Foto: www.to.com.pl

Jarosław Kaczyński podczas wystąpienia „w obronie dzieci i rodziny” na konwencji regionalnej w Jasionce.

„Obserwatorium Edukacji” postanowiło wnieść swój wkład w uporządkowanie burzliwą wymianę poglądów, którą wokół Warszawskiej Deklaracji LGBT + wywołał swym przemówieniem w Jasionce prezes PiS Jarosław Kaczyński. Aby nie polegać na ideologicznie motywowanym „zniekształcaniu”  faktów proponujemy dzisiaj lekturę trzech źródłowych tekstów:

DEKLARACJA WARSZAWSKA

POLITYKA MIEJSKA NA RZECZ SPOŁECZNOŚCI LGBT+

Warszawa jest dla wszystkich, dlatego chcę, żeby była miastem bez dyskryminacji, bez języka nienawiści i przemocy. Miastem różnorodnym i przyjaznym. Obowiązkiem samorządu jest stać po stronie społeczności wykluczanych i dyskryminowanych. W dialogu ze społecznością LGBT+ wypracowaliśmy deklarację, która wskazuje kierunki działań Urzędu m.st. Warszawy na najbliższą kadencję w różnych obszarach. […]

W świetle coraz większej akceptacji dla postaw skrajnych, otwartej mowy nienawiści stosowanej przez czołowych polityków rządu, radykalizacji postaw i coraz częściej pojawiających się incydentów przemocy i aktywności grup o jawnie faszystowskich poglądach oraz demontażu państwa prawa, konieczne jest wprowadzenie skutecznych działań antydyskryminacyjnych. Warszawa nie może pozostać bierna. [….]

Założenia deklaracji zostały stworzone przed wyborami samorządowymi w konsultacji z warszawskimi organizacjami LGBT+, na bazie programu samorządowego dla społeczności LGBT+ Stowarzyszenia Miłość Nie Wyklucza. W toku dalszej pracy nad zapisami deklaracji uczestniczyli członkowie i członkinie Branżowej Komisji Dialogu Społecznego ds. Równego Traktowania.

Podpisaniem tej deklaracji rozpoczynamy dziś wspólny proces wdrażania rozwiązań.

Rafał Trzaskowski

Prezydent m.st. Warszawy

Fragment Deklaracji:

EDUKACJA

Wprowadzenie edukacji antydyskryminacyjnej i seksualnej w każdej szkole, uwzględniającej kwestie tożsamości psychoseksualnej i identyfikacji płciowej, zgodnej ze standardami i wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

Edukacja seksualna, w tym kwestie związane z tożsamością płciową, jest bardzo zaniedbanym obszarem w polskiej edukacji. Młodzi Polacy i młode Polki są pozbawieni dostępu do rzetelnej wiedzy w tym obszarze, który jest im odmawiany z przyczyn ideologicznych. Młodzieży często przekazywany jest obraz seksualności człowieka sprzeczny z obecnym stanem wiedzy naukowej. Podobnie ignorowane są kwestie równościowe i antydyskryminacyjne. Warszawa, jeśli ma ambicje zapewniać swoim młodym mieszkankom i mieszkańcom edukację na miarę XXI wieku, musi to zmienić. Zapewnienie adekwatnej, prowadzonej w angażujący sposób i odpowiadającej na potrzeby młodzieży edukacji antydyskryminacyjnej i seksualnej w stołecznych szkołach, zgodnej ze standardami WHO, będzie jednym z celów Urzędu m.st. Warszawy.

Aktywne wspieranie nauczycieli i dyrektorów.

