Dzisiaj pobawię się w przewidywacza najbliższej przyszłości. Konkretnie spróbuję antycypować treść jutrzejszego komunikatu w sprawie tematu tegorocznej XXIII sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży. O tym, że nastąpi to właśnie w poniedziałek 27 lutego poinformowano na stronie MEN w miniony wtorek (21 lutego).

Jednak zanim do tego dojdę pozwolę sobie na kilka zdań z dziejów tej inicjatywy – w założeniu – mającej służyć edukacji do demokracji młodego pokolenia Polaków. Chyba mało kto pamięta, że pierwsze takie posiedzenie odbyło się 1 czerwca 1994 – pod hasłem: „Wojna – zagrożeniem szczęśliwego dzieciństwa”. Temat był nieprzypadkowy: po dwu latach okrutnej wojny domowej na terenach byłej Jugosławii, właśnie ogłoszono zawieszenie broni i podpisano w Waszyngtonie porozumienie, które proklamowało powstanie Federacji Bośni i Hercegowiny (marzec 1994). To zaledwie 10 lat po XIV Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie, które w wyniku działań wojennych legło w gruzach…  Wojna przestała być dla Europejczyków tematem lekcji historii, filmów batalistycznych i obrazami news’ów telewizyjnych wiadomości z innych kontynentów.

Rok później – 1 czerwca 1995 – młodzi posłowie spotkali się wokół tematu „Prawa dziecka zawarte w ratyfikowanej przez Polskę Konwencji o Prawach Dziecka”. Znów to nie przypadek: Konwencję tę przyjęło Zgromadzenie Ogólne ONZ 20 listopada 1989 r., a Polska ratyfikowała ją 30 kwietnia 1991 roku dokumentem, podpisanym przez ówczesnych: Prezydenta RP Lecza Wałęsę i Ministra Spraw Zagranicznych Krzysztofa Skubiszewskiego. Był to okres upowszechniania treści tego dokumentu nie tylko wśród dorosłego społeczeństwa naszego kraju, ale także beneficjentów owej konwencji.

Te dwie pierwsze sesje Sejmu Dzieci i Młodzieży były zwoływane w czasie, gdy w Polsce rządy sprawowała lewica:

> w 1994r był to rząd Waldemara Pawlaka (koalicja SLD – PSL – BBWR, a ministrem edukacji  był prof.. Aleksander Łuczak (PSL)

> w 1995r. był to rząd Józefa Oleksego (koalicja SLD – PSL), a ministrem edukacji był prof. Ryszard Czarny (SdRP)

Warto prześledzić tematy kolejnych sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży; ich kompletny wykaz znajduje się  na tematycznej stronie Wikipedii. Zainteresowani analizą tematów kolejnych posiedzeń młodzieżowego Sejmu mogą to zrobić osobiście, a dla potrzeb tego felietonu przypomnę jeszcze co było wiodącym tematem dwu posiedzeń:

> w roku 2006 – sesja XII, temat: Ekologia – wybór przyszłości (rząd PiS– Samoobrona – LRP), premierem Kazimierz Marcinkiewicz, ministrem edukacji Roman Giertych (LRP)

> w roku 2007 – sesja  XIII, temat: Moja ojczyzna wobec procesów globalizacyjnych (rząd PiS– Samoobrona – LRP), premierem Jarosław Kaczyński, ministrem edukacji Roman Giertych (LRP)

Przetoczyłem te akurat sesje z oczywistej przyczyny: wtedy także u władzy byli dzisiejsi „panowie” sytuacji politycznej – liderzy Prawa i Sprawiedliwości z ich prezesem na czele. O ile w roku 2006 temat obrad był jeszcze „neutralny” ideologicznie, to już pod rządami Jarosława Kaczyńskiego wyraźnie widać „skażenie” zaściankowo-narodową ideologią. Świadczą o tym dobitnie tematy prac, których wykonaniem musieli się wykazać kandydaci do zasiadania w ławach poselskich:

> Pozytywne i negatywne skutki globalizacji we współczesnym świecie.

> Ja wobec procesów globalizacji

> Ochrona wartości narodowych i kulturowych w dobie globalizacji

> Rola edukacji w globalizującym się świecie

Następne lata przyniosły dość duże zróżnicowanie tematów wiodących kolejnych sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży: od polityczno-okolicznościowego w roku 2009  –  Młodzi wobec wydarzeń roku 1989, po całą serię tematów faktycznie dotykających codziennych problemów, z którymi stykają się młodzi ludzie w szkole i swym najbliższym środowisku: 2010 – Nasz samorząd uczniowski, 2011- Wolontariat na rzecz aktywności obywatelskiej, 2012 – Samorządność i demokracja w szkole.

Na tym tle trzeba przypomnieć temat główny i tematy prac podejmowanych na etapie aplikacji o udział w zeszłorocznej XXII sesji młodzieżowego parlamentu:

Temat: Miejsca Pamięci – materialne świadectwo wydarzeń szczególnych dla lokalnej i narodowej społeczności   

Tematyka prac:

> Jak dbać o miejsca pamięci, jak je oznaczać i jak zachęcać do poznawania historii lokalnej i tworzenia nowych miejsc pamięci?

> Jak upowszechniać wiedzę o miejscach pamięci?

Tyle „przygotowania artyleryjskiego” do zapowiedzianej probabilistyki. Ostatnią wskazówka dla mojej prognozy jest informacja, że współorganizatorem XXIII sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży jest Instytut Pamięci Narodowej. Wszystko to sprawia, że z prawdopodobieństwem bliskim pewności twierdzę, że jutro dowiemy się,  iż tegorocznym tematem posiedzenia będzie jakiś aspekt czczenie pamięci tzw. „Żołnierzy Wyklętych”.

Uważam tak, mając świadomość tego, że podczas 21. posiedzenia Sejmu posłowie ustanowili  rok 2017 Rokiem: Rzeki Wisły, Josepha Conrada-Korzeniowskiego, Marszałka Józefa Piłsudskiego, Adama Chmielowskiego i błogosławionego Honorata Koźmińskiego, a także Tadeusza Kościuszki. Och – bym zapomniał: jeszcze Rokiem 300-lecia Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Rzadna z tych „okazji” nie wymaga patronatu IPN!

Czy mam racje, czy się mylę – wyjaśni się już za kilkanaście godzin!

Włodzisław Kuzitowicz