Tym razem tekst Danuty Sterny, jak zwykle z bloga „OK.NAUCZANIE”,  który prezentujemy poniżej, składa się z dwu części. Ale całość jest o tym jak zarządzać z troską i jak nauczać z troską.

 

 

Troska

 

Jak zamienić przywództwo oparte na kontroli, na podejście oparte na trosce i łasce? W tym artykule jak zarządzać z troską i jak nauczać z troską.

 

Obecne trudne czasy takiej zmiany w przywództwie i nauczaniu potrzebują:

 

Przywództwo z troską

 

Przywództwo oparte o troskę nie jest ani miękkie ani pobłażliwe. Musi być wyjątkowo silne, aby utrzymać przestrzeń dla ludzi i dobre efekty pracy. Wymaga cierpliwości, zrozumienia i współczucia, przy jednoczesnym zachowaniu jasnych oczekiwań i wymogu odpowiedzialności. Troska nie zastępuje odpowiedzialności, ona ją wzmacnia. Nie chodzi o ignorowanie błędów ani obniżanie oczekiwań. Chodzi o uznanie w obopólnym szacunku – starań pracowników, ich zmagań.

 

W tej części 6 wskazówek dla dyrektora do uwzględniania troski.

 

1. Pozytywne założenia

 

Założenie, że ludzie mają dobre chęci i intencje. Chcę dobrze pracować i mieć sukcesy. Działają w dobrej wierze, nawet gdy czasami popełniają błąd i ich wyniki nie spełniają oczekiwań.

Pytaniem kluczowym jest:  Co się stało, że się nie udało? i  Co można zrobić w przyszłości?’

 

2. Zaufanie i autonomia

 

Dawanie pracownikom autonomii, okazywanie zaufania, żeby mogli podejmować wyzwania. Takie podejście buduje zaufanie i lojalność, które prowadzą do długoterminowych dobrych rezultatów.

 

Kluczowe zdania: Wierzę, że ci się uda, próbuj i Możesz liczyć na moją pomoc.

 

3. Spokój

 

Niereagowanie emocjonalne.

 

Okazywanie emocji jest zaraźliwe i może podsycić strach, postawę obronną lub wycofanie. W sytuacjach trudnych trzeba wziąć oddech, zatrzymać się i emanować spokojem.

 

Ten rodzaj przywództwa emocjonalnego nie tylko chroni morale zespołu — modeluje sposób bycia, który zaprasza innych do kierowania sobą z większą uwagą.

 

Kluczowe zdania: Wszystko da się w spokoju wyjaśnić i Wysłuchajmy się wzajemnie.

 

4. Nierozstrzyganie konfliktu

 

W konflikcie jest presja, aby wziąć jedną ze stron. Zdecydować – kto ma rację, a kto się myli. Konflikt często jednak nie wynika ze złych intencji, ale z różnych doświadczeń, perspektyw i interpretacji. Rolą lidera nie jest wzajemne tłumaczenie stronom, kto ma rację, powinien on mieć w sobie miejsce dla wielu prawd. Ważne, aby strony pozostały w stosunku do siebie w szacunku i znajdywały przestrzeń do porozumienia. Strony konfliktu powinny być wysłuchane i czuć, że nieporozumienie nie podważa ich godności.

 

Kluczowe zdania: Wysłuchajmy się wzajemnie i Opowiedzcie jak to wygląda z waszej strony?

 

5. Ofiarowanie pomocy

 

Pracownicy powinni czuć, że mogą liczyć na pomoc i zrozumienie przywódcy. Ważne jest patrzenie w przyszłość, a nie w przeszłość, wyciąganie wniosków na przyszłość.

 

Kluczowe zdania to: Co zamierzasz zrobić następnym razem? i Jak mogę ci pomóc?

 

6. Wymaganie kompetencji i odpowiedzialności

 

Przywódca kierujący się troską nie tylko egzekwuje spełnienia oczekiwań, ale szuka okazji, jak pomóc, aby praca była wykonana dobrze. Praca pracownika jest wspólnym interesem lidera i pracownika i odpowiedzialność za nią jest wspólna. Troska tworzy psychologiczne bezpieczeństwo, które pozwala ludziom podejmować ryzyko, przyznawać się do błędów i w pełni współpracować.

