Dziś proponujemy dwa teksty, z dwu Fb profil, ale powiązane ze sobą. Pierwszy jest autorstwa Anny Szulc, a drugi prof. Joanny Mytnik – liderki zespołu Centrum Nowoczesnej Edukacji, działającego w strukturach Politechniki Gdańskiej. Choć jest on adresowany do nauczycieli akademickich, to jego treść ma pełne zastosowanie w edukacji szkolnej. Oto te teksty:
Ocenianie, temat na czasie i bardzo ważny, jak czytanie ze zrozumieniem.
Ocena odległości zbliżającego się pojazdu służy człowiekowi do podjęcia decyzji, czy przejść na drugą stronę drogi, czy poczekać.
Ocena wartości np. jakiejś rzeczy, pomaga w szacowaniu oceny kupna/sprzedaży tej rzeczy.
Ocena człowieka poprzez wydawanie opinii i stawianie stopnia uniemożliwiającego uczenie się na błędzie, dającego możliwość porównań osiągnięć i tworzenia rankingów w procesie uczenia się, JEST ZAPRZECZENIEM WARUNKÓW SŁUŻĄCYCH DO EFEKTYWNEGO UCZENIA SIĘ.
Jest bezprawnym nie respektowaniem prawa człowieka uczącego się, jest traktowaniem nauki, jak konkursu, w którym liczą się wygrani, czyli ci, którzy za cenę odbierania prawa do indywidualizacji i uznania różnorodności innych, są wyróżniani.
Prof. Joanno Mytnik – bardzo dziękuję w imieniu tych, którzy doświadczają skutków nieludzkiego podejścia do uczenia się, że stajesz w obronie ludzi, którym dzieje się krzywda, że edukujesz i propagujesz tę bardzo ważna wiedzę.
Źródło: www.facebook.com/anna.szulc.
Poniżej udostępniamy tekst z profilu prof. Joanny Mytnik, który zamieściła na swoim Fb Anna Szulc:
Już wiemy, że stopnie nie spełniają przypisywanej im roli w procesie edukacyjnym. Już wiemy, że dotychczasowy model szkoły/uczelni się nie sprawdza.
Foto: Facebook/WUW w Poznaniu
Oto najnowsza informacja o kolejnym powołaniu p.o. kuratora oświaty, jaka pojawia się wczoraj (10 stycznia 2024 r.) na stronie MEN:
Powołanie p.o. Wielkopolskiego Kuratora Oświaty
Minister Edukacji Barbara Nowacka wyznaczyła Wiesława Banasia, po zasięgnięciu opinii Wojewody Wielkopolskiego do pełnienia obowiązków Wielkopolskiego Kuratora Oświaty w okresie od dnia 10 stycznia 2024 r. do dnia powołania Wielkopolskiego Kuratora Oświaty.
Pod koniec grudnia 2023 r. minister podpisała odwołanie ze stanowiska Wielkopolskiego Kuratora Oświaty Roberta Gawła.
Wydział Prasowy
Ministerstwo Edukacji Narodowej
Źródło: www.gov.pl/web/edukacja/
Więcej o tym, w tym – jaki był dotychczasowy przebieg pracy zawodowej Wiesława Banasia – w materiale zamieszczonym na portalu kolo.pl: „Wiesław Banaś będzie pełnił obowiązki Wielkopolskiego Kuratora Oświaty” – TUTAJ
https://www.e-kolo.pl/wiadomosci,21509,wieslaw-bana-bedzie-pelnil-obowizki-wielkopolskiego-kuratora-owiaty
Oto najnowszy tekst Danuty Sterny z jej nowej strony „OKNAUCZANIE”:
Rys. Danuta Sterna
5 pytań dla uczniów uczących się nowego materiału
Uczniowie stale uczą się czegoś nowego, jednak często już opanowane wiadomości nie łączą się im z nowo poznawanymi. Uczniowie nie wiedzą, po co poznają nowe zagadnienia i jak one wynikają z już poznanych. Jeśli są tylko odbiorcami tego, co jest w programie nauczania, to nie mogą wziąć odpowiedzialności za swoją naukę.
