Dopiero wczoraj wieczorem trafiliśmy na fejsbukowym profilu Ewy Radanowicz na warty upowszechnienia tekst, który zamieściła ona tam 24 marca:

Dwie lewe ręce…

Całkiem niedawno zadzwoniła do mnie Aleksandra Pezda i długo rozmawiałyśmy o przygotowywanym przez nią artykule dla „Newsweek”. 11-17.03.2024r. pojawił się artykuł pt.”Dwie lewe ręce. Nasze dzieci nie mają podstawowych życiowych umiejętności”

Po tym artykule rozdzwonił się mój telefon i dużo częściej dźwięczą komunikatory społecznościowe… Ludzie pytają:

-jak to się stało, że zbudowała pani szkołę, w której prace ręczne, artystyczne, projektowe były codziennością dziecka?

-jak finansowaliśmy takie zajęcia? taką publiczną szkołę?

-jak to możliwe, że odbywało to się w czasie ramowego planu nauczania i planu lekcji?

-jak odnajdywali w tym się nauczyciele, uczniowie i zadania szkoły?

-jak wyglądał plan lekcji?

-jak zacząć? Co powinno być pierwszym krokiem? Jak realizować podstawy programowe?

-jakie były efekty naszej pracy?

Nawiązałam kontakt z osobami z całej Polski i … i poznałam przy tym ciekawych pasjonatów edukacji, którzy na co dzień nie są z nią związani zawodowo! […]

Zostawiam Wam tutaj kawałki opisu pracy Szkoły Podstawowej w Radowie Małym w latach 2002-2021 kiedy byłam jej dyrektorką.

„Dziś w Pracowni Podróży zaopatrzonej w turystyczny ekwipunek, a więc w kufry, walizy, mapy i globusy, uczniowie odkrywają, czym jest biuro podróży. Mają spróbować odnaleźć odpowiedzi na konkretne pytania: Czym się zajmuje? W czym pomaga ludziom?. Następnie przedyskutują swoje odkrycia i przemyślenia z kolegami, nauczycielką i innymi osobami w szkole. I, korzystając z materiałów dostępnych w pracowni lub udając się na poszukiwania odpowiednich informacji, np. do biblioteki szkolnej, zaplanują podróż swoich marzeń…

W Pracowni Kuchennej odbywają się zajęcia matematyki w działaniu. Dzieci podzielone są na pracujące wspólnie zespoły, których zadaniem jest upieczenie wybornych bułeczek posypanych ziarnem. Robienie ciasta to z jednej strony świetna zabawa, z drugiej wiąże się z koniecznością stosowania się do instrukcji zawartej w przepisie. Dobierając proporcje, posługując się miarą i wagą, uczniowie niejako mimochodem przepracowują zadania matematyczne. Po zajęciach odbywa się zbiorowe sprzątanie kuchni i rytuał składania fartuszków. Pracownię trzeba zostawić w nieskazitelnej czystości dla następnej grupy.

Gdy kilkuosobowa grupa dzieci przygotowuje się do zaprezentowania na scenie pracowni teatru swojego pomysłu na etiudę, trzy inne grupy, czekając na swoją kolej, stają się cicho wpatrzoną widownią. Słychać pierwszy, drugi i trzeci gong oznajmujący początek inscenizacji. Muzyka i światła tworzą nastrój. Dzieci z prostymi rekwizytami: kawałkiem materiału, kocem, poduszką, parasolką opowiadają ruchem o…? Co odczytuje widownia? Padają propozycje: „Poduszka była słoneczkiem!”, „Parasolki – drzewami, którymi poruszał wiatr” . A falujący materiał? „Rzeką, przez którą przeskoczyła Zuzia!”

Kolejny cytat z książki:

„Sale lekcyjne W salach lekcyjnych aspekt estetyczny jest także ważny, a organizacja przestrzeni pomaga w nawiązywaniu relacji i rozmów, sprzyja podejmowaniu wspólnych działań w różnych konfiguracjach grupowych oraz pracy indywidualnej. Przede wszystkim jednak wszystkie sale zagospodarowane są tak, aby stwarzały możliwość realizacji przewidzianych danym programem zadań i treści.

Aby aktywnie, poprzez wielogodzinne działanie realizować podstawowe zadania szkoły, trzeba było zastanowić się, jakie funkcje i role mają spełniać klasy szkolne. Co konkretnie chcemy tam robić, jakimi metodami i w jakich formułach organizacyjnych? Przestrzenie klasowo-lekcyjne zostały więc dostosowane do naszych niepowtarzalnych potrzeb i często były tworzone równolegle do autorskich programów pracy. Dzięki temu powstały miejsca zgodne z naszymi celami, możliwościami, zainteresowaniami, pasjami, w których możemy realizować nie tylko programy, ale także siebie.”

„Sala lekcyjno-humanistyczna „Graty i antykwariaty” dla klas IV-VIII

Znajdują się tu stoły i krzesła umożliwiające pracę w dużych i mniejszych grupach oraz kanapa i fotele do swobodnych rozmów lub indywidualnego „zanurzania” się w świecie wiedzy. Na miejscu można korzystać z różnych źródeł informacji: tablicy interaktywnej, książek, czasopism.

Sala służy do realizacji przedmiotów humanistycznych. Surowy wystrój sprzyja skupieniu się na sobie nawzajem, dyskusji, dzieleniu się przemyśleniami. To miejsce, w którym staramy się spostrzegać świat całościowo. Uczymy się opisywać rzeczywistość przy użyciu różnych języków, np. historycznego, matematycznego, plastycznego czy też informatycznego.

Sala lekcyjno-matematyczno-przyrodnicza „Laboratorium doświadczania” dla klas IV-VIII

Sala wyposażona jest w stoły z dostępem do bieżącej wody i prądu. Znajdują się tu także urządzenia kuchenne: kuchnia gazowa, lodówka, mikrofalówka, dające możliwość gotowania, podgrzewania. Na miejscu są też zestawy „Młodego badacza” do prowadzenia obserwacji.

Pracownia przystosowana jest do pracy poprzez doświadczanie, eksperymentowanie, prowadzenie eksperymentalnych upraw roślin lub hodowli zwierząt. Nadaje się do przeprowadzania doświadczeń w kuchni domowymi sposobami.

Opisane sale pełnią podwójną rolę – w jednym czasie są pracowniami tematycznymi, w innym klasami lekcyjnymi. Z biegiem czasu, stopniowo wraz z oswajaniem nowych metod i form nauki przez wszystkich, zmieniały się proporcje czasu lekcyjnego i warsztatowego – coraz więcej zajęć odbywa się projektowo i metodami angażującymi. Gabinety przedmiotowe w każdy momencie mogą stać się przestrzenią do realizacji zadań projektowych i projektów interdyscyplinarnych, w czasie których uczniowie kształtują kompetencje. Decyzje o tym mogą być podejmowane zgodnie z zamysłem nauczycieli i potrzebami klasy.”

Źródło: www.facebook.com/ewa.radanowicz.1/