznych (np. napięcie powierzchniowe, zawory hydrauliczne itp.) zawodowych (armatura, połączenia rur w wodociągach…) biologicznych (układ krwionośny) oraz artystycznych (konstrukcje przestrzenne). Stosowałam także inne pomoce dydaktyczne tj technologie mobilne i ich świadome wykorzystywanie, a także świadome wyłączanie, aby budować relacje tu i teraz. Uczestnicy wychodzili z zajęć uśmiechnięci i bardzo zadowoleni.

Uczucia i emocje nauczyciela, a budowanie relacji z uczniami. Prowadzący – Tomasz Bilicki, Fundacja Innopolis wraz z Klubem Liderów Młodzieżowych

Uczestnicy warsztatu o emocjach i uczuciach w życiu nauczyciela mieli szansę przyjrzeć się samym sobie. Rozmawiali o akceptacji uczniów, rodziców i własnym szczęściu. Grupy doszły do wniosku, że zdecydowanie zbyt mało poświęcamy w szkole zasobów na kwestie samopoczucia, zarówno uczniów, jak i nauczycieli. Pracownicy narażeni są w placówkach na częste doświadczanie kryzysów; tymczasem zajmujemy się głównie awansem zawodowym, kolejnymi uprawnieniami wynikającymi z ukończonych studiów podyplomowych, realizacją podstaw programowych. Konieczna jest uważność na emocjach i uczuciach, zarówno nauczyciela, jak i uczniów i rodziców. „Aby nauczyć Janka matematyki, trzeba bardzo dobrze poznać siebie, dobrze Janka i trochę matematykę” – uczestnicy dyskutowali na temat tego zagadnienia, dochodząc w obydwu grupach do wniosku, że to relacje są podstawą edukacji.

Zapraszamy do relacji: dlaczego głos uczniów jest ważny? – Uczniowie – Nauczycielom. Warsztat poprowadziły: Lena Brejtkopf (kl.8), Agata Popławska (kl.8) – uczennice SP nr 81 w Łodzi, w obecności ich mentorki – Bożeny Będzińskiej-Wosik, Łódzki Regionalny Klub Budzących się Szkół, SP 81 w Łodzi

Uczennice wcieliły się w role opiekunek samorządu uczniowskiego, stwarzając nauczycielom biorącym udział w warsztacie możliwość uczestniczenie – najpierw w roli ucznia traktowanego przedmiotowo, który jednak otrzymał także możliwość podmiotowego wysłuchania go. W trakcie spotkania odbyła się ciekawa dyskusja na temat tzw. „punktowych” regulaminów ustalania ocen zachowania ucznia. Uczestnicy warsztatów byli pod wrażeniem kultury dyskusji i merytorycznej rozmowy na ważne szkolne tematy. .

Język dyskusji a relacje, czyli jak z szacunkiem, logiką i kulturą słowa prowadzić dialog. Prowadząca – Aneta Jamiałkowska-Pabian, Budzący się Poloniści, Zespół Szkół Gastronomicznych w Łodzi

Założyłam, że podczas warsztatu, tropem Sokratesa, wypełnię rolę akuszerki, zadając pytania i prowokując uczestników do własnych sądów. Na warsztatach zajmowaliśmy się tym, co w relacjach międzyludzkich stanowi ich tworzywo, przede wszystkim językiem. Metodą prób i błędów wspólnie ustaliliśmy, a potem zweryfikowaliśmy, zasady dobrej dyskusji na poziomie języka i logiki. Do warunków tych zaliczyliśmy: – interesujący temat, – jasno sformułowany jej cel, – Przygotowanie merytoryczne, – wspólne reguły dyskusji (i ewaluacji), – wspólna „baza” kulturowa, – kumulatywność, – dyscyplina (trzymanie się tematu, nierozpraszanie się), – właściwe emocje (szacunek, unikanie agresji, odpowiedzialność za własny komunikat, unikanie argumentów nierzeczowych, np. sofizmatów typu: ad personam itp.), – unikanie błędów popełnianych nieświadomie, jak np. błąd fałszywego założenia, – przestrzeganie reguł ekonomii wypowiedzi.

Uwzględniliśmy również organizację prowadzenia dyskusji/debaty, czyli przestrzeganie uwag moderatora, trzymanie się zakresu czasowego; konieczność summy debaty oraz ewaluację.

Relacje szkoły z rodzicami – model Szkoły Przyjaznej Rodzinie. Prowadzący – Krzysztof Durnaś, Fundacja Innopolis, Szkoła Podstawowa nr 35 w Łodzi

Jako że do redakcji OE do tej chwili nie dotarła od prowadzącego ten warsztat informacja o jego przebiegu, zastąpiliśmy ją streszczeniem wypowiedzi dyrektora Krzysztofa Durnasia, którą utrwaliliśmy podczas pierwszej części konferencji, kiedy prowadzący „reklamowali” swoje warsztaty:

Po zaprezentowaniu modelu „Szkoły przyjaznej rodzicom” dyr. Durnaś stwierdził, ze model ten ma charakter otwarty. Pytanie: „Czy to jest dobra doga?” będzie osią warsztatu. O tym, czy ten model, oparty na dobrych relacjach, należy rozwijać – zapowiedział, iż będzie chciał z uczestnikami warsztatu porozmawiać.

Czy tak się stało – wiedzą tylko uczestnicy warsztatu.

Z wykorzystaniem zdjęć, nadesłanych przez przez Panią Joannę Leszczyńską

oraz informacji od prowadzących warsztaty,

powyższe sprawozdania z II części Konferencji zredagował

Włodzisław Kuzitowicz

UWAGA!

Udostępniamy nagranie wykładu dr hab. Jacka Pyżalskiego, prof. UAM, zatytułowanego „Relacje online i offline – najnowsze wyniki badania EU Kids Online”    –    TUTAJ