W tym wpisie przedstawię pięć prostych pytań, które mogą pomoc uczniom powiązać, to co już znają, z tym co poznają.
1. Co mnie w tym zastanawia, jakie mam pytania?
Nauczyciel poleca uczniom przejrzenie przygotowanego (krótkiego) materiału dotyczącego nowego tematu i zastanowienie się nad powyższym pytaniem. Warto pozwolić uczniom na wymianę w parach, a potem podzielenie się odpowiedziami na forum klasy.
Dzięki temu nauczyciel może zobaczyć, co interesuje uczniów i jak może dalej poprowadzić lekcję. Ważne jest, aby uczniowie mogli swobodnie udzielać odpowiedzi, a nie domyślać się, na czym zależy nauczycielowi.
2. Które pojęcia i terminy są dla mnie nowe, a które już rozpoznaję?
Ostatnie wydarzenia związane z zatrzymaniem i osadzeniem w areszcie Mariusza Kamińskiego i Macieja Wąsika całkowicie przesłoniły inne tematy, które byłyby podejmowane przez media – w tym także z obszaru edukacji. Oto co udało się nam wyłuskać na „nasz” temat podczas przeglądu stron internetowych polskich mediów:
Na prezentowany tekst (i załącznony plik filmowy) trafiliśmy przeglądając materiały zamieszczone na portalu „na:Temat:
Bunt kleru o religię w szkołach. Prof. Borecki: To rodzice decydują, nie księża
Kler próbuje uderzyć w nowy rząd i walczy o dwie godziny religii w szkołach, bo ta ma zostać skrócona do jednej godziny lekcyjnej tygodniowo. – Arcybiskup Depo stwierdził nieprawdę, ponieważ Konkordat nic nie mówi na temat wymiaru tygodniowego nauczania religii katolickiej w szkolnictwie publicznym – mówi gość Anny Dryjańskiej w podcaście „poliTYka” prof. Paweł Borecki z wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, specjalista w dziedzinie prawa wyznaniowego.
– Wypowiedź arcybiskupa Jędraszewskiego oceniam w kategoriach charakterystycznej dla tegoż hierarchy formy narracji. Arcybiskup Jędraszewski prezentuje teocentryczną wizję świata i życia społecznego. Dopuścił się fatalnego błędu, mianowicie dał się powiązać z jedną formacją polityczną – Prawem i Sprawiedliwością. Może być uważany za kapelana PiS. Swoimi wypowiedziami niewątpliwie antagonizuje społeczeństwo, wywołuje negatywne emocji i wypycha wielu myślących katolików z Kościoła – dodaje prof. Borecki.
Źródło: www.natemat.pl
RELIGIA W SZKOŁACH DO SKRÓCENIA? „TO RODZICE DECYDUJĄ” | Mówi prof. Paweł Borecki | PoliTYka – plik na YouTube – TUTAJ
Oto kolejny – datowany na 9 stycznia w2024 r. — komunikat MEN o kolejnej zmianie na stanowisku kuratora oświaty:
Powołanie p.o. Opolskiego Kuratora Oświaty
Minister Edukacji Barbara Nowacka po zasięgnięciu opinii Wojewody Opolskiego wyznaczyła Panią Joannę Raźniewską na pełniącą obowiązki Opolskiego Kuratora Oświaty
W poprzednim tygodniu ze stanowiska kuratora został odwołany Michał Siek.
Wydział Prasowy
Ministerstwo Edukacji Narodowej
Źródło: www.gov.pl/web/edukacja/
Więcej o tym w wydarzeni zobacz na portalu Powiatu Opolskiego „OPOWIECIE.INFO”. Oto początek tego materiału:
Joanna Raźniewska, dyrektorka III Publicznego Liceum Ogólnokształcącego w Opolu, od dziś pełni obowiązki opolskiej Kurator Oświaty. Zastąpiła na tym stanowisku Michała Sieka.
