W naszej klasie wypracowaliśmy sobie kilka rytuałów, a trzeci szkolny rok rozpoczęliśmy jednym z nich – rozmową w kręgu.

W kręgu każdy jest ważny, każdy może mówić albo nie mówić. Każdy ma nadzieję zostać wysłuchanym i ta nadzieja mocno wybrzmiała dzisiaj podczas nowego otwarcia.

Wszystkie nadzieje i plany, które zapisałam na tablicy pochodzą od dzieci. Nie ingerowałam w ich wypowiedzi i choć chciałabym, żeby te nadzieje stały się faktem, to w niektórych wypadkach może to być dla mnie trudne. Warunkiem powodzenia jest nasze wspólne działanie i wspólna odpowiedzialność.

Wierzę, że RAZEM damy radę.

Działam z dziećmi niespiesznie. Wchodzimy w nowy rok szkolny z zajęciami, a właściwie warsztatami o emocjach, o sobie, o funkcjonowaniu w grupie i o uczeniu się. Od tego zaczynam, bo zależy mi, by dzieci wiedziały, co się z nimi dzieje w stresie, jak funkcjonuje ich organizm, ich mózg, gdy w klasie panuje rozgardiasz, a trzeba skupić się na zadaniu. Zwracam ich uwagę na to, jak sama reaguję, gdy wzbiera we mnie irytacja, bo ktoś biega po sali akurat wtedy, gdy inni słuchają instrukcji do zadania.

Moje zachowanie musi być modelowe. Zatrzymuję się, biorę kilka głębokich wdechów i spokojnie proszę delikwenta, by usiadł.

To, jak zareaguję jest bacznie obserwowane przez dziewiętnaście par oczu, więc muszę oprzeć się pokusie, by irytacja wzięła górę.

O tym właśnie rozmawiamy i trenujemy rozpoznawanie różnych stanów, które wywołują w nas napięcie.

Jednocześnie przypominamy sobie co już wiemy o uczeniu się. Trzeciaki wiedzą już całkiem sporo, potrafią robić notatki, a przede wszystkim coraz lepiej potrafią planować i brać odpowiedzialność za pracę. Dwuletni trening wspólnego planowania celów, kryteriów sukcesu, projektów i własnej pracy przynosi rezultaty.

O jedzeniu słonia po kawałku dzieci dowiedziały się z kolejnego rozdziału książki „Self-Regulation. Szkolne wyzwania”, a potem wspólnie rozpracowaliśmy takiego „słonia” w postaci uczenia się wiersza na pamięć.

Dziś każde dziecko zmierzyło się z wybranym przez siebie tematem i zupełnie samodzielnie rozłożyło go na mniejsze, łatwiejsze części.

Dzięki temu zadaniu wiem, że temat sprzątania pokoju TEORETYCZNIE nie jest im obcy, choć polemizowałam dziś z B. czy aby na pewno warto zaczynać sprzątanie od ścierania kurzu.

Rozwiązywanie zadania matematycznego i nauka słówek na angielski to również czynności, z którymi dzieci potrafią sobie poradzić.

Czy wiedza przełoży się na praktykę?

Czas pokaże.

Źródło: www.facebook.com/wiesia.mitulska/