Zyta Czechowska – Nauczyciel Roku 2019, współautorka książki “Jak nie zgubić dziecka w sieci?” zamieściła w ub. tygodniu na swoim fb profilu tekst, który postanowiliśmy zamieścić dzisiejszego ranka (9 września 2024 r.) na OE – bez skrótów. NAPRAWDĘ WARTO!!!

JAK ROZMAWIAĆ Z UCZNIAMI O TRUDNYCH ZACHOWANIACH ICH KOLEGÓW I KOLEŻANEK Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI, ZABURZENIAMI ROZWOJU CZY SZCZEGÓLNYMI POTRZEBAMI?

Do naszych klas z początkiem roku dołączyło wielu uczniów ze szczególnymi, ale też zróżnicowanymi potrzebami.

Jedni z nich mają trudności z adaptacją, akceptacją zasad i reguł klasowych, inni przejawiają zachowania trudne, jeszcze inne dzieci mają problem z koncentracją uwagi, ale także z komunikacją i relacjami.

Nie zawsze pozostali uczniowie rozumieją ich zachowanie i nie akceptują go.

Nauczyciele nie zawsze potrafią wytłumaczyć skąd biorą się takie zachowania, a rozmowa o różnicach w funkcjonowaniu uczniów w klasie jest kluczowa.

Jak zatem rozmawiać z dziećmi o różnicach w funkcjonowaniu i zachowaniu, ale też o różnych niepełnosprawnościach ich kolegów?

Nie ma jednego złotego i skutecznego rozwiązania, ale jest kilka możliwości, które mogą pomóc nam nauczycielom.

Kilka wskazówek, które pomagają stworzyć środowisko zrozumienia i akceptacji, co sprzyja budowaniu empatii oraz wzajemnej akceptacji wśród uczniów.

>Edukacja w duchu empatii i szacunku.

Rozpocznij od wyjaśnienia, że każdy człowiek jest inny, i wszyscy zasługują na szacunek. Niepełnosprawność to tylko jeden z elementów różnorodności.

>Używaj prostego i zrozumiałego języka.

Dostosuj treści do poziomu wiekowego uczniów. Wytłumacz, czym jest niepełnosprawność różnorodność, unikając skomplikowanych terminów medycznych.

>Podkreślaj indywidualność.

Wyjaśnij, że każda osoba z niepełnosprawnością ma różne potrzeby i możliwości. Niepełnosprawność nie definiuje człowieka, a różnice między ludźmi są czymś normalnym.

>Tłumacz trudne zachowania w sposób neutralny.

Powiedz uczniom, że niektóre zachowania (np. wybuchy emocji, trudności z koncentracją) mogą wynikać z trudności, z jakimi zmaga się ich kolega/koleżanka. Poinformuj, że to nie jest „złe” zachowanie, ale reakcja na pewne wyzwania.

>Udzielaj wskazówek dotyczących reagowania na trudne sytuacje.

Ucz uczniów, jak wspierać swoich rówieśników, np. poprzez cierpliwość, pomoc lub zrozumienie. Zachęcaj do zgłaszania trudnych sytuacji nauczycielowi, zamiast reagowania impulsywnie.

>Buduj atmosferę włączania i współpracy.

Angażuj uczniów w działania integracyjne, które promują współpracę, np. poprzez wspólne projekty, zabawy czy zadania grupowe.

>Odpowiadaj na pytania otwarcie i z cierpliwością

Pozwól uczniom zadawać pytania i rozwiewaj ich wątpliwości. Staraj się odpowiadać w sposób naturalny, nie ignorując ani nie bagatelizując ich pytań.

>Unikaj stygmatyzacji

Zadbaj, aby niepełnosprawność czy zaburzenie rozwoju nie była powodem do poczucia wykluczenia. Podkreślaj, że różnice są czymś naturalnym, a każdy w klasie ma coś wartościowego do zaoferowania.

>Wspieraj relacje między uczniami.

Promuj działania, które pomagają budować pozytywne relacje między wszystkimi uczniami, niezależnie od ich zdolności. Zachęcaj do współpracy i wzajemnej pomocy.

>Modeluj pozytywne zachowania.

Daj uczniom przykład, jak w codziennych sytuacjach wspierać rówieśników z niepełnosprawnościami. Twoje własne podejście będzie dla nich wzorem do naśladowania.

>Skorzystaj z pomocy specjalistów

Jeśli masz wątpliwości, jak podejść do trudnych zachowań lub rozmów na temat niepełnosprawności, skonsultuj się z psychologiem szkolnym lub pedagogiem specjalnym.

Inne wskazówki na stronie ośrodka  –  TUTAJ

Źródło: www.facebook.com/zyta.czechowska/posts/