Raport „Młodzi 2018”, przygotowany przez Grupę EPL w Parlamencie Europejskim, to efekt wielomiesięcznych prac kilkunastu ekspertów, którzy podęli próbę scharakteryzowania sytuacji współczesnej młodej generacji a także określenia możliwości i wyzwań, jakie czekają na ludzi wchodzących w dorosłe życie.
Poniżej najpierw zamieszczamy wstęp i spis treści tej publikacji, a dla zachęty – fragment rozdziału 14. zatytułowanego „Reformowanie edukacji”, którego autorem jest Mikołaj Herbst – adiunkt w Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych Uniwersytetu Warszawskiego:
Szanowni Państwo,
mamy zaszczyt oddać w Państwa ręce raport „Młodzi 2018” – efekt wielomiesięcznych prac kilkunastu ekspertów, podejmujących próbę scharakteryzowania sytuacji współczesnej młodej generacji a także określenia możliwości i wyzwań, jakie czekają na ludzi wchodzących w dorosłe życie. „Młodych 2018” cechuje różnorodność – każdy tekst to indywidualne, autorskie podejście do tematu zarówno pod względem struktury, warsztatu, wykorzystywanych źródeł czy stosowanego języka. Życzę Państwu przyjemnej lektury!
Wprowadzenie
Wprowadzenie. Dlaczego młodzi ludzie, dlaczego edukacja? (Krystyna Szafraniec)
Trendy rozwojowe świata – wyzwania i ryzyka dla młodych. (Michał Boni)
Warunki ramowe
- Internet i otoczenie komunikacyjne (Dominik Batorski, Jacek Pyżalski, Barbara Michalska)
- Europa dla młodych (Ignacy Niemczycki)
- Młodzi w dobie migracyjnej zmiany (Paweł Kaczmarczyk)
- Polski i europejski rynek pracy. Dla młodych? (Krzysztof Kutwa)
Różnice i podziały
- Różnicowanie się szans edukacyjnych i życiowych młodzieży. Casus peryferii (Piotr Długosz)
- Światy dziecięce i młodzieżowe – życie w zaklętych rewirach polskich miast (Małgorzata Michel)
- (Nie)widzialne różnice. Gender (Iwona Chmura-Rutkowska i Marta Mazurek)
Zaangażowanie
- Szkoła jako miejsce anty-edukacji obywatelskiej (Violetta Kopińska)
- Młodzi zaangażowani o sobie (Katarzyna Mortoń)
- Młode elity intelektualne i ich obywatelskie przesłanie (Piotr Kulas)
Kultura
- Kulturowe środowisko jednorożców – kilka notatek o młodzieży i kulturze popularnej (Maja Brzozowska-Brywczyńska)
- W lustrze literatury najnowszej (Eliza Kącka)
- Reformowanie edukacji (Mikołaj Herbst)
Zakończenie
Źródło (plik pdf z całym Raportem): www.mlodzi2018.pl
X X X
14.Reformowanie edukacji. (Mikołaj Herbst)
Czy potrzebujemy szkoły w czasach internetu?
W debacie publicznej dotyczącej edukacji pojawiają się niekiedy głosy kwestionujące przyszłość szkolnictwa w nowej rzeczywistości technologicznej, umożliwiającej dostęp do wiedzy szerokim masom bez konieczności uczęszczania do szkoły. Wydaje się, że jest w tych opiniach sporo przesady. Szkoła nie przestanie być źródłem potrzebnej w życiu wiedzy. Ale dzieci, młodzież i dorośli mają dziś znacznie więcej sposobów na zdobycie podstawowych informacji, wskazówek służących rozwiązaniu konkretnych problemów, a nawet złożonej wiedzy o otaczającym nas świecie. Dzięki postępowi technologicznemu zanikają bariery fizyczne w dostępie do wiedzy w najlepszym wydaniu, szerzonej przez świetnych wykładowców, praktyków, pasjonatów. Szkoła nie sprosta takiej konkurencji i jej rola jako pośrednika w dostępie do istniejącej wiedzy będzie coraz częściej kwestionowana.
Jednak z perspektywy ucznia (w każdym wieku) ułatwiony i niemal nieograniczony dostęp do informacji wiąże się z nowymi wyzwaniami i dylematami. Trzeba umieć łączyć wiedzę z tradycyjnych i nowych źródeł, odróżniać informację rzetelną od niepewnej, przyczyniać się do rozwoju wiedzy dzięki własnym przemyśleniom. Szkoła przyszłości w znacznie większym stopniu niż dawniej powinna uczyć świadomego samorozwoju – uczyć, jak zdobywać wiedzę i jak świadomie uczestniczyć w społeczności uczącej się.
Dobra szkoła pełniła także od zawsze niezwykle ważną funkcję socjalizującą – uczyła, jak harmonijnie działać w różnorodnej grupie ludzi i jak wykorzystywać ową różnorodność dla dobra grupy. Ta funkcja szkoły, polegająca w gruncie rzeczy na budowaniu kapitału społecznego, powinna przybierać na znaczeniu. Nie ulega wątpliwości, że szkoła, aby przetrwać, musi się zmieniać. Nic dziwnego, że właściwie we wszystkich krajach politycy, eksperci, nauczyciele i rodzice chcieliby szkołę reformować.
Zmiana w edukacji. Reformować, ale co?
Najważniejsze wyzwania stawiane edukacji w danym kraju bardzo się różnią w zależności od poziomu rozwoju gospodarki i dobrobytu społecznego. W krajach rozwijających się cele polityki oświatowej dotyczą zapewnienia dostępu do edukacji wszystkim obywatelom, przeciwdziałania dyskryminacji edukacyjnej ze względu na płeć, narodowość lub religię, a także zapewnienia podstawowego wyposażenia placówek. Szkoła jest często również pośrednikiem, za pomocą którego organizuje się pomoc socjalną, na przykład przez programy dożywiania młodzieży.
Z perspektywy krajów wysokorozwiniętych, w których dostęp do kształcenia jest powszechny, cele polityki edukacyjnej są ściślej związane z jakością kształcenia, umożliwieniem kontynuacji nauki poza okresem objętym obowiązkiem szkolnym i płynnym przejściem ze szkoły na rynek pracy. Na przykład Komisja Europejska, wyznaczając krajom członkowskim UE cele w perspektywie 2020 roku, postuluje między innymi ograniczenie liczby dzieci przedwcześnie odchodzących z systemu edukacji do poziomu poniżej 10%, obniżenie odsetka uczniów osiągających słabe wyniki testu PISA1 do poziomu poniżej 15%, zwiększenie stopy zatrudnienia wśród absolwentów szkół do 82%, zwiększenie dostępności kształcenia na poziomie studiów wyż-szych do 40%, zwiększenie udziału dzieci uczęszczających do przedszkoli do 95%.[…]
Jak widać na wykresie 1, Polska osiągnęła lub już przekroczyła wymagany przez Komisję poziom większości wskaźników. Bardzo niski (i daleko niższy od średniej unijnej) jest tylko poziom uczestnictwa dorosłych w kształceniu. Z perspektywy koniecznych długofalowych zmian w edukacji jest to jednak być może wskaźnik najważniejszy. […]
Całość tekstu „14. Reformowanie edukacji. (Mikołaj Herbst)” – TUTAJ
Źródło: www.mlodzi2018.pl
Zostaw odpowiedź