– Pani Joanna jest znana w środowisku oświatowym województwa opolskiego – mówiła wojewoda opolska Monika Jurek powierzając Joannie Raźniewskiej obowiązki na specjalnej konferencji prasowej. – Jest absolwentką polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczyła języka polskiego i francuskiego a od ponad 26 lat pełniła funkcję dyrektora liceum. Jest także członkiem zarządu Towarzystwa Szkół Twórczych oraz Stowarzyszenia Szkół Innowacyjnych Regionu Opolskiego. Jestem przekonana, że doskonale nadaje się do pełnienia tej funkcji – mówiła wojewoda. […]
Źródło: www.opowiecie.info
W poniedziałek 8 stycznia 2024 roku swoją opinią o pierwszych tygodniach pracy nowego kierownictwa MEN podzielił się na swoim blogu prof. Bogusław Śliwerski. Pamiętając jego teksty z okresu gdy edukacją rządzili poprzedni ministrowie w MEiN, warto zapoznać się z tym tekstem – publikujmy go bez skrótów:
Lobbyści w MEN – ignorancja górą
Gdyby traktować zapowiedzi ministry i jej wiceministry edukacji w kategoriach powagi deklarowanych zmian w szkolnictwie publicznym, to należałoby obie panie natychmiast odwołać i zlikwidować resort edukacji. Wiadomo, że tego trójkolorowa koalicja nie uczyni, bo przecież nie chodzi tu o jakość kształcenia i wychowania młodych pokoleń, tylko o zachowanie urzędów, a wraz z nimi stanowisk dla kolejnej grupy urzędników.
Na podstawie publikowanych wypowiedzi Barbary Nowackiej i Katarzyny Lubnauer można napisać świetny scenariusz dla kabaretu, bo to, co opowiadają, tylko tam znajduje rację swojego zastosowania. Tak to niestety jest w naszym kraju, że za oświatę publiczną zabierają się osoby, które kierują się, podobnie jak poprzednicy od czasów minionych, sondażami i wpływem różnych lobbystów.
Teraz dopiero jest szansa dla wielu osób, by mieć swoje pięć minut w mediach, przypodobać się obu paniom, sugerując, że za nimi stoją tysiące nauczycieli, albo rodziców i zachęcić je do wprowadzenia określonych zmian. Najlepiej wprowadzić je już, natychmiast, bez względu na ich dydaktyczny sens, by opinia publiczna zorientowała się, że w tym resorcie nie traci się na nic czasu, tylko ciężko pracuje, by spełnić w ciągu 100 dni rządzenia obietnice wyborcze.
Po raz kolejny okazuje się, że na edukacji, na tym, jak kształcić dzieci i młodzież, zna się każdy, bo przecież każdy kiedyś uczęszczał do szkoły. Dodatkowo jest wielu sfrustrowanych nauczycieli, którzy nie zamierzają rozwijać swoich kompetencji dydaktycznych, tylko oczekują ułatwień w ich trudnej służbie, a więc MEN już zapowiada gotowość do tego, by:
-„odchudzić” podstawy programowe kształcenia ogólnego;
– ograniczyć liczbę uczniów w klasie do 18 osób;
-zlikwidować egzamin ósmoklasisty (a może i maturę (?);
-zwiększyć płacę nauczycielską natychmiast o 30 proc. i 33 proc. dla początkujących (naprawdę, to Wam wystarczy?);
-zlikwidować zadawanie prac domowych;
-zlikwidować tzw. „godzinę Czarnkową”;
-usunąć podręcznik HiT;
-zlikwidować lekcje religii;
-zmienić wykaz lektur szkolnych;
-odwołać kuratorów oświaty i zastąpić ich innymi.
Co to ma wspólnego z dydaktyką? W sensie naukowym – nic. Totalna ignorancja, dydaktyczny analfabetyzm funkcjonalny. To populizm, z którym ponoć miniona opozycja zamierzała walczyć, by decyzje w strategicznych dziedzinach życia społeczeństwa zapadały na podstawie wiedzy naukowej, kompetentnie.
Oto zamieszczona dzisiaj (9 stycznia 2024 r.) j informacja, zamieszczona na stronie MEN:
Maciej Jakubowski dyrektorem Instytutu Badań Edukacyjnych
Minister edukacji powołała nowego dyrektora Instytutu Badań Edukacyjnych. W miejsce Roberta T. Ptaszka – Barbara Nowacka powołała Macieja Jakubowskiego, doktora habilitowanego nauk społecznych, profesora Uniwersytetu Warszawskiego.
