Dość długo przyszło nam czekać na kolejny tekst Witolda Kołodziejczyka, który „doleje oliwy do ognia” krytycznej analizy dominującego w naszych szkołach systemu nauczania.I właśnie wczoraj, jak zwykle – na stronie EDUNEWS – znaleźliśmy artykuł zatytułowany „Siła przekonań”. Oto jego obszerne fragmenty, rysunek syntetyzujący główną ideę tej wypowiedzi i link do całości:

[…] Pozytywna postawa wobec błędów nie jest ani oczywista, ani powszechna, choć niezwykle potrzebna dla prawidłowego samorozwoju. Nie wszyscy potrafią tak konstruktywnie reagować na napotkane trudności. Zbudowane przez lata przekonania na temat porażki mogą nas usztywnić, a nawet zablokować. To ograniczające przekonanie powstało na skutek doświadczeń, które dostarczają nam już od dzieciństwa inni reagując na nasze błędy. Można zachęcać do kolejnych prób, ale też zareagować destrukcyjnymi uwagami, krytyką, brakiem akceptacji, empatii i zrozumienia. To, w jaki sposób inni reagowali na nasze nieudane próby i błędy, zdecydowało o naszych przekonaniach. Jedne nas dziś wspierają, inną mogą ograniczać i hamować. W ten sposób w podświadomości zbudowane zostały silne mechanizmy kontrolujące nasze zachowania. To one decydują o poczuciu naszej wartości i wpływają na nasze reakcje związane z doświadczanymi porażkami i popełnianymi błędami. Takie podejście jest zgodne z teorią Carla Rogersa, przedstawiciela psychologii humanistycznej. Rogers uważał, że osoba samorealizująca się kieruje się własnymi doświadczeniami, słucha swojego wnętrza, podejmuje sama decyzje i odpowiada za nie. Od podświadomych programów zależy reakcja na zewnętrzne bodźce.

Rys. Wpływ osobistych przekonań na style myślenia i działania. (C) Witold Kołodziejczyk

W polskiej szkole panuje kultura dążenia do doskonałości, w której nie ma miejsca na popełnianie błędów. Można czasami odnieść wrażenie, że to jedna wielka pułapka na błędy. Działa i jest przydatna tylko wtedy, gdy jest skuteczna w ich wyłapywaniu i eliminowaniu. Nie ma miejsca w niej na tolerowanie pomyłek. Wszystkie zostają skrupulatnie zauważone, wytknięte, podkreślone na czerwono i na koniec ocenione. Odpowiedź przy szkolnej tablicy to nie okazja do rozwoju, ale często nieświadomy sposób budowania w uczniach negatywnych doświadczeń i przekonań na swój własny temat. Odpowiedź na środku klasy nie staje się skuteczną okazją do osobistego rozwoju. Uczeń nie otrzymuje informacji o tym, jak wiele już wie i jak z każdym dniem staje się coraz lepszy, ale czego jeszcze nie umie. A nie umie bardzo wiele, bo to przecież powód, dla którego przyszedł do szkoły. Chce się uczyć i w naturalny sposób rozwijać. W przyjaznym oraz bezpiecznym środowisku chce podejmować kolejne wyzwania i mieć pewność, że ma prawo do błędów. Stąd dużą rolę odgrywają zbudowane w uczniach przekonania na temat tego, czym jest błąd i jakie znaczenie dla osobistego rozwoju ma nastawienie do niego. Od poczucia własnej wartości zależy reakcja na krytykę i gotowość do podejmowania się kolejnych zadań. Jako nauczyciele powinniśmy zrozumieć rolę w „programowaniu” przekonań naszych uczniów, a także wpływ jaki odgrywają na ich życie. […]

Co ma zrobić ktoś, kto nie tylko nie ma poczucia własnej wartości, ale też codziennie słyszy, jak wiele jeszcze nie wie, nie potrafi i nie umie? Jakie przekonanie na swój temat buduje w sobie? Carol Dweck zauważa dwa typu reakcji na błędy, jako wynik przekonań zbudowanych na podstawie osobistych doświadczeń. Jako nauczyciele stajemy nieustannie przed koniecznością dokonywania wyborów i podejmowania decyzji. Przed takimi samymi wyborami stają codziennie uczniowie. Świadomie lub nie podejmują codziennie setki decyzji. Tylko aktywna postawa i jednocześnie inicjatywność dostarczają doświadczeń, również tych dotyczących popełnianych błędów i przeżywanych porażek. Od naszej reakcji zależy nie tylko nasz rozwój. Praca z przekonaniami jest kluczowa w prawidłowym rozwoju uczniów. Niezbędne jest nie tylko poczucie własnej wartości, ale też pozytywne myślenie, świadomość możliwości i wielości wyborów (poczucie obfitości), a także uczciwość wobec samego siebie i innych (spójność wewnętrzna). Bez proaktywnego podejścia do własnego rozwoju, nie uda się uczniom zbudować pozytywnego przekonania na swój temat. Potrzebują nauczyciela, który potraktuje błąd jako okazję do zmiany perspektywy w podejściu do rozwoju.

[…] Kluczowym w podejściu do osobistego rozwoju jest zestaw przekonań, jakie uczniowie mają na swój temat. Praca nad ich „programowaniem” to dziś wielkie wyzwania dla nauczycieli. Towarzyszenie uczniom w ich rozwoju, świadome uwalnianie osobistego potencjału, wykorzystanie talentów, to sztuka będąca wynikiem naszych pedagogicznych doświadczeń i jednocześnie wyraz naszej intuicji, którą zbudowały nasze przekonanie o swojej roli, ale też nasze reakcje na błędy. To zadanie dla nas, aby rozwijać swój warsztat w obliczu ponoszonych większych lub mniejszych porażek. Nasz stosunek do niepowodzeń może być świadomym oddziaływaniem wychowawczym, przykładem dla uczniów, modelowaniem ich zachowań. Naturalny proces uczenia się zakłada popełnianie błędów. Człowiek jest rozumny, ale nie bezbłędny. Próbujmy i popełniajmy błędy, tylko tak doświadczamy postępu.

Cały artykuł „Siła przekonań”   –   TUTAJ

Źródło: www.edunews.pl