Foto:www.google.pl

Dziś przed południem prezes PSL Władysław Kosiniak-Kamysz poinformował  na Twitterzeo śmierci dr Marii Łopatkowej. W 1952 ukończyła studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Łódzkiego a  w 1968 uzyskała stopień doktora pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1947 do 1969 pracowała jako nauczyciel w szkole podstawowej w Ołtarzewie. Przez wiele lat była niezwykle aktywna w obronie praw dziecka.

Po przejściu w roku 1971 na emeryturę Kazimierza Lisieckiego „Dziadka” – legendy środowiskowej pracy „z dziećmi ulicy” – objęła obowiązki  dyrektora Zespołu Ognisk Wychowawczych w Warszawie. Swe doświadczenia z tego okresu zawarła w wydanej w 1976 r. książce „Jak pracować z dzieckiem i rodziną zagrożoną”. Współtworzyła, a następnie w latach 1981-1993 kierowała Komitetem Obrony Praw Dziecka. W 1988 r. powołała także Towarzystwo Pomocy Młodzieży.

Była autorką wielu książek, także popularno-naukowych i beletrystycznych, podejmujących zagadnienia wychowania i opieki nad dziećmi i młodzieżą. Jedna z najważniejszych i ciągle aktualnych, inspirujących nadal współczesnych pedagogów* i osoby działające w obszarze walki o pozytywne zmiany polskiego systemu edukacji i opieki nad dzieckiem, jest wydana w 1992 roku „Pedagogika serca”.

Cześć Jej pamięci

*Odsyłamy do lektury: Joachim Glier, Postulaty Marii Łopatkowej w zakresie zmian w oświacie oraz prawie rodzinnym i opiekuńczym, w: Studia z teorii wychowania, TOM IV: 2013 NR 2 (7);  s. 47 –   TUTAJ