Foto: www.gov.pl/web/edukacja/
Maciej Jakubowski zdobył wszechstronne wykształcenie w warszawskiej uczelni, ale był związany również z Uniwersytetem Pittsburskim w Stanach Zjednoczonych oraz Uniwersytetem Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Uzyskał prestiżowe stypendia Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Robert Schuman Centre for Advanced Studies oraz European University Institute we Florencji.
Swoje ekonomiczne i socjologiczne doświadczenie rozwijał w zespole badawczym Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, w której zajmował się edukacyjną wartością dodaną. Opracował autorską metodę badania takiej wartości dla gimnazjów. W roku 2012 Maciej Jakubowski został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej, w którym odpowiadał za strategię i finansowanie.
W 2014 roku założył Fundację Evidence Institute, aby promować wykorzystanie badań w praktyce nauczania i budowaniu polityki edukacyjnej. Jego pasją jest przekazywanie nauczycielom, uczniom i rodzicom wiedzy o metodach nauczania mających mocne oparcie w badaniach, a także obalanie popularnych mitów edukacyjnych. Współpracuje jako konsultant dla rządów i instytucji międzynarodowych takich jak Bank Światowy, OECD, UNESCO, UNDP, czy Komisja Europejska. Jest autorem kilkudziesięciu książek i artykułów naukowych oraz wielu prac popularyzatorskich.
Źródło: www.gov.pl/web/edukacja/
Zobacz także na stronie „Głosu Nauczycielskiego”: Kadry: Prof. Maciej Jakubowski dyrektorem Instytutu Badań Edukacyjnych” – TUTAJ
Wczoraj zamieściliśmy tekst Jarosława Pytlaka z jego opiniami na temat pomysłu likwidacji prac domowych, a dzisiaj (9 stycznia 20244 r.) proponujemy tekst dr Tomasza Tokarza , zamieszczony w minioną niedzielę na jego Fb profilu, w którym dzieli się swoimi przemyśleniami na temat propozycji zlikwidowania egzaminu ósmoklasisty:
Postulat likwidacji egzaminu ósmoklasisty jest chwytliwy i ciekawy, niestety jego zwolennicy nie podają żadnej sensownej alternatywy, w jaki inny sposób mogłaby się odbyć rekrutacja do szkół średnich.
Rozważmy kilka potencjalnych rozwiązań:
a) konkurs świadectw? – jeśli o dostaniu się do szkoły miałyby decydować oceny na świadectwie to wyobraźcie sobie te walki w szkole w oceny. Z jednej strony monopolistyczna pozycja nauczyciela wystawiającego stopnie, z drugiej te naciski na niego, by zmienić cyferkę.
Albo te masowe przenoszenia dziecka w 8 klasie do szkoły, która ma liberalne podejście do ocen i daje wszystkim szóstki.
W szkołach nie ma ujednoliconych systemów wystawiania ocen (w niektórych można dostać szóstkę za ładny uśmiech, w innych trzeba się solidnie napracować na 3), zatem taki model byłby niesprawiedliwy wobec tych, którzy chodzą do szkół, gdzie trudniej o wysokie oceny.
b) rozmowa kwalifikacyjna? – tu pojawiają się dwa problemy.
Po pierwsze, znany problem przyjmowania krewnych i znajomych królika. Telefony do szkół “musicie przyjąć tego i owego”.
Po drugie, nawet jeśli udałoby się wprowadzić jakieś zobiektywizowane kryteria rozmowy tu co w sytuacji, jeśli do danego liceum zgłosi się np. 1500 kandydatów. Jeśli nie chcemy uprawiać fikcji, to sensowna rozmowa kwalifikacyjna przy trzyosobowej komisji zajmie minimum 20 minut. Nawet przy założeniu pracy codziennie przez 8 godzin daje to ponad 60 dni roboczych rekrutacji. Można dać więcej komisji, ale tu znowu pojawia się problem znalezienia chętnych, którzy poświęcą kilka tygodni tylko na rekrutowanie.
c) Zanonimizowane pisemne egzaminy kwalifikacyjne? – okej, ale dochodzi tu problem stworzenia takich egzaminów przez szkoły i ich sprawdzania. Znowu mamy 1500 kandydatów. Kto to będzie sprawdzał? No i w takim ujęciu, czym to de facto będzie się różniło od egzaminu ósmoklasisty i czy komisje szkolne zrobią egzaminy bardziej profesjonalne niż te, które tworzy przez miesiące CKE?