Część nauczycielek i nauczycieli może nie angażować się w tematy i inicjatywy dotyczące młodzieży LGBT +, z obawy przed przełożonymi, którzy mogą uznać je za politycznie niepożądane. Miasto stołeczne Warszawa będzie stać po stronie ludzi, którzy przyczyniają się do tworzenia szkoły otwartej i tolerancyjnej. […]

Pełny tekst tzw. Deklaracji Warszawskiej LGBT+    –   TUTAJ

Źródło: www.um.warszawa.pl/

Jako że prezes Kaczyński oskarżył władze Warszawy o zamiar demoralizacji dzieci i tym samym wkroczył w problematykę „kto, kiedy i jak powinien uświadamiać dzieci” – przypominamy, że latem 2015 roku opublikowano wyniki badań na ten temat:

Opinie i oczekiwania młodych dorosłych (osiemnastolatków) oraz rodziców dzieci w wieku szkolnym wobec edukacji dotyczącej rozwoju psychoseksualnego i seksualności

[…] Badanych, zarówno rodziców, jak i młodych dorosłych, pytano, czy i kiedy w szkole powinny być  poruszane poszczególne tematy. Dla zdecydowanej większości nie ma tematów z góry wykluczonych przez rodziców.Młodzi dorośli odpowiadają bardzo podobnie jak pokolenie rodziców.

W ich opinii edukacja dotycząca rozwoju psychoseksualnego i seksualności powinna rozpoczynać się w klasach 4-6 od rozmów o prawie do wzajemnego szacunku, wzajemnym zaufaniu, wartościach rodzinnych i wierności jako wartości uniwersalnej. Również wcześnie powinny zostać poruszone tematy istotne ze względu na proces dojrzewania – higiena, budowa ciała oraz wszelkie zmiany zachodzące podczas dojrzewania: emocjonalne, fizyczne i psychiczne. W gimnazjum powinny pojawić się takie tematy jak m.in. masturbacja, ponografia, kwestie przemocy i chorób przenoszonych drogą płciową oraz temat wstrzemięźliwości czy inicjacji seksualnej. Możliwie późno (w gimnazjum lub w szkołach ponadgimnazjalnych) powinny być ich zdaniem realizowane tematy związane z aborcją, ciążą, porodem czy życiem seksualnym. […]

Od koleżanek, nauczyciela WDŻ i rodziców

Młodzi dorośli i rodzice są zgodni: koledzy, koleżanki i przyjaciele, a zatem rówieśnicy, nauczyciele wychowania do życia w rodzinie oraz rodzice, to główne źródła wiedzy na temat rozwoju psychoseksualnego i seksualności, choć nie w tej samej kolejności. Rodzice przypisują większą rolę sobie, potem nauczycielowi, a najmniejszą rówieśnikom dziecka. Młodzi dorośli wymieniają rówieśników, nauczyciela WDŻ, rodziców. Filmy erotyczne lub usunięto ograficzne wymieniło 29% respondentów, co daje ósme miejsce na liście źródeł, ale wśród osiemnastolatek było to 14%, a osiemnastolatków 44%. Wśród dziewcząt większe znaczenie mają pisma młodzieżowe, kobiece czy poświęcone zdrowiu (51%), do których z kolei zagląda jedynie co piąty chłopak.

A jak wygląda ten zasób informacji? Wybrano arbitrażowo kilka tematów, związanych z zapobieganiem ciąży, bezpieczeństwem zdrowotnym. Są to informacje obecne w podstawie programowej nie tylko na WDŻ, ale także na biologii. Przykładowe pytania, to: określ, który narząd wytwarza komórki jajowe (prawidłowo odpowiedziało 72% kobiet i 59% mężczyzn) czy: w którym narządzie powstają plemniki (odpowiednio 71% i 76%). Co trzecia kobieta i co czwarty mężczyzna uważają, że seks oralny jest całkowicie bezpieczny i że w ten sposób nie można zakazić się chorobami przenoszonymi drogą płciową. Jedyną metodą antykoncepcji o znanym większości młodych dorosłych mechanizmie działania jest prezerwatywa. Środki hormonalne przyjmowane są przez 17% tych młodych dorosłych, którzy podjęli już współżycie. Jednak tylko połowa, które deklarują stosowanie środków hormonalnych przez siebie lub partnerkę podczas ostatniego stosunku seksualnego, potrafiła prawidłowo określić mechanizm ich działania. 60% 18-letnich kobiet nie wie, kiedy ma miejsce owulacja. Niepokojąco duży odsetek 18-latków uważa stosunek przerywany za całkowicie skuteczną metodę zapobiegania ciąży. Badani poradzili sobie natomiast z pytaniami, czy osoba zakażona chorobą przenoszoną drogą płciową może przez długi czas nie mieć objawów i zakażać innych i czy kobieta może zajść w ciążę już po pierwszym stosunku seksualnym.