 

Wprowadzenie większej troski do przywództwa nie wymaga całkowitej zmiany. Nawet niewielkie zmiany w języku mogą zrobić dużą różnicę.

– Pomóż mi zrozumieć…, zamiast Dlaczego, tak zrobiłeś….

– Czego potrzebujesz, żeby wrócić na właściwe tory? lub Jak mogę pomóc? zamiast – Tak nie powinno się postępować

– Miałem podobny problem, zamiast To nie jest do zaakceptowania

 

Przywództwo oparte na trosce nie polega na byciu pobłażliwym, ale na byciu wystarczająco silnym, aby wspierać innych w chwilach niepokoju i niepewności, jednocześnie wytyczając jasną ścieżkę w przyszłości.

 

Inspiracja  artykułem  Julie Winkle Giulioni

 

 

Troska w nauczaniu

 

Troska w nauczaniu jest niezbędna. Uczeń potrzebuje jej, bez niej nie ma uczenia się.

 

W tej części przyjrzymy się 6 wskazówkom z poprzedniej części i zastanowimy się jak one działają dla nauczycieli.

 

1. Pozytywne założenia

 

Nauczyciel zakłada i wierzy w to, że uczniowie mają dobre chęci i intencje. Chcę się dobrze uczyć i mieć sukcesy. Działają w dobrej wierze, nawet gdy czasami popełniają błąd i ich wyniki nie spełniają oczekiwań.

 

Pytaniem kluczowym jest:  Co się stało, że się nie udało? i  Co można zrobić w przyszłości?’

 

2. Zaufanie i autonomia

 

Dawanie uczniom autonomii, umożliwianie wyboru i podejmowania samodzielnych decyzji. Okazywanie zaufania, żeby mogli podejmować wyzwania. Takie podejście buduje dobre relacje i wzajemne zaufania, które prowadzą do długoterminowych dobrych rezultatów.

 

Kluczowe zdania: Wierzę, że ci się uda, próbuj i Możesz liczyć na moją pomoc.

 

3. Spokój

 

Niereagowanie emocjonalne. Okazywanie emocji jest zaraźliwe i może podsycić strach, postawę obronną lub wycofanie. W sytuacjach trudnych trzeba wziąć oddech, zatrzymać się i emanować spokojem.

 

Uczniowskie emocje bywają bardzo eksponowane, ale to nauczyciel jest dojrzałą osoba i powinien dawać przykład będąc opanowanym człowiekiem.

 

Kluczowe zdania: Wszystko da się w spokoju wyjaśnić i Wysłuchajmy się wzajemnie.

 

4. Nierozstrzyganie konfliktu

 

Jeśli w klasie jest konflikt, to nauczyciel nie musi od razu go rozstrzygać. Lepiej jest wysłuchać obu stron, dać wszystkim czas na zastanowienie, a dopiero potem podejmować decyzję – kto ma rację, a kto się myli. Ważne, aby strony pozostały w stosunku do siebie w szacunku i znajdywały przestrzeń do porozumienia. Strony konfliktu powinny być wysłuchane i czuć, że nieporozumienie nie podważa ich godności.

 

Kluczowe zdania: Wysłuchajmy się wzajemnie i Opowiedzcie jak to wygląda z waszej strony?

 

5. Ofiarowanie pomocy

 

Uczniowie powinni móc liczyć na pomoc nauczyciela. Ważne jest patrzenie w przyszłość, a nie w przeszłość. Wyciąganie wniosków na przyszłość.

 

Kluczowe zdania to: Co zamierzasz zrobić następnym razem? i Jak mogę Ci pomóc?

 

6. Wymaganie kompetencji i odpowiedzialności

 

Właściwe jest stawianie przed uczniami ambitnych celów. Powinny one być realistyczne, ale wymagające od uczniów włożenia wysiłku. Uczniowie powinni czuć odpowiedzialność za swoją naukę. Ale również muszą mieć poczucie kompetencji, widzieć, że robią postępy.

 

Troska tworzy psychologiczne bezpieczeństwo, które pozwala uczniom podejmować ryzyko, przyznawać się do błędów i się rozwijać.

 

W sumie warto się troszczyć w każdych warunkach.

 

 

Źródło: https://oknauczanie.pl/7075-2