A jak uczeń chce mieć większą pewność rekrutacji to będzie podchodził do takiego egzaminu w 5-20 szkołach?
Wydaje mi się, że egzamin w obecnej formule jest najprostszym i najsprawiedliwszym sposobem na rekrutację. Nie mam złej opinii o tym egzaminie.
Oto obszerne fragmenty artykułu Moniki Sewastianowicz, zamieszczonego 6 stycznia 2024 r. na portalu Prawo.pl. Wyróżnienie fragmentów teksty pogrubieniem czcionek lub podkreśleniem – redakcja OE:
Koniec z zagrożeniem z plastyki? Resort rozważy zniesienie niektórych ocen
Foto: www.prawo.pl/oswiata/
W szkole powinno być więcej plastyki, techniki i muzyki, ale nie powinny być one oceniane. Podobnie zresztą, jak wf – takie postulaty padły w odpowiedzi na pytanie wiceminister edukacji Izabeli Ziętki, która wskazała, że resort tę i inne propozycje rozważy. Oceny z tych przedmiotów od dawna wywołują kontrowersje, bo w sporej części zależą od predyspozycji ucznia, na które nie ma on większego wpływu.
– Drodzy, wiemy wszyscy, że edukacja potrzebuje zmian, nie tyle rewolucyjnych, co ewolucyjnych. Wiemy też, że żadnych zmian nie dokonamy bez Was, bez Waszych pomysłów, zaangażowania, bez współpracy, dlatego dziś chciałabym otworzyć dyskusję o tym, co w naszej edukacji jest świetne, a co wymaga korekty na już – wskazała wiceminister edukacji w poście na Facebooku. W odpowiedzi pojawiło się wiele pomysłów, w tym właśnie zniesienie ocen z plastyki, techniki i WF.
Jednym z postulatów, które zgłoszono w odpowiedzi na pytanie wiceminister Ziętki, było zwiększenie liczby godzin muzyki, plastyki, techniki i wf. Wskazywano, że pozwalają one obniżyć poziom stresu, dowartościować się i rozwijać motorykę. Jednak, jak podkreślano, zniknąć powinny tradycyjne oceny z tych przedmiotów, bo są zbędne i – ze względu na zróżnicowany poziom zdolności uczniów – mocno niesprawiedliwe. Nie pomaga też fakt, że zdarza się, że zajęcia z tych przedmiotów polegają na uczeniu się życiorysów malarzy czy kompozytorów, co – choć zapewne zwiększa poziom wiedzy ogólnej – to niespecjalnie przyczynia się do rozwoju zdolności manualnych uczniów czy rozwijania innych obszarów mózgu, niż części odpowiadające za pamięć.