Zauważyć należy, że 51% badanych 18-latków (48% kobiet i 53% mężczyzn) stwierdza, że ma już za sobą pierwszy stosunek, 37% osiemnastolatków deklaruje, że nie odbyło stosunku seksualnego (w tym 41% kobiet i 33% mężczyzn), 12% nie zdecydowało się odpowiedzieć na to pytanie.

Można przypuszczać, że spośród 51%, którzy mają za sobą pierwszy stosunek, około 27% podejmuje współżycie nie rzadziej niż raz na miesiąc, kolejne 11% odbyło pierwszy stosunek seksualny, ale nie podjęło bardziej regularnego współżycia, dla kilku procent było to doświadczenie sporadyczne. Pozostali nie zdecydowali się doprecyzować, jak dawno temu współżyli ostatni raz.

5 procent osiemnastolatków odbyło pierwszy stosunek w wieku 15 lat lub wcześniej, 9% w wieku 16 lat, a 13 % w wieku 17 lat.

Spośród tych, którzy podjęli współżycie, około 2/3 w ciągu ostatnich 12 miesięcy miało jednego partnera, 46% używa prezerwatyw, 11% nie stosuje żadnego zabezpieczenia przed zajściem w ciążę. […]

Cały artykuł „Opinie i oczekiwania młodych dorosłych (osiemnastolatków) oraz rodziców...”    –   TUTAJ

Źródło: www.eduentuzjasci.pl

I jeszcze jeden tekst, o którym dzisiaj niewielu z nas pamięta:

List Zespołu Pomocy Prawnej ws. zmian w edukacji seksualnej do minister Anny Zalewskiej (19.12.2016)

Szanowna Pani Minister!

Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny od 25 lat zajmuje się prawami reprodukcyjnymi kobiet w Polsce. U podstaw zdrowia reprodukcyjnego leży przede wszystkim dopasowana do wieku edukacja od jak najwcześniejszych etapów rozwoju dzieci i młodzieży.

Zapewnienie rzetelnej edukacji seksualnej od lat jest przedmiotem zaleceń wobec Polski ze strony wielu międzynarodowych organów ochrony praw człowieka. Do zapewnienia w ramach standardowych programów nauczania obowiązkowej, kompleksowej, dostosowanej do wieku i prowadzonej przez odpowiednio przygotowaną kadrę, edukacji na temat zdrowia i praw seksualnych i reprodukcyjnych dziewcząt i chłopców, w tym na temat odpowiedzialnych zachowań seksualnych, zapobiegania ciążom w zbyt młodym wieku oraz chorobom przenoszonym drogą płciową, zobowiązał Polskę Komitet do spraw Likwidacji Dyskryminacji Kobiet (pkt 31c Uwag Końcowych z dnia 7 listopada 2014 r.). Bardzo podobne rekomendacje sformułował również Komitet Praw Dziecka (pkt 39a Uwag Końcowych z dnia 2 października 2015 r.). Poszerzenie programów edukacyjnych i uświadamiających dotyczących prawa do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego zalecił ostatnio Polsce także Komitet Praw Człowieka (pkt 24c Uwag Końcowych z dnia 4 listopada 2016 r.). Jednym z zaleceń Komitetu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych było natomiast promowanie kompleksowej i odpowiedniej dla wieku edukacji seksualnej dla obu płci w szkołach i w warunkach nieformalnych (pkt 46c Uwag Końcowych z dnia 7 października 2016 r.). […]

Pełna treść Listu     –     TUTAJ

Źródło: www. publicystyka.ngo.pl