Dziś zakończyło swe dwudniowe prace Międzynarodowe Sympozjum Naukowe, które odbyło się pod nazwą „Alternatywna edukacja dzieci i młodzieży zagrożonej wykluczeniem z systemu oświaty – szanse i zagrożenia”.

Odbyło się ono w ramach realizacji, także międzynarodowego, Projektu „Terapia przez rozwój”, prowadzonego przez Pracownię Pedagogiki Specjalnej Wydziału Nauk o Wychowaniu UŁ. Partnerem zagranicznym było stowarzyszenie Stuttgarter Jugendhaus gGmbh z Niemiec.

Uczestników sympozjum powitała kierownik Projektu dr Anna Sobczak – kierownik Pracowni Pedagogiki Specjalnej na Wydziale Nauk o Wychowaniu UŁ a słowa powitania w imieniu władz Wydziału i Uczelni skierowała do zebranych Dziekan WNoW UŁ prof. nadzw. dr hab. Danuta Urbaniak-Zając. Nie dało się nie zauważyć braku przedstawicieli, nie tylko Urzędu Marszałkowskiego i Kuratorium Oświaty, ale nawet Wydziału Edukacji UMŁ.

Pierwszy dzień sympozjum rozpoczął się od sesji plenarnej, podczas której wygłoszono cztery referaty. Oto fotorelacja z tych wystąpień*:

Pierwsze z nich pt.”Klimat społeczny ośrodków wychowawczych i resocjalizacyjnych dla młodzieży -raport z badań” był dwugłosem, w wykonaniu dr Renaty Szczepanik i dr Mariusza Granosika z WNoW UŁ

Drugim mówcą był dr Marcin Czechowski z AWF w Warszawie, który przedstawił temat „Edukacja olimpijska szansą na zmniejszenie zjawiska wypadania dzieci i młodzieży z systemu oświaty”.

Kolejną prelegentką, także z Warszawy – z Akademii Pedagogiki Specjalnej – była dr Joanna Moleda, która podzieliła się ze słuchaczami wynikami swych badań nt. „Plany życiowe chłopców niedostosowanych społecznie”.

Pierwszą, krajową, sesję plenarna tego dnia zakończyło – pierwotnie planowane na drugi dzień sympozjum – wystąpienie mg Marka Grondasa – kierownika Poradni Profilaktyki i Terapii Uzależnień MONAR w Łodzi, który mówił nt. „Społeczność terapeutyczna jako forma pracy z młodzieżą niedostosowaną społecznie”.

Po tradycyjnej przerwie kawowej odbyła się druga sesja plenarna, podczas której wystąpili goście ze Stuttgartu. Były to trzy referaty, z których pierwsze dwa – z powodu nieobecności jednej z autorek – Cornelii Brauswetter, wygłosił Ingo-Felix Meier. Jego własne wystąpienie nosiło tytuł „Konfrontative Pädagogik” (Pedagogika konfrontacyjna), a odczytany tekst pani Cornelii – „Vertiefte Berufsorientierung” (Poszerzona/pogłębiona orientacja zawodowa). Trzecie wystąpienie nosiło tytuł „Berufseinstiegsbegleitung (Doradztwo zawodowe dla młodzieży), a jego autorem i referentem był Philipp Riedinger.

Niestety, ani w tej sesji, ani w warsztatach dla nauczycieli, wychowawców i dyrektorów młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapeutycznych, które po przerwie obiadowej poprowadził Ingo Felix Meier, niżej podpisany nie mógł uczestniczyć.
Drugi dzień sympozjum to kolejne wystąpienia w sesji plenarnej i dyskusja, sumująca jego dorobek.

Pierwszą prelegentką była mgr Kamila Owczarek, terapeutka jednej z łódzkich poradni psychologiczno- pedagogicznych, która mówiła o swych doświadczeniach w pracy z dziećmi, rodzicami i nauczycielami w swym wystąpieniu, zatytułowanym „Zanim będzie za późno – wczesna diagnoza problemu i oddziaływania psychologiczno-pedagogiczne”.

Dr Michał Siniarski – Czaplicki z Pracowni Wychowania Fizycznego i Zdrowotnego WNoW UŁ, który zaprezentował, przygotowany wspólnie z mgr Dorotą Nożewską z Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Zgierzu referat pt. „Kształcenie do bezpieczeństwa nad wodą jako skuteczna forma edukacji młodzieży zagrożonej wypadnięciem z systemu oświaty”.

Kolejnym mówcą, który bez wsparcia slajdami prezentacji, przedstawił swoje refleksje na temat „Placówka socjoterapeu- tyczna – szansą wspierania zagrożonej młodzieży i zawodowe wyzwanie dla kadry” był mgr Krzysztof Wilski, emerytowany, wieloletni dyrektor pierwszego łódzkiego Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii, obecnie działający jako mediator w środowisku edukacyjnym (i nie tylko) oraz wykładowca na wielu wyższych uczelniach.

Ostatnim z grona praktyków występujących na tym sympozjum był mgr Krzysztof Kwiatkowski, były wieloletni wychowawca w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, prezes Stowarzyszenia Polska Szkoła Surwiwalu, wykładowca survivalowych aspektów metodyki resocjalizacji na wyższych uczelniach ( UŁ, WSP w Łodzi). Jego wystąpienie nosiło tytuł „Sztuka przetrwania – praktyka resocjalizacyjna”...”

 
Sympozjum zakończyło się dyskusją, w której organizatorzy i uczestnicy zgodnie ocenili, że dobrze spełniło ono swe cele nie tylko jako forma podsumowania dorobku kończącego się projektu „Terapia przez rozwój”, ale także jako cenna i godna kontynuowania formuła spotkania i wymiany wiedzy i doświadczeń miedzy światem nauki i praktyką pedagogiczną – zwłaszcza tą, realizowaną w obszarze resocjalizacji i profilaktyki społecznej.

*Formuła tej relacji nie pozwala na, nawet skrótowe, przedstawienie treści poszczególnych wystąpień.

 
Tekst i zdjęcia: Włodzisław Kuzitowicz