Jednocześnie przez to, że przedmioty artystyczne i wf ocenia się tak samo jak pozostałe, nie są szczególną przyjemnością dla uczniów, którym natura poskąpiła talentu do śpiewania lub rysowania i pewnego pułapu, nawet ćwicząc, nigdy nie przeskoczą. Choć eksperci podkreślają, że oceny w szkole powinny być kwestią drugorzędną, to w praktyce tak nie jest – uczniowie i rodzice wciąż kładą na nie duży nacisk. Zresztą nie bez powodu, skoro niskie noty z przedmiotów artystycznych mogą pozbawić kogoś szans na otrzymanie świadectwa z wyróżnieniem, co przełoży się na punkty przy rekrutacji do liceum. Nie wydaje się to odstresowującym i rozwijającym rozwiązaniem. Według par. 9 rozporządzenia o ocenianiu, klasyfikowaniu i promowaniu uczniów przy ustalaniu oceny z wychowania fizycznego, techniki, plastyki i muzyki należy przede wszystkim brać pod uwagę wysiłek wkładany przez ucznia w wywiązywanie się z obowiązków wynikających ze specyfiki tych zajęć, a w przypadku wychowania fizycznego – także systematyczność udziału ucznia w zajęciach oraz aktywność ucznia w działaniach podejmowanych przez szkołę na rzecz kultury fizycznej. […]
Stopień nic nam nie mówi
Tyle że sama trójka czy szóstka ma wątpliwy walor informacyjny. – Zarówno jako ekspertka edukacji, jak i jako matka, uważam, że nadmierną wagę przywiązujemy do ocen w naszym systemie edukacji. – mówi Prawo.pl Dorota Łoboda, prezeska fundacji Rodzice Mają Głos, posłanka Koalicji Obywatelskiej. – Zbyt często stają się one celem samym w sobie, więc zmiany dotyczące zniesienia ocen z plastyki, muzyki czy wf można rozważyć. Myślę jednak, że wszystko to powinno być elementem ogólnej, ewolucyjnej zmiany w sposobie myślenia i oceniania. Należy przemyśleć choćby to, czy likwidujemy oceny w ogóle, czy np. przechodzimy na oceny opisowe – podkreśla. Dodaje, że jest zwolenniczką jak najszerszego stosowania oceniania kształtującego i ocen opisowych, bo dają one informacje zwrotne zarówno dziecku, jak i rodzicowi. Takiej funkcji – jej zdaniem – nie spełniają oceny w formie stopnia. […]
Również Marek Pleśniar, dyrektor biura Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty, uważa, że warto przemyśleć zniesienie ocen z przedmiotów artystycznych czy WF. – Tak naprawdę uważam, że nie są one same w sobie złe czy dobre, bo o ile jednym faktycznie mogą obniżać średnią, to innym ją podwyższają, więc są uczniowie bardzo zadowoleni z tej możliwości. Ale czy widzę sens upierania się przy nich? W zasadzie nie bardzo – oczywiście można tu argumentować, że zniesienie ocen sprawi, że nikt nie będzie miał motywacji, by uczęszczać na te przedmioty. Ja tak jednak nie uważam, sam uczyłem techniki i wiem, że uczniowie chętnie uczestniczą w zajęciach, jeżeli są one ciekawe i rozwijające – podkreśla. – Technika, plastyka czy muzyka to ważne przedmioty, bo rozwijają mózg, percepcję ucznia. Pomagają dostrzec mocne i słabe strony ucznia, które nie uwidaczniają się podczas nauki innych przedmiotów. Przykładowo na technice czasem wyraźniej widać, czy uczeń ma talent matematyczny, bo projektowanie jakiegoś przedmiotu, zmusza go nagle do wykonywania obliczeń, których na matematyce nie robi – wskazuje. Dodaje, że OSKKO postuluje zniesienie w szkołach podstawowych innych ocen, niż te opisowe. – Z drugiej strony chciałbym przestrzec przed uleganiem presji czasu i zmienianiem przepisów bez odpowiedniej dyskusji i bez pozostawienia dyrektorom i nauczycielom czasu na ich wdrożenie. Nie wszystko musi wejść w życie już 1 września tego roku – podsumowuje.
Cały tekst „Koniec z zagrożeniem z plastyki? Resort rozważy zniesienie niektórych ocen” – TUTAJ
Źródło: www.prawo.pl/oswiata/
Do nurtu publikacji, podejmujących tematy związane z oczekiwanymi zmianami w szkolnictwie, których znakomita większość Polek i Polaków oczekuje po nowych władzach Ministerstwa Edukacji, dołączył wczoraj (7 stycznia 2024 r.) Jarosław Pytlak, zamieszczając tekst, którego tytuł mówi wszystko o czym to jest. Oto jego wybrane (subiektywnie) fragmenty i link do jego pełnej wersji na blogu „Wokół Szkoły”. Wyróżnienie wyrazów pogrubioną czcionką lub podkreśleniem – redakcja OE:
O pracach domowych bez emocji i z dystansem do polityki
Zapowiedziana przed wyborami przez opozycję likwidacja prac domowych w szkołach podstawowych wzbudziła wiele kontrowersji. Jako że jednak dotrzymywanie obietnic stało się ostatnio naczelną cnotą politycznych zwycięzców, nowa władza musi teraz zmierzyć się z tym problemem. Nie jest łatwo, o czym może świadczyć ograniczenie pierwotnej, kategorycznej zapowiedzi jedynie do pierwszego etapu edukacyjnego.Wiceministra Katarzyna Lubnauer obwieściła mianowicie w noworocznym wywiadzie dla Radia ZET, że trwają prace nad rozporządzeniem, które wprowadzi zakaz zadawania prac domowych nie w całej podstawówce, a tylko w jej najmłodszych klasach. Jak wyjaśniła: „W klasach I-III te prace domowe nie mają sensu. Takie dziecko samodzielnie pracy domowej nie rozwiąże. Realnie to nie jest zadanie tylko dla dzieci, ale i dla rodziców”. Co do starszych klas, mowa była jedynie enigmatycznie, o „ograniczeniu”.
Z całym szacunkiem dla pani Lubnauer, nie jest ona autorytetem w zakresie edukacji wczesnoszkolnej, nie stała się nim także z racji objęcia funkcji ministerialnej. Nie powinna zatem z taką pewnością głosić tez, które są co najmniej dyskusyjne. Rozumiem wymogi logiki politycznej, ale istnieje cały szereg powodów, żeby raz jeszcze rozważyć sensowność wprowadzenia jakiegokolwiek zakazu w rzeczonej kwestii. Mimo świętości obietnicy wyborczej. Problem ma kilka różnych aspektów, które postaram się tutaj przedstawić, wskazując na koniec możliwość w miarę łagodnego wybrnięcia z obecnej sytuacji.[…]
Fundament błędu, czyli pomieszanie porządków
Zacznijmy od tego, że w całej sprawie zachodzi pomieszanie dwóch porządków: politycznego i merytorycznego (pedagogicznego).Wyłonieni w wyborach politycy mają wpływ na kształt i funkcjonowanie systemu edukacji. Mogą określać jego strukturę, sposób i zakres finansowania, warunki zatrudniania pracowników, system certyfikowania osiągnięć za pomocą egzaminów zewnętrznych i cały szereg innych regulacji, dotyczących organizacji i sposobu działania instytucji oświatowych. Natomiast ich wpływ na funkcjonowanie społeczności szkolnych, w tym, między innymi, na sposób nauczania, powinien być ograniczony pewną autonomią tychże społeczności oraz samych nauczycieli, niezbędną w ich z natury twórczej pracy. Próba prawnego uregulowania kwestii metodycznej, przynależnej materii pedagogiki, stanowi wyjście poza sferę kompetencji polityków.[…]
„W klasach I-III te prace domowe nie mają sensu”
To pryncypialne stwierdzenie pani minister nie jest poparte rzeczowymi, potwierdzonymi naukowo argumentami. Owszem, brakuje najnowszych badań na ten temat, ale jest choćby ogólnodostępny artykuł przeglądowy Piotra Kowolika „Praca domowa w procesie nauczania-uczenia się uczniów klas początkowych : rekonesans badawczy”, z roku 2006, który wszechstronnie naświetla problem. Można również sięgnąć do wspomnianej w tym artykule książki W.Puśleckiego „Praca domowa najmłodszych uczniów” (Wyd. Impuls, Kraków 2005). Prezentuje ona badania, z których wynika, że istnieją zarówno negatywne, jak pozytywne przykłady stosowania zadań domowych, a tych ostatnich jest statystycznie zdecydowanie więcej.
Z pozycji nowszych warto zapoznać się z prezentacją Michała Sitka z IBE „Prace domowe w polskiej szkole”, które przedstawia bardziej całościowy obraz sytuacji, wskazuje błędy metodyczne, ale nie sugeruje w konkluzji rezygnacji z tej formy nauki. Oczywiście można słusznie wskazać, że w ostatnich latach nastąpiły burzliwe zmiany, które mogą wymagać rewizji metodyki nauczania. Być może wykonane obecnie badania przyniosłyby taką właśnie rekomendację. Należy je zatem przeprowadzić, a nie z góry przyjmować tezę za prawdziwą.[…]
„Takie dziecko samodzielnie pracy domowej nie rozwiąże”.